Iliotibiaal Band Syndroom | Diagnose & Behandeling voor Fysio's

Inleiding

De literatuur hanteert verschillende definities van het Iliotibiale Band Syndroom (ITBS), dat soms wordt aangeduid als Iliotibiale Band Frictie Syndroom, runners knee, of tractus iliotibialis syndroom (TITS). Het is de meest voorkomende loopblessure aan de laterale zijde van de knie(Ellis et al. 2007) en het op één na meest voorkomende overbelastingssyndroom van het kniegewricht, na het patellofemoraal pijnsyndroom(Aderem et al. 2015).

Er is veel onderzoek gedaan naar de etiologie van ITBS, maar er kan geen consistente definitie worden gegeven van het onderliggende pathologische mechanisme van het letsel. De meest recente verklaring is de combinatie van een impingement van de distale iliotibiale tractus aan de laterale femorale epicondylus tijdens herhaalde flexie - specifiek rond 30° van de knieflexie. Bovendien draagt compressie van het sterk geïnnerveerde vetkussen bij tot nociceptie(Baker et al. 2016, Taunton et al. 2002, Fredericson et al. 2000, van der Worp et al. 2012, Farrel et al. 2003, Ellis et al. 2007, Fairclough et al. 2006, Fairclough et al. 2007).

De vraag blijft waarom de irritatie in de eerste plaats optreedt. Verschillende studies onderzochten de rol van intrinsieke risicofactoren, zoals bilspiersterkte en kniestrekker/flexorkracht, alsmede extrinsieke factoren, zoals de specifieke aspecten van de training(van der Worp et al. 2012).
Aderem et al. (2015) rapporteren over modificeerbare en niet-modificeerbare factoren waarbij de eerder genoemde factoren modificeerbaar zijn en kenmerken zoals een anatomisch beenlengteverschil of een meer prominente laterale femorale epicondyl niet-modificeerbaar zijn.

Epidemiologie

ITBS komt zelden voor bij sedentaire mensen en wordt meestal gezien bij fysiek actieve personen. De incidentie en prevalentie van loopblessures (RRI) tijdens wedstrijden of trainingen varieert van 25% tot 65%, waarvan ITBS naar schatting 5% tot 14% van de gevallen uitmaakt. Gedetailleerde en nauwkeurige rapportage over de incidentie is moeilijk omdat veel studies niet alleen rapporteren over de incidentie van ITBS en de kenmerken van deze groep, maar de incidentie van alle knieletsels rapporteren(van der Worp et al, 2012).

MAAK JE DIFFERENTIËLE DIAGNOSE BIJ HARDLOOPGERELATEERDE HEUPPIJN BETER - GRATIS!

• • Naam*
• • E-mail*

Δ

Klinisch beeld en onderzoek

In de vroege fase van ITBS melden patiënten meestal een scherpe brandende laterale kniepijn tijdens het lopen, die na een bepaalde afstand of tijd wordt opgewekt. De symptomen worden vooral gevoeld tijdens de hielstoot en de vroege buiging (20-30°), die vermindert of verdwijnt zodra de activiteit wordt gestaakt (Orchard et al. 1996, Fredericson et al. 2000).
Omgekeerd worden deze symptomen opgewekt zodra het individu weer gaat hardlopen.

Als ITBS niet wordt aangepakt en gedurende langere tijd aanhoudt, is het waarschijnlijk dat de symptomen zodanig toenemen dat zelfs het staken van de activiteit niet resulteert in het verdwijnen van de symptomen. De patiënt kan dan zelfs bekende pijn ervaren tijdens ADL's zoals lopen, traplopen of langdurig zitten met een gebogen knie(Fredericson et al. 2000).

