McMurray test | Meniscusletsels
Volgens onderzoek van Blyth et al. (2015) was de diagnostische accuratesse van deze test maar 63%, wat betekent dat slechts 63% van alle patiënten correct werd gediagnosticeerd door musculoskeletale clinici. Smith et al. (2015) voerden een systematische review met meta-analyse een sensitiviteit van 61% en een specificiteit van 84% uit. Dit betekent dat de McMurray Test matig nuttig is om de diagnose van een meniscusscheur in de knie te bevestigen, maar zwak om de aandoening uit te sluiten.
Om deze test uit te voeren, laat u de patiënt in rugligging gaan, met de geteste knie volledig gebogen.
Roteer vervolgens de tibia mediaal en breng de knie in extensie.
U zou dit proces een paar keer willen herhalen met een andere buigingshoek van de knie, om het hele posterieure aspect van de laterale meniscus te testen.
Om de mediale meniscus te testen, brengt u de knie in volledige flexie en roteert u de tibia lateraal.
De voorste helft van de meniscus is niet zo gemakkelijk te testen met de McMurray Test, omdat de druk op de meniscus niet zo hoog is.
Deze test wordt als positief beschouwd als uw patiënt een klik, blokkering of pijn in de knie ervaart.
21 VAN DE NUTTIGSTE ORTHOPEDISCHE TESTS IN DE KLINISCHE PRAKTIJK
Andere gebruikelijke tests om meniscusletsels op te sporen zijn:
- Apley Test
- Thessalië test
- Gewrichtslijn tederheid
- Ege's Test
- Duck Walk Test
- Finochietto Test
- Bounce Home Test
Referenties
