Elbow Pivot Shift Test | Posterolateral Rotatory Instability (PLRI)
Posterolaterale roterende instabiliteit, afgekort PLRI, is het meest voorkomende patroon van ellebooginstabiliteit.
PLRI ontstaat gewoonlijk als gevolg van een val op de uitgestrekte arm, waarbij een axiale belasting, een valguskracht en een externe rotatiebeweging (koppel) over de onderarm ten opzichte van het opperarmbeen ontstaan. Hierdoor subluxeren de caput radialis en de proximale ulna posterolateraal van de humerus op een roterende manier, waardoor het laterale collaterale ligamentcomplex in stadium 1 losraakt of scheurt. In een ernstiger stadium 2 verloopt de weefselbeschadiging anterior en posterior rond de elleboog naar de mediale zijde en in stadium 3 betreft het letsel het mediale collaterale ligament of zelfs de gemeenschappelijke flexor-pronator oorsprong.
Regan et al. (2006) vonden een gevoeligheid van 100% voor de verdoofde patiënt met de laterale pivot shift test met onbekende specificiteit en een gevoeligheid van 37,5% voor de wakkere patiënt in de Apprehension Test met onbekende specificiteit. Daarom geven wij deze test een twijfelachtige klinische waarde in de praktijk.
De uitvoering van de laterale pivot shift test in de elleboog is vergelijkbaar met de uitvoering van de laterale pivot shift test in de knie. Om de test uit te voeren legt u de patiënt in rugligging met de armen boven het hoofd en de onderzoeker staat aan het hoofd van de tafel. Begin met de elleboog in volledige extensie en breng de onderarm voorzichtig in supinatie door de pols van de patiënt te draaien. Terwijl de elleboog langzaam wordt gebogen, wordt het supinatiekoppel geleidelijk verhoogd, terwijl een valguskoppel bij de elleboog en een axiale belasting langs de onderarm worden toegevoegd. Maximale subluxatie treedt gewoonlijk op rond 40 graden flexie, op welk moment de supinatie wordt verminderd en alleen een zuiver valguskoppel wordt gehandhaafd.
Deze test is positief als een subluxatie van de caput radialis blijkt uit een prominente bult op de posterolaterale elleboog en dimpling van de huid achter de caput radialis die optreedt als het posterolaterale kapsel in het gewricht wordt getrokken. Bij verdere buiging vermindert de elleboog met een zichtbare en voelbare klap. Het is belangrijk om de supinatiekoppel te ontspannen zodat de reductie kan plaatsvinden zonder de elleboog te beschadigen.
Aangezien deze test meestal niet kan worden uitgevoerd bij een wakkere patiënt, wordt de test positief beoordeeld als uw patiënt tijdens de beweging angst ervaart. De patiënt kan verwoorden dat het gewricht aanvoelde alsof het op het punt stond te ontwrichten, maar een werkelijke ontwrichting of subluxatie treedt niet op. Deze testvariant heet de Lateral Pivot-Shift Apprehension Test.
21 VAN DE NUTTIGSTE ORTHOPEDISCHE TESTS IN DE KLINISCHE PRAKTIJK
Andere gebruikelijke orthopedische tests voor PLRI zijn:
Referenties
