In deze blogpost bespreken we een concept dat "de enveloppe van functie" heet en hoe het u en uw patiënt kan helpen de rol van belasting en overbelasting bij pathologie en pijn te begrijpen.
Functie-omhullende - Definitie
Effectieve behandeling van elke orthopedische aandoening is een nauwkeurig begrip van de etiologie van de symptomen. Nu de structurele en biomechanische verklaring voor pijn plaats maakt voor het biopsychosociale model, wordt het steeds duidelijker dat een cruciale factor voor mogelijke pathologie en pijn vaak eenvoudige overbelasting is.
Het concept van de enveloppe van functie werd voorgesteld door orthopedisch chirurg Scoot Dye (2005), die het gebruikte om het symptomatische verlies van weefselhomeostase bij patellofemorale pijn te verklaren. De functieomtrek wordt weergegeven door de zwarte lijn en toont wat een individu kan verdragen in termen van belasting (op de y-as) en frequentie (op de x-as) zonder de weefselhomeostase te verliezen. Dit is slechts een voorbeeld en geen werkelijke gegevens. Hieruit blijkt dat hogere belastingen, zoals een sprong van 2 meter hoogte, bij lage frequenties worden getolereerd. Anderzijds worden activiteiten met een hogere frequentie beter verdragen bij een lagere belasting, zoals 10 kilometer lopen. Alle andere activiteiten, zoals 10 minuten zwemmen of 20 minuten fietsen, worden goed verdragen omdat ze binnen de functiegrenzen vallen. Activiteiten die buiten het functiegebied vallen, zoals een sprong van 3 meter hoogte, vallen buiten het functiegebied en zullen de weefselhomeostase verstoren. We moeten voorzichtig zijn wanneer we het over belasting hebben alsof dit slechts een mechanische factor is. Volgens het biopsychosociale model kan belasting ook psychosociale factoren omvatten, zoals angst, slaapgebrek, enz.
Zones in de Functie-enveloppe
Als u nu alleen activiteiten linksonder uitvoert met een lage belasting en een lage frequentie, zult u deconditionering ervaren. Boven de functionele enveloppe voegde Scott Dye 2 lagen toe: De zone van suprafysiologische overbelasting zal de homeostase verstoren, maar zal niet onmiddellijk structureel falen veroorzaken. Hij betoogt dat langdurige overbelasting in deze zone uiteindelijk kan leiden tot structureel falen.
De laag bovenop de suprafysiologische overbelasting is de zone van structureel falen. In het voorbeeld gaat het om een sprong van 3 meter hoogte die tot een botbreuk kan leiden. Aan de andere kant van het spectrum kan het gaan om een zeer hoge frequentie zonder voldoende rust voor herstel.
Vergroot uw kennis over de 23 meest voorkomende orthopedische aandoeningen in slechts 40 uur zonder een fortuin uit te geven aan CPD-cursussen.
Vaststellen van de toelaatbare dosis van een patiënt
Telkens wanneer u een nieuwe patiënt in de praktijk ziet, begint u met het evalueren van de huidige capaciteiten van de persoon en waar hij/zij naartoe moet om zijn/haar doel te bereiken. Als tweede stap moet u bepalen wat hun minimale/maximale getolereerde dosis is. Dit bepaalt de hoeveelheid stress die nodig is om fysiologische en biologische aanpassingen te creëren. Een dosering onder de minimale effectieve dosis zal deze aanpassingen niet teweegbrengen. Dat is prima als je wilt werken aan iets als tolerantie via gradatie, vaardigheden, enz. Een snelle shout-out op dit punt naar Scott Morrison van physio_praxis die dit onderwerp heel goed uitlegde op zijn Instagram handle.
Uiteraard is de conditie van elke persoon anders, dus bij elke persoon, en waarschijnlijk zelfs als u uw linkerknie met uw rechterknie vergelijkt, zal de kromming anders zijn. In het volgende voorbeeld lijkt de persoon geconditioneerd te zijn om 2 uur te basketballen, maar voor een ander zal dit de knie van de persoon overbelasten, de homeostase van het weefsel verstoren en mogelijk tot pijn leiden.
