Kniecrepitaties / Kniecrepitus - De wetenschap achter het kraken van knieën

Een paar jaar geleden plaatsten we een video op sociale media die helemaal viraal ging: Waarom knieën kraken.
Het wordt tijd dat we van deze video een blogpost maken en hem hier en daar updaten met bewijs dat de afgelopen jaren naar buiten is gekomen. Als je onze video nog niet hebt gezien, bekijk hem dan hieronder:

Kniecrispingen kunnen veel zorgen veroorzaken bij onze patiënten en uiteindelijk leiden tot angstmijdend gedrag omdat negatieve gezondheidsovertuigingen geassocieerd worden met de crepitaties(Robertson et al. 2017). Dit kan patiënten in een neerwaartse spiraal van veranderd abnormaal motorisch gedrag brengen, gevoed door negatieve emoties. Er zijn aanwijzingen dat zorgverleners deze negatieve gezondheidsovertuigingen vaak niet beoordelen en er niet mee omgaan. Gezien de prevalentie van gewrichtscrepitus is dit relevant voor elke behandelaar die te maken heeft met patiënten met klachten aan het bewegingsapparaat. Het wordt tijd dat we hier een einde aan maken en onze patiënten geruststellen dat wat ze meemaken normaal is en, nog belangrijker, hen uitleggen wat er aan de hand is.

Ten eerste is er tot op heden geen definitief verband aangetoond tussen crepitatiegeluid en actieve pathologie en is het belang en de betekenis ervan voor patiënten onvoldoende onderzocht. 99% van een cohort proefpersonen had gewrichts crepitus, maar geen pijn(McCoy et al. 1987). Als de pijn gepaard gaat met de gewrichtskreuken, neem dan contact op met een gezondheidsdeskundige om de situatie te evalueren.
Na het uitbrengen van onze video destijds, hebben veel mensen contact met ons opgenomen om te verwijzen naar het onderzoek van Lo et al. (2017) die aantoonden dat "subjectieve kniekrepitus longitudinaal symptomatische OA voorspelt, waarbij de meeste gevallen voorkomen bij mensen met reeds bestaande tibiofemorale radiografische OA". Waarin verschilt dit onderzoek dan van de crepitus waar we het in dit blogartikel over hebben? De gemiddelde leeftijd in het onderzoek van Lo was 61,1 jaar en ze werden gerekruteerd uit een OA-initiatief. Dit is heel anders dan een 25-jarige met patellofemorale pijn die wel krakende knieën heeft. Belangrijker is dat Lo ook stelt dat "in de groep met reeds bestaande symptomen maar zonder OA op de röntgenfoto, een verhoogde crepitusfrequentie NIET voorspellend was voor OA na 4 jaar".

Een extra-articulair mechanisme kan het knakken van pezen over benige uitsteeksels zijn, wat een voelbare holle knak kan zijn, soms onhoorbaar, zoals bij de ziekte van de Quérvain of tenosynovitis.
Binnen in het gewricht creëert een verplaatsing van de twee gewrichtsoppervlakken een vacuüm en leidt tot het samenklappen van gasbellen in de synoviale vloeistof. Wat je hoort is de karakteristieke pop(Protopapas et al. 2002, Unsworth et al. 1971).

Interessant genoeg vertoonde het jarenlang kraken van de knokkels geen tekenen van artrose(Castellanos et al. 2022). De clunk kan worden verklaard als het slipstickfenomeen waarbij de bewegingen van de patella en femur schokkerig zijn en signalen produceren bij vibratieartrografie.
Deze trillingen worden verminderd bij artrose en gaan bijna verloren bij gevorderde patellofemorale veranderingen, waarschijnlijk door hypomobiliteit en verlies van gewrichtssmering. Kortom, degeneratieve gewrichten produceren eigenlijk minder snel een crepitus. Maar hoe zit het met het fijne raspen? Dat is ook normaal omdat vloeistof door het enigszins ruwe retropatellaire oppervlak stroomt.

Patellofemorale pijn & vetkussyndroom

Update uw kennis over patellofemorale pijn door inzicht te krijgen in het laatste onderzoek

Schrijf je nu in

Wist je dat de eland, een Afrikaanse antilopensoort, kniecrepitus gebruikt om dominantie te tonen? (Bro-Jørgensen et al. 2008) Dus misschien moeten we krakende knieën niet zien als een teken van pathologie, maar als een positief teken omdat onze gewrichten mobiel en goed gesmeerd zijn.

Bedankt voor het lezen!

Kai

Bronnen

Bro-Jørgensen, J., & Dabelsteen, T. (2008). Knieklikken en visuele kenmerken duiden op vechtvaardigheid bij elandantilopen: meervoudige boodschappen en reservesignalen. BMC biologie, 6, 1-8.https://bmcbiol.biomedcentral.com/articles/10.1186/1741-7007-6-47

Castellanos, J., & Axelrod, D. (1990). Effect van gewoon knokkelkraken op de handfunctie. Annalen van de Reumatische Ziekten, 49(5), 308-309.

Lo, G. H., Strayhorn, M. T., Driban, J. B., Price, L. L., Eaton, C. B., & Mcalindon, T. E. (2018). Subjectieve Crepitus als risicofactor voor incidentie van symptomatische knieartrose: gegevens van het artrose-initiatief. Artritis care & research, 70(1), 53-60.

McCoy, G. F., McCrea, J. D., Beverland, D. E., Kernohan, W. G., & Mollan, R. A. (1987). Trillingsartrografie als diagnostisch hulpmiddel bij aandoeningen van de knie. Een voorlopig verslag. The Journal of Bone & Joint Surgery British Volume, 69(2), 288-293.

Robertson, C. J., Hurley, M., & Jones, F. (2017). Overtuigingen van mensen over de betekenis van crepitus bij patellofemorale pijn en de impact van deze overtuigingen op hun gedrag: een kwalitatieve studie. Musculoskeletale wetenschap en praktijk, 28, 59-64.https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/28171780/

Robertson, C. J. (2010). Crepitus gewrichten - doen we onze patiënten tekort? Fysiotherapy Research International, 15(4), 185-188.

Protopapas, M. G., & Cymet, T. C. (2002). Kraken en knallen van gewrichten: geluiden begrijpen die gepaard gaan met het loslaten van gewrichten. Tijdschrift voor Osteopathische Geneeskunde, 102(5), 283-287.

Unsworth, A., Dowson, D., & Wright, V. (1971). Krakende gewrichten'. Een bio-engineering studie van cavitatie in het metacarpofalangeale gewricht. Annalen van de reumatische ziekten, 30(4), 348.