Prone Knee Bending Test | Omgekeerde Lasègue Test | Nervus femoral
De diagnose van een lumbaal radiculair syndroom wordt gewoonlijk gesteld op basis van de voorgeschiedenis van de patiënt alleen en aanvullend onderzoek om deze hypothese te bevestigen is vaak niet nodig. In 90% van de gevallen zijn de zenuwwortels L4-L5 of L5-S1 betrokken, omdat die segmenten aan de hoogste statische en kinetische krachten zijn blootgesteld.
Om de diagnose van een lumbale discushernia met wortelcompressie op die niveaus waarschijnlijker te maken, kan de gekruiste rechte beenhefbeweging worden gebruikt, omdat die de nervus ischiadicus aanspant. Hoewel dit in ongeveer 5% van de gevallen niet voorkomt, komen lumbale hernia's met zenuwwortelcompressie voor bij L3-L4 en in nog mindere mate op de niveaus daarboven.
Om de test uit te voeren ligt de patiënt in buikligging. Buig dan voorzichtig de knie aan de aangedane zijde maximaal.
Als u de knie niet verder kunt buigen dan 90° of als u de rek op de dijbeenzenuw nog verder wilt benadrukken, kunt u passieve heupverlenging toevoegen.
De test wordt als positief beschouwd als de patiënt pijnscheuten in het been of de voorste dij meldt bij maximale flexie van de knie met of zonder toegevoegde heupflexie.
Sommige auteurs bevelen aan de knieflexie 45-60 seconden vast te houden, maar dat kan te provocerend zijn bij een actieve zenuwwortelcompressie.
21 VAN DE NUTTIGSTE ORTHOPEDISCHE TESTS IN DE KLINISCHE PRAKTIJK
Andere gebruikelijke orthopedische tests om lumbosacrale radiculaire pijn vast te stellen zijn:
- Straight Leg Raise Test (SLR) / Lasègue Test
- Gekruiste SLR (lagere gevoeligheid, maar hogere specificiteit)
- Boogpees test
- Slump Test
Referenties
