Lemaire Jolt test | Anteromediale Rotatoire Instabiliteit

Lemaire (1967) beschreef deze test als een uitstekende test om rupturen van de voorste kruisband bij de verdoofde patiënt te bevestigen. Hij merkte echter op dat het moeilijk is om anterolaterale rotatoire instabiliteit uit te lokken bij een wakkere patiënt, omdat patiënten zich niet volledig kunnen ontspannen. Bovendien is deze test niet beoordeeld op zijn diagnostisch vermogen, zodat de klinische waarde twijfelachtig is.

Om de test uit te voeren, ligt de patiënt in rugligging. Staande aan de te onderzoeken zijde wordt het been gestrekt en in interne rotatie gebracht door één hand die de enkel vastpakt. Het dorsum van de andere hand wordt achter de kop van de fibula en de pees van de biceps femoris geplaatst om een ventraal gerichte kracht uit te oefenen. De patiënt wordt gevraagd zich volledig te ontspannen.
De knie wordt dan herhaaldelijk voorzichtig gebogen en gestrekt en de onderzoeker let op anteromediale subluxatie van de tibia.
In de tweede stap wordt de flexiehoek vergroot, wat resulteert in een achterwaartse schok van de tibia, wat wijst op een positieve test.

21 VAN DE NUTTIGSTE ORTHOPEDISCHE TESTS IN DE KLINISCHE PRAKTIJK

• • Naam*
• • E-mail*

Δ

Andere gebruikelijke tests om rotatoire instabiliteit van de knie vast te stellen zijn:

• Slocum Test (Anterolaterale Rotatoire Instabiliteit)
• Weggeeftest van Jakob (Anterolaterale Rotatoire Instabiliteit)
• Kruistest van Arnold (Anterolaterale Rotatoire Instabiliteit)
• Reverse Pivot-Shift Test (Posterolaterale Rotatoire Instabiliteit)
• Dial Test (Posterolaterale Rotatoire Instabiliteit)
• Kikkerbeen test (Posterolaterale Rotatoire Instabiliteit)

Liorzou, G. (2013). Le genou ligamentaire: examen clinique. Springer Science & Business Media.