Voorste Schuiflade Test om VKB letsels te beoordelen

Deze test heeft een gevoeligheid van 92% en een specificiteit van 91%, volgens een meta-analyse van Benjaminse et al. (2006). Deze waarden worden gerapporteerd voor een chronische situatie, terwijl de test in een acute situatie veel slechter presteert.

Voordat u de test uitvoert, is het raadzaam eerst een achterste kruisbandletsel (PCL) uit te sluiten om vals-positieve resultaten te voorkomen.

Om de voorste schuiflade test uit te voeren brengt u de heup van uw patiënt op 45 en de knie van uw patiënt op 90 graden flexie. U kunt deze positie fixeren door voorzichtig op de voet van uw patiënt te gaan zitten. Palpeer vervolgens de gewrichtslijn met uw duimen, en probeer het scheenbeen in een explosieve beweging naar voren te bewegen. Deze test is positief als de tibia zich meer dan zes millimeter naar voren verplaatst of als u een zacht en papperig eindgevoel ervaart.

Andere gebruikelijke orthopedische tests om VKB-letsels vast te stellen zijn:

• Lachman Test
• Laterale Pivot-Shift Test
• Lelli Test/Lever bord

21 VAN DE NUTTIGSTE ORTHOPEDISCHE TESTS IN DE KLINISCHE PRAKTIJK

• • Naam*
• • E-mail*

Δ

Benjaminse A, Gokeler A, van der Schans CP. Clinical diagnosis of an anterior cruciate ligament rupture: a meta-analysis. Journal of Orthopaedic & Sports Physical Therapy. 2006 May;36(5):267-88.

van Eck, C. F., van den Bekerom, M. P., Fu, F. H., Poolman, R. W., & Kerkhoffs, G. M. (2013). Methoden voor de diagnose van acute voorste kruisbandruptuur: een meta-analyse van lichamelijk onderzoek met en zonder verdoving. Kniechirurgie, Sporttraumatologie, Arthroscopie, 21(8), 1895-1903.

Huang, W., Zhang, Y., Yao, Z., & Ma, L. (2016). Klinisch onderzoek van voorste kruisbandruptuur: een systematische review en meta-analyse. Acta Orthop Traumatol Turc, 50(1), 22-31.

Peeler, J., Leiter, J., & MacDonald, P. (2010). Nauwkeurigheid en betrouwbaarheid van klinisch onderzoek van voorste kruisband in een multidisciplinaire sportgeneeskundige setting. Klinisch tijdschrift voor sportgeneeskunde, 20(2), 80-85.