De Lindenberg-classificatie deelt ITBS in 4 categorieën in:

1. Pijn na het hardlopen, geen beperking van afstand en snelheid
2. Pijn begint tijdens het hardlopen, geen beperking van afstand en snelheid
3. Pijn tijdens het hardlopen, beperking van afstand of snelheid
4. Pijn verbiedt hardlopen

Lichamelijk onderzoek

Uw anamnese vertelt u de meeste informatie die nodig is om de hypothese van ITBS te vormen (tekenen en symptomen, uitlokkende momenten, locatie, begin, enz.) Tijdens uw beoordeling kunt u letten op zwelling rond de laterale femorale epicondylus en gevoeligheid bij palpatie van de tractus iliotibialis 2-3 cm proximaal van de laterale gewrichtslijn. Statische en dynamische observatie van de onderste ledematen kan helpen bij het vaststellen van aanpasbare risicofactoren, zoals tekorten aan kracht van de glute of quadriceps. Een eenvoudige beoordeling die u kunt gebruiken is een squat met één been en let op de bewegingskwaliteit (femorale torsie, tibiale torsie, valgus/varus, compenserende beweging van de voet), aangezien deze kunnen leiden tot verhoogde interne rotatie of adductormomenten in geval van zwakke heupabductoren/externe rotatorspieren. Beoordeling van het lopen op een loopband kan helpen bij het opsporen van crossover-gang of ongewoon grote passen, die de spanning op de iliotibiale band verhogen.

Voorts worden twee speciale tests voor ITBS beschreven:

De tweede gemeenschappelijke test is de test van Renne:

Behandeling

Dus voordat we bespreken wat je kunt doen om ITBS te revalideren, laten we eerst kijken naar wat je niet moet doen: Aangezien de ITB niet kan verlengen, is rekken geen nuttige behandelingsoptie. Schuimrollen ook niet, want in tegenstelling tot wat vaak wordt gedacht, worden verklevingen niet losgemaakt of afgebroken. Aangezien ITBS waarschijnlijk een compressieletsel is, kunnen deze 2 behandelingen de zaak juist verergeren.

Dus wat moeten we in plaats daarvan doen? Als het gaat om revalidatie voor hardlopers, zullen we ons moeten richten op de volgende 3 hoofdcomponenten, die werden voorgesteld door Willy & Meira (2016). Dit zijn:

1. Piekbelasting, die zal worden aangepakt door zware langzame weerstandstraining
2. Energieopslag en -afgifte, die we zullen trainen met plyometrische oefeningen en
3. Cumulatieve belastingen worden aangepakt door een geleidelijke terugkeer naar het hardlopen, met inbegrip van loopscholing.

Onze collega Tom Goom heeft de volgende 5 stappen voorgesteld om de ITB-revalidatie bij hardlopers te bevorderen, die ook de 3 hoofdonderdelen van de revalidatie omvat:

Fase 1 - De Pijn Dominante Fase: Vermindering van prikkelbaarheid (zonder aan capaciteit in te boeten)

Hoe weet u dat uw patiënt in stadium 1 zit? Dit zijn patiënten die vaak volledig gestopt zijn met lopen en die pijn ervaren bij het afdalen van trappen en bij snel lopen.

In deze fase moet de patiënt overmatige overbelasting door activiteiten die de ITB verder provoceren, verminderen. Tegelijkertijd willen wij geen volledige stopzetting van de activiteiten en willen wij hun algemene activiteitsniveau zo hoog mogelijk houden.

In concreto moet een patiënt stoppen met hardlopen - met name trail running of downhill running - maar overschakelen op snel wandelen op een loopband met een hellingshoek van ongeveer 8 tot 10 graden. Als dit ook niet mogelijk is, moet de patiënt onderzoeken of fietsen met een laag zadel of zwemmen pijnvrije alternatieven zijn.

De volgende oefeningen zijn oefeningen met lage belasting die gericht zijn op het versterken van de abductoren en extensoren van de heup:

1. Clamshells
2. Zijwaartse abductie
3. Thomas Oefening / ITB Excursie Oefening: 10x10s houdt

Fase 2 - De belastingsdominante fase

De belastingsdominante fase gaat in zodra de patiënt in staat is pijnloos een trap af te dalen.

Fase 2: HSR-opleiding om piekbelastingen aan te pakken

Zij gaan dan over naar fase 2, die vooral gericht is op zware, langzame weerstandstraining. Terwijl het bergop lopen op de loopband wordt voortgezet, worden de oefeningen uit fase 1 verder gevorderd:

1. Zijwaartse abductie 🡪 Zijwaartse planken
2. Thomas Oefening 🡪 Enkelvoudige beenbruggen
3. Brandkranen
4. Split Squats (Trainingsbeen is het slepende been, verplaats zoveel mogelijk gewicht naar het achterste been)
5. Side lunges tegen een weerstandsband

3 sets van 10-12 herhalingen gingen over in 4 sets van 6-8 met verhoogde weerstand/gewicht en bijna spierfalen op de laatste rep. Deze zware, langzame weerstandsoefeningen moeten 3 keer per week worden gedaan totdat in fase 5 weer kan worden hardgelopen. Hetzelfde geldt voor bergopwaarts wandelen op een loopband, dat kan worden gestaakt zodra het lopen kan worden hervat.