Patellofemorale pijn - een voorbeeld van het wegvallen van de functie-omvang door overbelasting
Laten we eens kijken naar Dye's voorbeeld van een persoon voor en na zijn patellofemorale pijn:
Hier zien we dat het op en neer lopen van de trap, ADL's, en het intrappen van de koppeling in de auto door deze persoon goed worden verdragen. Als deze persoon 1 uur gaat heuvellopen of 2000 meter hoogteverschil op en af wandelt, kan hij zijn knieën irriteren zonder dat er sprake is van een structureel defect.
Als je knie geïrriteerd is, gaat hij minder goed functioneren. Dus plotseling zijn activiteiten die vroeger goed werden verdragen nu ook irritant voor de knie: traplopen, ADL's, of het duwen van de koppeling vallen nu ook buiten de functiegrenzen en worden niet meer verdragen. Merk op dat niet de activiteit is veranderd, maar de tolerantie. We kunnen de activiteit of hoe ze de trap lopen niet veranderen. Dus hoe lossen we dit op?
De functie-omvang vergroten
Allereerst willen we tijdelijk stoppen met het uitvoeren van activiteiten die binnen de zone van suprafysiologische overbelasting liggen om de knie tot rust te brengen. Er zijn een paar modaliteiten die dat proces verder kunnen helpen, zoals bijvoorbeeld patellataping.
Ten tweede willen we voorkomen dat de functieomvang verder afneemt. Daarom is volledige rust vaak een recept voor een ramp en moeten we deze patiënt aanmoedigen om activiteiten te blijven doen die nog binnen zijn functiebereik liggen.
Als derde stap willen we de enveloppe van de functie weer naar rechtsboven duwen. Het uitvoeren van activiteiten die al goed worden verdragen zal niet leiden tot verandering. Dat zou hetzelfde zijn als op de bank liggen en verwachten dat je spieren groeien. Om dit doel te bereiken moeten wij trainen in een zone boven de minimaal effectieve dosis en onder de maximaal getolereerde dosis.
Volledige rust is vaak een recept voor een ramp, omdat het de enveloppe van de functie verder laat zakken.
De juiste dosering vinden - De 24-uursregel
Hoe weten we of onze dosis goed is? Als vuistregel geldt dat aanvaardbare pijn tijdens de training acceptabel is, zolang deze binnen 24 uur na de training verdwijnt. Er zijn 2 dingen die ik zou willen toevoegen die erg belangrijk zijn:
Allereerst zagen we dat de curve van de functieomhullende zeer specifiek is. Dus als onze patiënt weer 2 uur wil basketballen, wat moet hij dan doen? Uiteraard moet hij basketbal spelen om zichzelf te conditioneren voor 2 uur basketbal. In plaats van een verzwarende activiteit volledig te vermijden, is het vaak zinvol het volume van deze activiteit te verminderen, zodat je hem misschien 10 minuten laat spelen.
De enveloppe van de functie is specifiek. Stel een patiënt geleidelijk bloot aan wat hij weer wil.
Het tweede wat belangrijk is, is dat men niet stopt met de training zodra de patiënt de taak die hij wil gaan uitvoeren, net kan verdragen. Je wilt de grenzen van de functie altijd wat verder verleggen om hem weerbaarder te maken en terugval te voorkomen. Op die manier zal de knie niet gaan werken als hij wat langer speelt, op een andere baan, of als hij de nacht ervoor te weinig slaap heeft gehad.
Goed, dit was onze blogpost over de envelop van de functie om belasting en overbelasting te begrijpen. Als u graag leert over de basisprincipes van fysiotherapie, bekijk dan de volgende bronnen:
- 5 redenen waarom je therapie waardeloos is
- Orthopedische speciale tests zijn niet zo speciaal
- Oefenvoorschrift - Verder gaan dan 3×10
Zoals altijd, bedankt voor het lezen!
Kai
