Anterior Schouderinstabiliteit Cluster | Schouderbeoordeling

Het schoudergewricht heeft een enorme mobiliteit, waardoor het gevoelig is voor instabiliteit. Terwijl spierkrachten de stabiliteit in het middenbereik van de beweging controleren, treedt klinische instabiliteit op bij het eindbereik van de beweging. De instabiliteit wordt duidelijk wanneer een patiënt onrust of angst voor subluxatie heeft bij het eindbereik van de beweging.

De schouderaanhoudingstest heeft een sensitiviteit van 65,6% en een specificiteit van 95,4% volgens Hegedus et al. (2012) en heeft een sterke klinische waarde voor het opnemen of bevestigen van anterieure instabiliteit. De schouderrelocatietest heeft volgens dezelfde auteurs een sensitiviteit van 64,6% en een specificiteit van 90,2%.
Farber et al. (2006) combineerden beide tests in één cluster en vonden een gevoeligheid van 81% en een specificiteit van 98%. Door zijn hoge nauwkeurigheid heeft dit testcluster een hoge klinische waarde in de praktijk.

Apprehension Test

Om de test uit te voeren, ligt de patiënt in rugligging met de te onderzoeken zijde dicht bij de rand van de bank. De schouder van de patiënt wordt dan in 90° abductie gebracht. De patiënt wordt geïnstrueerd om eventuele bezorgdheid of angst voor subluxatie tijdens de test aan de onderzoeker kenbaar te maken. Vervolgens brengt de onderzoeker de schouder voorzichtig in meer en meer externe rotatie en gaat hij op zoek naar tekenen van angst bij de patiënt.

Bij een positieve test meldt de patiënt angst voor luxatie bij grotere bereiken van externe rotatie.

Biomechanisch is het zinvoller om de arm van de patiënt horizontaal te abduceren om de kop van de humerus naar voren te laten glijden.

Relocation Test

De test wordt gebruikt wanneer de patiënt tijdens de schriktest ongerustheid heeft gemeld. Dus de angst voor subluxatie wanneer de arm van de patiënt in 90° abductie wordt gebracht en extra externe rotatie. Daar geeft de onderzoeker een anterior-to-posterior (AP) gerichte druk op de humeruskop.

De test wordt als positief beschouwd wanneer de angst van de patiënt voor luxatie vermindert nadat de AP-druk is uitgeoefend.

Andere gebruikelijke tests om de voorste glenohumerale gewrichtsinstabiliteit te beoordelen zijn:

• Release / Surprise Test
• Load and Shift Test

21 VAN DE NUTTIGSTE ORTHOPEDISCHE TESTS IN DE KLINISCHE PRAKTIJK

• • Naam*
• • E-mail*

Δ

Hegedus EJ, Goode AP, Cook CE, Michener L, Myer CA, Myer DM, Wright AA. Welke tests voor lichamelijk onderzoek bieden clinici de meeste waarde bij het onderzoeken van de schouder? Update van een systematische review met meta-analyse van individuele tests. Brits tijdschrift voor sportgeneeskunde. 2012 Nov 1;46(14):964-78.
Farber, A. J., Castillo, R., Clough, M., Bahk, M., & McFarland, E. G. (2006). Klinische beoordeling van drie veelvoorkomende tests voor traumatische anterieure schouderinstabiliteit. JBJS, 88(7), 1467-1474.