Waarschijnlijk hebben we u ertoe aangezet deze blogpost te lezen omdat u misschien op zoek bent naar DE magische oefening of FIX om lage rugpijn op magische wijze te laten verdwijnen. De waarheid is: Er is en kan nooit één enkele oefening zijn die het beste is voor lage rugpijn of welk ander pijnlijk lichaamsdeel of spier dan ook. Deze manier van denken is in feite zeer simplistisch en richt zich op een lichaamsdeel of pathologie in plaats van op de persoon. Als er 1 beste oefening was, zou ons beroep in feite overbodig worden en zouden patiënten een standaardaanpak kunnen volgen.
Er kan nooit één beste oefening zijn voor elke persoon. Als deze oefening bestond, zou ons beroep overbodig worden.
Maar laten we eerst eens kijken naar de effectiviteit van verschillende vormen van lichaamsbeweging voor patiënten met lage rugpijn:
Ten eerste, een meta-analyse door Searle et al. (2015) heeft aangetoond dat kracht- en weerstandsoefeningen, evenals coördinatie/stabilisatieoefeningen, effectief zijn in het verminderen van pijn bij patiënten met chronische lage rugpijn, hoewel de effectgroottes meestal vrij klein zijn. Dat is goed nieuws. Laten we de verschillende oefenprogramma's en hun doeltreffendheid eens nader bekijken:
Een studie van Marshall et al. (2013) vergeleken Pilates oefeningen met stationair fietsen en terwijl Pilates superieur was op 8 weken, waren de resultaten gelijk op de lange termijn op 6 maanden.
Dan is er deze vrij bekende studie van Shnaydermann et al. (2013) die hebben vastgesteld dat wandelen even effectief is als specifieke oefeningen voor de lage rug na 6 weken. Er moet echter op worden gewezen dat de mensen in de studie allemaal een zittend beroep uitoefenden, zodat we niet kunnen aannemen dat het resultaat hetzelfde zou zijn bij een actievere bevolking.
Bovendien is er een overvloed aan onderzoek dat core stabilisatie oefeningen vergelijkt met algemene versterkende oefeningen voor de lage rug. Sommige van deze studies van Smith et al. (2014), Saragiotto et al. (2016), Luomajoki et al. (2018), Wang (2012), Coulombe (2017) en anderen tonen aan dat stabilisatieoefeningen met een lage belasting op korte termijn misschien een klein beetje beter zijn in het verminderen van pijn, maar ze tonen allemaal aan dat algemene versterking op lange termijn even effectief is.
Tenslotte, een studie van Aasa et al. (2015) vergeleek laagbelaste motorische controleoefeningen met deadlifts. In de studie presteerde de laagbelaste motorcontrolegroep beter dan de hoogbelaste groep op korte termijn, maar ook op lange termijn waren de resultaten even doeltreffend. Dus het goede nieuws van al deze studies is dat iets doen beter is dan niets. Men zou dus kunnen stellen dat de beste oefening degene is die gedaan wordt.
Maar waarom kiezen voor slechts één vorm van lichaamsbeweging?
Ben Cormack van Cor-Kinetic vergelijkt verschillende oefenvormen met verschillende vitaminen die ons lichaam nodig heeft, net als in een evenwichtige voeding. U kunt dus kracht, hoge en lage belasting, coördinatie, kracht, uithoudingsvermogen en graduele blootstellingsoefeningen en bewegingsspelletjes enz. in een evenwichtig oefenprogramma opnemen.
Glasgow et al. (2015) vermelden dus ook dat een optimaal laadprogramma bestaat uit verschillende belangrijke variabelen en mechanismen.
Eén ding weten we uit onderzoek: patiënten met lage rugpijn vertonen vaak een verminderde bewegingsvariatie. Het gebruik van verschillende oefenvormen kan dus een manier zijn om de bewegingsvariabiliteit te vergroten. Wat heel interessant is, is dat wij altijd denken dat sterker worden, flexibeler, beter in het activeren van bepaalde spieren, of het verbeteren van "bewegingsfouten" enzovoort de effecten van ons oefenprogramma verklaart. Een systematisch onderzoek van Steiger et al. (2012) heeft aangetoond dat behandelingseffecten NIET toe te schrijven zijn aan veranderingen in het bewegingsapparaat.
