Maaltest | Carpometacarpale (CMC) 1 OA

Ga naar

Maaltest | Carpometacarpale (CMC) 1 OA | Duimartrose

Duimartrose (OA) is een pijnlijke en invaliderende aandoening die een groot deel van de volwassen bevolking treft, met een radiografische prevalentie van 90% bij zowel mannen als vrouwen op 80-jarige leeftijd. Deze aandoening kan pijn aan de basis van de duim, progressief bewegingsverlies van de duim, zwakte en verminderde coördinatie veroorzaken, die mettertijd verergert.

Kwalitatieve beoordeling van de voorgeschiedenis, lichamelijk onderzoek en röntgenfoto's worden gebruikt voor de diagnose en behandeling van CMC artritis van de duim. De plaats, de duur, het begin, de frequentie, de intensiteit en de kwaliteit van de pijn worden allemaal in aanmerking genomen.

Sela et al. (2017) voerden een vergelijkende studie uit om de beste diagnostische tests voor CMC OA van de duim te bepalen door de resultaten van 4 provocatieve tests te vergelijken met het Eaton-Littler classificatiesysteem van radiologische evaluatie van het CMC-gewricht.

Eaton-Littler Classificatie

Subtiele verbreding van de carpometacarpale gewrichtsruimte
Lichte carpometacarpale gewrichtsruimtevernauwing, sclerose en cysteuze veranderingen met osteofyten of losse lichamen < 2mm
Gevorderde carpometacarpale gewrichtsruimtevernauwing, sclerose en cysteuze veranderingen met osteofyten of losse lichamen > 2mm
Artritische veranderingen in het carpometacarpale gewricht zoals in stadium III met scaphotrapeziale artritis

In hun onderzoek leverde de slijptoltest een gevoeligheid van 64% en een specificiteit van 100% op. De maaltest bevestigt de diagnose CMC-artrose en kan een onderscheid maken tussen degenen die het niet hebben. Een negatieve slijptest impliceert echter niet altijd een negatief radiografisch bewijs van CMC-artrose van de duim. Aan OA moet worden toegevoegd dat het een klinische diagnose blijft en dat veranderingen die op radiografische beeldvorming te zien zijn, niet noodzakelijkerwijs een handicap of pijn hoeven te veroorzaken; daarom geven wij deze test een matige klinische waarde.

Om de test uit te voeren, zit de patiënt en wordt de hand op een stabiel oppervlak zoals de onderzoekstafel gelegd. De onderzoeker pakt de hand van de patiënt met één hand vast om deze te stabiliseren. De pols en middenhandsbeentjes van de patiënt staan in neutrale positie. Met de andere hand pakt de onderzoeker de duim meta-carpaal vast en draait deze, terwijl hij axiale druk uitoefent op het trapezium.

De slijptest wordt als positief beschouwd als de patiënt pijn, zelfs een licht pijnlijk gevoel, of andere gewaarwordingen zoals crepitus in het basisgewricht van de duim rapporteert.