Relocatietest | Anterieure Schouder Instabiliteit Beoordeling

Het schoudergewricht heeft een enorme beweeglijkheid, waardoor het instabiel kan worden. Terwijl spierkrachten de stabiliteit controleren in het middenbereik van de beweging, treedt klinische instabiliteit op aan het einde van het bewegingsbereik. De instabiliteit wordt duidelijk wanneer een patiënt angst heeft voor subluxatie, aan het eind van de beweging.

De schouderrelocatietest heeft een sensitiviteit van 64,6% en een specificiteit van 90,2% volgens Hegedus et al. (2012). Het is een test die volgt op de appachestest en die, wanneer gegroepeerd, goed presteert bij de diagnose van voorste instabiliteit. Als op zichzelf staande test heeft zij echter slechts een matige klinische waarde.

De test wordt gebruikt wanneer de patiënt tijdens de schriktest ongerustheid heeft gemeld. Dus de angst voor subluxatie wanneer de arm van de patiënt in 90° abductie wordt gebracht en extra externe rotatie. Daar geeft de onderzoeker een anterior-to-posterior (AP) gerichte druk op de humeruskop.

De test wordt als positief beschouwd wanneer de angst van de patiënt voor luxatie vermindert nadat de AP-druk is uitgeoefend.

Andere gebruikelijke tests om de voorste glenohumerale gewrichtsinstabiliteit te beoordelen zijn:

• Apprehension Test
• Vrijgave/Verrassingstest
• Load and Shift Test

21 VAN DE NUTTIGSTE ORTHOPEDISCHE TESTS IN DE KLINISCHE PRAKTIJK

• • Naam*
• • E-mail*

Δ

Hegedus EJ, Goode AP, Cook CE, Michener L, Myer CA, Myer DM, Wright AA. Welke tests voor lichamelijk onderzoek bieden clinici de meeste waarde bij het onderzoeken van de schouder? Update van een systematische review met meta-analyse van individuele tests. British journal of sports medicine. 2012 Nov 1;46(14):964-78.