Inleiding

Artrose (OA) is de meest voorkomende vorm van artritis in het lichaam. Wereldwijd lijden meer dan 250 miljoen mensen aan knie-OA. De richtsnoeren voor de klinische praktijk bevelen krachttraining aan, maar de meeste RCT's die deze modaliteit onderzoeken komen niet overeen met de aanbevolen intensiteit. De proeven gebruiken lagere - of meten zelfs geen - percentages van het maximum van één herhaling (1RM) en duren over het algemeen tussen 6 en 24 weken, wat misschien te kort is.

Er bestaan hypothesen dat krachttraining de drukkrachten in de knie vermindert door een groter schokabsorberend vermogen van de omliggende spieren. Deze vooraf geregistreerde proef heeft tot doel het bovengenoemde mechanisme in combinatie met het potentiële therapeutische effect te onderzoeken.

Methode

De opgenomen patiënten waren ambulante volwassenen van 50 jaar en ouder. Zij presenteerden zich met lichte tot matige radiografische mediale tibiofemorale OA in ten minste één knie, geassocieerd met patellofemorale (PF) osteoartritis (geen tot matige). De knieën moesten mechanisch uitgelijnd zijn volgens specifieke graden in gewrichtsuitlijning en de BMI moest ergens tussen 20 en 45 liggen. De deelnemers hadden geen formele interactie met krachttraining in de laatste 6 maanden.

Patiënten werden uitgesloten in geval van ernstige OA van het PF-gewricht of meer laterale dan mediale OA. Bovendien leidde een Montreal Cognitive Assessment score van minder dan 20 ook tot uitsluiting.

A priori werden powerberekeningen gemaakt om 80% power te garanderen om een verschil van 1,1 tussen de groepen te detecteren op pijn of 316 Newtonkracht voor de primaire uitkomstmaten, zijnde de WOMAC voor pijn (20-puntenschaal) respectievelijk de compressiekrachten van het kniegewricht tijdens het lopen. Meerdere secundaire uitkomstmaten werden onderzocht. Deze waren echter verkennend vanwege het gebrek aan vermogen en worden niet besproken.

Oefeningen voor het onderlichaam:

Heup abductie en adductie, leg curl, leg extension, leg press, seated calf raises.

Oefeningen voor het bovenlichaam:

Compound row, verticale borst, onderrug en buik.

Sommige zijn misschien een beetje verwarrend en onduidelijk welke oefening ze eigenlijk bedoelen. De auteurs gingen echter niet verder in op de details in hun protocol en het gepubliceerde document.

Het oefenprogramma was als volgt:

De totale werkbelasting werd tussen de groepen gelijkgesteld (gewicht*reps*sets*frequentie).

De interventies voor krachttraining werden 18 maanden lang voortgezet.

De controlegroep kreeg gedurende 6 maanden tweewekelijks workshops over gezond leven en daarna eenmaal per maand. Hun werd gevraagd huiswerk te maken, onderwerpen door te nemen en deel te nemen aan discussies in kleine groepen om hun betrokkenheid bij dit studieonderdeel te vergroten.

Resultaten

Onder de 377 gerandomiseerde patiënten werden geen statistische verschillen voor WOMAC-pijn of compressiekrachten na 18 maanden gevonden tussen de groepen met hoge intensiteit, lage intensiteit en aandachtscontrole. Alle groepen werden even beter, ongeveer 2-3 punten op de 20-punts WOMAC-schaal vanaf ongeveer 7/20.

Questions and thoughts

Hier is een echte schop in het vooroordeel. We kunnen niet verhelen dat we behoorlijk verbaasd zijn over deze resultaten. Ik denk dat de meesten van ons zich kunnen voorstellen dat er geen verschil is tussen hoge en lage intensiteit. Maar de verschillen met de aandachtscontrole steken een beetje. Hoe is dit mogelijk? Is krachttraining niet beter dan placebo, regressie naar het gemiddelde, en/of natuurlijke historie?

Je kunt je afvragen waarom de auteurs oefeningen voor het bovenlichaam hebben opgenomen. Dit is waarschijnlijk ter bevordering van een mogelijk systemisch effect van lichaamsbeweging op artritis in het algemeen. Om eerlijk te zijn, we weten niet of we specifiek moeten zijn voor het getroffen lichaamsdeel. Dit is nog niet getest. Een opmerking die je zou kunnen maken over de oefeningen is het gebrek aan samengestelde oefeningen voor het onderlichaam. Ik ben niet de eerste die roept dat elke oefening "functioneel" moet zijn - wat dat ook moge betekenen. Maar oefeningen met meerdere gewrichten, zoals lunges, squats, deadlifts, enz. kunnen de resultaten veranderen.

Opmerkelijk is het feit dat de controlegroep 33% beter werd, wat heel wat aandacht verdient. Ik denk dat de meeste fysiotherapeuten zich niet echt op hun gemak zouden voelen als ze met hun patiënten zouden praten om hun knie-OA te "behandelen".

Betekent dit dat we niets moeten doen? Waarschijnlijk niet. Misschien is dit nog meer bewijs dat uw patiënten een plan nodig hebben en iets om voor te werken. Misschien gaat het niet zozeer om de details van je interventie, maar om de inzet.

Talk nerdy to me

Dit wordt een vrij korte walkthrough, want dit was een uitstekende studie. Hun vraag werd gespecificeerd en beantwoord (je zou zeggen dat dat het minste is, maar dat is vaak niet het geval), hun methodologie was van hoge kwaliteit, de statistieken werden streng gecontroleerd en ze merkten zelfs op dat hun secundaire uitkomsten verkennend zijn. Waarom? Hoe meer gegevens u verzamelt, hoe groter de kans op fout-positieven. Dit wordt het meervoudige vergelijkingsprobleem genoemd. Zij corrigeerden deze fouten met een Bonferroni-correctie voor hun primaire uitkomsten die hun significantiedrempel verlaagde tot 0,0083.

De proef was vooraf geregistreerd, wat betekent dat de onderzoekers betrapt zouden worden als zij uitkomstmaten verwisselden voor significantie of verschillende soorten analyses probeerden om te p-hacken. Dat is het belang van een vooraf geregistreerde proef. Zoals de wijze Ronald Coase ooit zei: "Als je de gegevens lang genoeg martelt, zullen ze alles bekennen."

In het algemeen moeten we blij zijn met zulke hoogwaardige studies, zelfs als ze onze vooroordelen niet ondersteunen. Dat is wetenschap.

Take Home Messages

• Geen verschil tussen HIT, MIT en aandachtscontrole voor knie-OA
• Doelen stellen en ernaar toe werken met je patiënt is misschien wel het belangrijkste...
• Een zeer sterk proces dat veel verwachtingen tegenspreekt

Referentie

Messier, S. P., Mihalko, S. L., Beavers, D. P., Nicklas, B. J., DeVita, P., Carr, J. J., ... & Loeser, R. F. (2021). Effect van krachttraining met hoge intensiteit op kniepijn en drukkrachten op het kniegewricht bij volwassenen met knieartrose: het gerandomiseerde klinische onderzoek START. Jama, 325(7), 646-657.