Fase 3: Plyometrie om energieopslag en -afgifte tijdens het hardlopen aan te pakken

Bij de revalidatie van een patiënt met ITBS is het belangrijk te beseffen dat de ITB zich gedraagt als een pees, in die zin dat hij energie opslaat en afgeeft tijdens het hardlopen, zoals vermeld in een studie van Eng et al. (2015). Daarom zullen wij de ITB-functie moeten trainen om de energieopslag en -afgifte aan te kunnen zonder de cumulatieve belasting die wij door het hardlopen krijgen. Het feit dat de ITB werkt als een pees zou ons ook moeten doen afvragen waarom veel benaderingen proberen de stijfheid te verminderen en de ITB te verlengen. Als er één ding is dat we van pezen weten, is dat ze stijf moeten zijn om efficiënt te zijn als veer en dat verlenging - zoals bij achillespeesrupturen - ze inefficiënt maakt. Een studie van Friede et al. (2020) toonde aan dat fysiotherapie de resultaten bij patiënten met ITBS verbeterde en de stijfheid van de ITB zelfs met 14% deed toenemen. Voorbeelden van plyometrische oefeningen oplopend van gemakkelijk naar meer gevorderd zijn:

Plyometrie beginners

1. Mini hurksprongen
2. Reverse Lunge + Hop
3. Zijdelingse schaatsers (met banden of step)
4. Tempo run met elastieken

Plyometrie Gevorderd

1. Split jumps
2. Squat sprong naar één been landing
3. Enkelsprong voorwaarts en achterwaarts

Fase 3 wordt gebruikt als een vrij korte (~1 week) brug van fase 2 naar fase 4

Stadium 4: Terugkeer naar niveau lopen + looptraining

Zodra fase 4 is ingegaan, worden de plyometrische oefeningen in de tweede of derde week afgebouwd.

Hardlopen moet weer op een geleidelijke manier worden ingevoerd. Om u een concreet plan te geven hoe u het hardlopen kunt opbouwen, downloadt u gratis ons hardloopplan "From the Couch to 5K". Deze pdf is een van de vele nuttige documenten uit onze online cursus looprevalidatie.

Een goed idee is om de hellingshoek van de loopband geleidelijk te verlagen van 8-10 graden naar 5 graden totdat de loper weer in staat is om op vlakke grond of buiten te lopen. Er zijn een paar biomechanische factoren die door spiegeltraining kunnen worden aangepakt. Wees ervan bewust dat loopaanpassingen specifiek moeten zijn voor de loper in kwestie en niet in alle gevallen van toepassing zijn:

• Grotere stapbreedte: Terwijl cross-over lopen de ITB meestal meer belast, vermindert lopen met een bredere loop de compressie. U kunt dit trainen door de patiënt aanwijzingen te geven als "Ga niet over de lijn" nadat u met krijt een lijn hebt getrokken in het midden van de loopband.
• Verhoog het knie venster: Dit betekent dat er ruimte is tussen de knieën als je hun looppatroon van achteren bekijkt. Een aanwijzing om een groter knievenster te verkrijgen zou kunnen zijn om uw patiënt te vertellen "Laat je knieën niet kussen" of u zou wat tape aan de buitenkant van beide knieën kunnen plakken en de patiënt vertellen "de markeringen uit elkaar te duwen".
• Als de patiënt zich presenteert met een bekkendaling, ook wel het Trendelenburgteken genoemd, kunt u markeringen aanbrengen op de bekkenkam van de patiënt en hem opdragen "de markeringen horizontaal te houden".
• Verhoog de cadans: Verhoog de cadans met ongeveer 5-10%, bijvoorbeeld met een metronoom, en verminder de piekbelasting op de knie en de piekheupadductie.

