Chronische pijn is een groeiend probleem. Een onderdeel van het algemene beheer is voorlichting over pijn aan patiënten en zorgverleners. De International Association for the Study of Pain (IASP) heeft in 2012 richtlijnen uitgebracht over pijneducatie voor alle beroepsbeoefenaren in de gezondheidszorg. De richtsnoeren leggen de nadruk op een multidisciplinair biopsychosociaal model van pijn voor een doeltreffende behandeling.
Louw e.a. (2020)
Chronische pijn is een groeiend probleem. Een onderdeel van het algemene beheer is voorlichting over pijn aan patiënten en zorgverleners. De International Association for the Study of Pain (IASP) heeft in 2012 richtlijnen uitgebracht over pijneducatie voor alle beroepsbeoefenaren in de gezondheidszorg. De richtsnoeren leggen de nadruk op een multidisciplinair biopsychosociaal model van pijn voor een doeltreffende behandeling.
Wat het is
Een vaak gebruikte interventie is pijnneurologisch onderwijs (PNE). Het legt de complexe biologische processen aan patiënten uit in gemakkelijk te begrijpen metaforen, voorbeelden en beelden. De doelen zijn het veranderen van pijn overtuigingen, en het verminderen van bedreigingen, waardoor patiënten meer vertrouwen hebben tijdens het sporten. Dit zou op zijn beurt angst-vermijding en pijn catastroferen verminderen, waardoor pijn en invaliditeit afnemen.
Het mechanistische bewijs voor lichaamsbeweging ter verbetering van aanhoudende pijn is veelbelovend.
Wat het doet
PNE als een op zichzelf staande behandeling leidt echter niet vaak tot klinisch zinvolle resultaten voor pijn en invaliditeit. Toch zijn verbeteringen in bewegingsangst en pijn catastroferen op zichzelf staand waargenomen. Dit wetende, moet PNE gezien worden als een aanvulling op op beweging gebaseerde interventies.
Op beweging gebaseerde interventies
Het mechanistische bewijs achter oefening in het verbeteren van aanhoudende pijn is veelbelovend. Er zijn enkele mechanismen bekend en voorgesteld. Activering van endogene remmingssystemen in het centrale zenuwstelsel, vermindering van de centrale prikkelbaarheid, veranderde ionkanaalexpressie van nociceptoren, en nog veel meer zijn uitvoerig bestudeerd. Het juiste type oefening en de juiste dosering blijven moeilijk te bepalen, wat niet wegneemt dat beweging essentieel is.
Let op
Verschillende passieve ingrepen zoals PNE, transcutane elektrische zenuwstimulatie (TENS) en manuele therapie moeten met voorzichtigheid worden toegepast. Dit kan verkeerde biomedische pijnovertuigingen bij de patiënt versterken. Indien zij op de juiste wijze worden gebruikt, kunnen deze interventies op beweging gebaseerde interventies vergemakkelijken.
CENTRALE SENSITISATIE BIJ PATIËNTEN MET AANHOUDENDE PIJN: VAN HET LAB NAAR DE KLINIEK
Leer de beste op bewijs gebaseerde zorg te bieden aan patiënten met chronische pijn.
Fysiotherapeuten staan in de frontlinie van de pijnbestrijding. Adequate voorlichting over pijn moet verplicht worden opgenomen in het leerplan. De houding van de arts en zijn opvattingen over pijn kunnen de patiënt impliciet beïnvloeden.
"Het is tijd dat professionals in de gezondheidszorg consensus bereiken om het gebruik van niet-farmacologische en op beweging gebaseerde benaderingen van pijnbeheersing in een multidisciplinair netwerk van zorgverleners te verbeteren."
Referentie
Louw et al. (2020): https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/33076759/