De effecten van de behandeling zijn NIET toe te schrijven aan veranderingen in het bewegingsapparaat (Steiger et al. 2012)
Er kunnen andere veranderingen zijn die verantwoordelijk zijn voor de effecten, zoals diffuse remmende werking, het vrijkomen van pijnverminderende chemicaliën in je hersenen, misschien gewoon meer beweging op zich, of psychosociale factoren zoals verminderde bewegingsgerelateerde angst, toegenomen zelfvertrouwen, enz: We weten het gewoon niet echt!
Dus hoe specifiek moeten we zijn? Aspecifieke problemen zoals aspecifieke lage rugpijn hoeven waarschijnlijk niet lichaamsdeel- of structuurspecifiek te zijn, maar hebben ook baat bij een meer algemene aanpak. Anderzijds zal een specifiek probleem zoals achilles tendinopathie, waarbij we de nociceptieve structuur kennen, meer baat hebben bij een structuurspecifieke aanpak zoals belasting van de achillespees door bijvoorbeeld calf raises.
Maar zelfs als we een structuurspecifiek probleem hebben, moeten we niet alleen specifiek zijn voor een bepaald gewricht, pees of spier, maar ook specifiek voor de persoon die voor ons staat!
Aspecifieke problemen behoeven geen structuuraanpak, terwijl lichaamsspecifieke problemen waarschijnlijk een meer structuuraanpak behoeven
In onderzoek wordt altijd gekeken naar het gemiddelde effect van een groep met twee of meer zeer gestandaardiseerde interventies. De persoon voor u kan echter afwijken van dit gestandaardiseerde gemiddelde. Bijvoorbeeld, isometrische oefeningen werken over het algemeen goed om de pijn te verminderen. Tegelijkertijd heeft onderzoek aangetoond dat door oefeningen veroorzaakte analgesie bij patiënten met centrale sensitisatie misschien niet optreedt, maar in feite de pijnniveaus verhoogt. Dit betekent dat wij altijd flexibel zullen moeten zijn en onze behandeling zullen moeten aanpassen als deze bij onze patiënten na 2 of 3 sessies niet doeltreffend lijkt te zijn, ook al zou onderzoek anders doen vermoeden.
Een andere belangrijke reden waarom er nooit één enkele beste oefening voor elke persoon kan zijn, is dat verschillende mensen verschillende hoeveelheden vitaminen nodig hebben. Dus bij elke oefening die je aan patiënten geeft, moet je jezelf afvragen wat je wilt dat ze uit deze oefening halen?
Het kan zijn dat u probeert de weefselcapaciteit of de trainingsaanhankelijkheid te vergroten. Een ander doel kan zijn om hun geloofsstructuur uit te dagen of hun bewegingsstrategieën te veranderen, of het kan pijnbestrijding zijn. Bovendien is de ideale oefening afgestemd op het vaardigheidsniveau en de prikkelbaarheid van de patiënt.
Al deze verschillende gebieden moeten van invloed zijn op de keuze van de oefeningen, zodat deze persoonsgebonden zijn!
Bijvoorbeeld, een jonge gewichtheffer die na de eerste episode van lage rugpijn weer op hoog niveau moet presteren, heeft misschien maximale kracht en vermogen nodig en moet aan zijn techniek werken. Aan de andere kant zal een 70-jarige zittende gepensioneerde met chronische lage rugpijn en angst om voorover te buigen als gevolg van onaangepaste ziekteovertuigingen waarschijnlijk een programma van geleidelijke blootstelling nodig hebben met veel geruststelling en voorlichting.
Orthopedische fysiotherapie van de wervelkolom
Behandeling van wervelkolomaandoeningen in slechts 40 uur zonder jaren van uw leven en duizenden euro's te besteden
Om dezelfde redenen kunnen we niet verwachten dat algemene oefeningen tot optimale resultaten leiden. De uitdaging voor ons als therapeuten is te luisteren naar het verhaal van onze patiënt en ons af te vragen welke vitaminen hij of zij nodig heeft en vervolgens de juiste oefeningen te kiezen om die verschillende vitaminen te geven.
Oké, dit was onze blog over "de beste oefening voor lage rugpijn". Een shout-out op dit punt aan Ben Cormack van Cor-Kinetic die ons inspireerde om verschillende concepten in deze blog te bespreken. Als u wilt weten hoe we deze concepten toepassen in verschillende oefenprogramma's, bekijk dan onze online cursus "Orthopedische Fysiotherapie van de Wervelkolom"
Hartelijk dank voor het lezen, doei!
