Cervicale Extensor Endurance Test | Cervical Motor Control Impairment
In een ander bericht behandelden we de nekbuigkrachttest, een veel gebruikte test bij nekpijnpatiënten, omdat er een verband bestaat tussen nekpijn en een beperkt uithoudingsvermogen van de diepe nekbuigkracht. Ook onvoldoende diepe nekstrekkers kunnen bijdragen tot nekklachten. Daarom is de cervicale extensor-uithoudingsvermogenstest (CEET) bedoeld om de zwakte van zowel de oppervlakkige als de diepe nekstrekkers vast te stellen.
Met de patiënt in buikligging, hoofd en nek voorbij de rand van de tafel en de cervicothoracale junctie gestabiliseerd, vraagt u de patiënt gedurende 20 seconden een neutrale chin tuck positie aan te houden. Een positieve bevinding voor de zwakte van de diepe strekkers van de nek is dat de "kinlengte" toeneemt met het strekken van de nek, zoals waargenomen op de inclinometer, hetgeen wijst op een dominantie van de oppervlakkige strekkers van de nek.
Zwakte van zowel de diepe als de oppervlakkige strekkers van de nek (globale zwakte) is aangewezen wanneer de patiënt in nekflexie gaat doordat hij het hoofd niet omhoog kan houden.
Sebastian et al. (2015) melden dat een verandering van 5-10° van een maximale craniocervicale flexiepositie naar een relatieve craniocervicale extensiepositie voor de diepe cervicale test en een flexieafbuiging van meer dan 10° voor de globale test wordt beschouwd als een positieve bevinding met behulp van een inclinometer. Zij stellen dat een inclinometer weliswaar objectieve waarden oplevert, maar dat deze in de dagelijkse klinische praktijk wellicht niet nodig is omdat de bewegingsrichting van de schedel met een getraind oog kan worden gevisualiseerd.
Andere gebruikelijke tests om een cervicale motorische controle stoornis te beoordelen zijn:
- Klinische Cervicale Instabiliteit
- Craniocervicale Flexie Test
- Diepe nek flexor uithoudingsvermogen test
21 VAN DE NUTTIGSTE ORTHOPEDISCHE TESTS IN DE KLINISCHE PRAKTIJK
Referenties
