Prone Instability Test | Radiografische beoordeling van lumbale instabiliteit

De Prone Instability Test is een orthopedische test ter beoordeling van radiografische lumbale instabiliteit - een mogelijke oorzaak van chronische lage rugpijn.
Verscheidene auteurs hebben deze test beoordeeld op zijn interbeoordelaarsbetrouwbaarheid en hebben Kappawaarden gevonden tussen 0,46 (zwak) en 0,87 (sterk).
Toen echter de nauwkeurigheid voor de diagnose van radiografische lumbale instabiliteit werd onderzocht, bleek de sensitiviteit en specificiteit zwak te zijn, hetgeen deze test tot een slechte diagnostische test in de klinische praktijk maakt.
waardoor deze test in de klinische praktijk een slechte diagnostische test is.

De test bestaat uit twee delen. Tijdens het eerste deel vraagt u de patiënt in buikligging te gaan liggen met zijn benen hangend van de bank, maar met contact met de grond. Dan oefent u PA druk uit op verschillende segmenten van de lendenwervelkolom, en probeert u pijn uit te lokken.

Als de pijn wordt uitgelokt, vraagt u de patiënt zijn benen van de grond te tillen, en past u opnieuw PA-druk toe. Als de pijn van de patiënt vermindert door de benen actief van de grond te brengen, betekent dit dat de patiënt in staat is zijn wervelkolom actief te stabiliseren, wat een positieve test is.

Een positieve test impliceert ook dat een programma voor stabiliteitsoefeningen geschikt zou zijn voor een dergelijke patiënt.

21 VAN DE NUTTIGSTE ORTHOPEDISCHE TESTS IN DE KLINISCHE PRAKTIJK

• • Naam*
• • E-mail*

Δ

Er zijn verschillende andere orthopedische tests voor de diagnose van radiografische lumbale instabiliteit:

• Passieve lumbale extensie test
• Interspinous Gap Verandering
• Lage middellijn drempelbord

Fritz, J. M., Piva, S. R., & Childs, J. D. (2005). Nauwkeurigheid van het klinisch onderzoek om radiografische instabiliteit van de lumbale wervelkolom te voorspellen. European spine journal, 14(8), 743-750.

Ferrari, S., Manni, T., Bonetti, F., Villafañe, J. H., & Vanti, C. (2015). Een literatuuroverzicht van klinische tests voor lumbale instabiliteit bij lage rugpijn: validiteit en toepasbaarheid in de klinische praktijk. Chiropractie en manuele therapieën, 23(1), 1-12.

Hicks, G. E., Fritz, J. M., Delitto, A., & Mishock, J. (2003). Interbeoordelaarsbetrouwbaarheid van klinische onderzoeksmaten voor de identificatie van lumbale segmentale instabiliteit. Archives of physical medicine and rehabilitation, 84(12), 1858-1864.

Schneider, M., Erhard, R., Brach, J., Tellin, W., Imbarlina, F., & Delitto, A. (2008). Spinale palpatie voor lumbale segmentale mobiliteit en pijnprovocatie: een onderzoek naar de betrouwbaarheid tussen de onderzoekers onderling. Journal of manipulative and physiological therapeutics, 31(6), 465-473.

Rabin, A., Shashua, A., Pizem, K., & Dar, G. (2013). De interbeoordelaarsbetrouwbaarheid van tests voor lichamelijk onderzoek die de uitkomst kunnen voorspellen of de behoefte aan lumbale stabilisatieoefeningen kunnen suggereren. journal of orthopaedic & sports physical therapy, 43(2), 83-90.