Hometraining is bijzonder belangrijk, zoals blijkt uit een studie van Willy et al. (2012) toonden aan dat bilspierversterking de loopmechanica wel degelijk verandert. In dezelfde studie bevestigden zij dat spiegelgangtraining daarentegen effectief is voor het verbeteren van de looptechniek.

Fase 5: Terugkeer naar afdaling en trail running

In deze laatste fase 5 moet de loper zijn loopvolume geleidelijk opvoeren. Trail en downhill running kunnen geleidelijk worden toegevoegd op afzonderlijke dagen voordat ze worden gecombineerd in een sessie.

Oké, allereerst een applaus voor de hardloopdeskundigen Rich Willy, Tom Goom en Benoy Mathew voor hun waardevolle input voor dit bericht.

Wilt u meer weten over het Iliotibiale band syndroom? Bekijk dan de volgende bronnen:

• Iliotibiaal Band Syndroom - Feiten of F(r)ictie?
• Online Sport Conferentie 2022
• Foam Rolling - Sense & Non-Sense
• Een halve marathon lopen met ITB-pijn
• Succesvolle terugkeer naar het hardlopen Webinar

Referenties

Aderem, Jodi, en Quinette A. Louw. "Biomechanische risicofactoren geassocieerd met het iliotibiaal band syndroom bij hardlopers: een systematische review." BMC musculoskeletale aandoeningen 16.1 (2015): 356.

Baker, Robert L., en Michael Fredericson. "Iliotibiaal band syndroom bij hardlopers: biomechanische implicaties en oefeninterventies." Physical Medicine and Rehabilitation Clinics27.1 (2016): 53-77.

Ellis, Richard, Wayne Hing, en Duncan Reid. "Iliotibiale band frictie syndroom een systematische review." Manuele therapie 12.3 (2007): 200-208.

Farrell, Kevin C., Kim D. Reisinger, en Mark D. Tillman. "Kracht en herhaling bij het fietsen: mogelijke implicaties voor het iliotibiaalbandwrijvingssyndroom." De Knie 10.1 (2003): 103-109.

Fairclough, John, et al. "De functionele anatomie van de iliotibiale band tijdens flexie en extensie van de knie: implicaties voor het begrijpen van het iliotibiale band syndroom." Journal of Anatomy208.3 (2006): 309-316.

Fairclough, John, et al. "Is het iliotibiale band syndroom echt een frictie syndroom?". Journal of Science and Medicine in Sport10.2 (2007): 74-76.

Fredericson, Michael, Marc Guillet, en Len Debenedictis. "Snelle oplossingen voor het iliotibiale band syndroom." De arts en de sportgeneeskunde 28.2 (2000): 52-68.

Friede, M. C., Klauser, A., Fink, C., & Csapo, R. (2020). Stijfheid van de iliotibiale band en bijbehorende spieren in de knie van hardlopers: Beoordeling van de effecten van fysiotherapie door middel van ultrasone shear wave elastografie. Fysiotherapie in de sport, 45, 126-134.

Orchard, John W., et al. "Biomechanica van het iliotibiale band frictie syndroom bij hardlopers." The American journal of sports medicine 24.3 (1996): 375-379.

Taunton, Jack E., et al. "Een retrospectieve case-control analyse van hardloopblessures uit 2002." British journal of sports medicine36.2 (2002): 95-101.

Van der Worp, Maarten P., et al. "Iliotibiaal band syndroom bij hardlopers." Sportgeneeskunde 42.11 (2012): 969-992.

Willett GM, Keim SA, Shostrom VK, Lomneth CS. Een anatomisch onderzoek van de Ober-test. Am.J.Sports Med. 2016;44(3):696-701.er Test

Willy, R. W., Scholz, J. P., & Davis, I. S. (2012). Spiegelende looptraining voor de behandeling van patellofemorale pijn bij vrouwelijke hardlopers. Klinische biomechanica, 27(10), 1045-1051.

Willy, R. W., & Meira, E. P. (2016). Huidige concepten in biomechanische interventies voor patellofemorale pijn. International Journal of Sports Physical Therapy, 11(6), 877.

Illustratie aangepast van: http: //www.bodyheal.com.au/blog/iliotibial-band-syndrome-symptoms-causes-treatment