Y-Balance Test | Postural Control | Return to Play (RTP) Testing

Ga naar

Vind deze wiki op het Fysiotutors platform Lid worden

Leer

Y-Balance Test | Postural Control | Return to Play (RTP) Testing

De Y-Balans test is een verkorte versie van de ster-excursiebalanstest. Hij is verkleind om de anterieure, posteromediale en posterolaterale reikwijdte te testen.
Volgens een studie van Plisky et al. (2006) heeft de Y-balans test een uitstekende interbeoordelaarsbetrouwbaarheid tussen 0,48 en 0,78.

Leg voor de test drie stroken tape in een Y-vorm op de grond. De hoeken tussen de voorste streep en beide achterste strepen zijn 135° met 45° tussen de twee achterste strepen. Voordat met de eigenlijke test wordt begonnen, mag de patiënt 4-6 oefenproeven in elke richting doen. Voor de eigenlijke test heeft de patiënt 3 officiële testmomenten waarna hij 5 minuten mag rusten.

Voor de anterieure reikwijdte wordt de standvoet geplaatst met de tenen op de nulpositie van de anterieure reikwijdte-richtingslijn. Voor de posteromediale en posterolaterale reikwijdtes wordt de hiel op de nulpositie van de anterieure reikwijdtelijn geplaatst.

Laat uw patiënt om te beginnen blootsvoets op één ledemaat staan met zijn handen op de heupen en vraag hem te proberen zo ver mogelijk langs het lint te reiken. Hij of zij moet drie proeven uitvoeren waarbij hij of zij op de rechtervoet staat en in voorwaartse richting reikt, gevolgd door drie proeven waarbij hij of zij op de linkervoet staat en in voorwaartse richting reikt. Deze procedure werd herhaald voor de posteromediale en posterolaterale reikrichtingen. De tape mag slechts licht met de tenen worden aangeraakt en de onderzoeker markeert het meest distale raakpunt op de tape. Een proef wordt niet als voltooid beschouwd als de deelnemer het lint zwaar aanraakt, in het midden tot stilstand komt, contact met de grond moet maken om het evenwicht te bewaren, of de voet van het standbeen verplaatst.

Om de Y-Balance test te scoren, berekent u eerst de gemiddelde reikafstand in elke richting in centimeters, door het gemiddelde te nemen van de drie proeven voor elke richting. Je zou dus 6 waarden moeten hebben; 3 voor het linkerbeen, en 3 voor het rechterbeen.
Bereken vervolgens de afstand in elke richting als percentage door de gemiddelde afstand in elke richting te nemen, gedeeld door de beenlengte van de patiënt, vermenigvuldigd met 100.

Deze test kan nuttig en behulpzaam zijn voor clinici om tekorten en asymmetrieën bij individuen vast te stellen, en kan helpen bij het besluitvormingsproces voor terugkeer naar het spel. Een studie van Butler et al. (2013) concludeerde dat college football spelers die een samengestelde score van minder dan 98,6% hadden, 3,5 keer meer kans hadden om geblesseerd te raken. Plisky et al. (2006) vonden dat een anterieure reikwijdteasymmetrie van meer dan 4 cm voorspelde dat personen een hoger risico liepen op blessures aan de onderste ledematen bij basketbalspelers.

Er zijn echter enorme verschillen in prestaties en blessurerisico's tussen sporten en geslachten, en daarom zijn er geen duidelijke grenswaarden voor asymmetrie beschreven.