Inleiding

Eerdere onderzoeken hebben aangetoond dat patiënten met nekpijn vaak veranderde spieractiveringspatronen en coördinatieproblemen tussen de contractie van de oppervlakkige en diepe buigspieren van de nek vertonen. Deze veranderingen worden nu ook gezien in de cervicale strekspieren en dit kan vervolgens invloed hebben op het dagelijks functioneren van de nek. Het trainen van de diepe buigspieren heeft gunstige effecten laten zien bij het verminderen van pijn en invaliditeit en bij het vergroten van het bewegingsbereik (ROM) en het uithoudingsvermogen van de houding. In dit licht is het versterken van de diepe strekspieren van de nek uitgevoerd, omdat men denkt dat dit vergelijkbare verbeteringen oplevert. Studies hebben de uitvoering van diepe nekspierversterkende en globale oefeningen voor de nekspieren onderzocht. Het is echter onduidelijk of training van de diepe strekspieren van de nek effectiever is dan training van de strekspieren op een meer algemene manier. Het doel van deze studie was daarom om de effecten van training van de onderste diepe nek extensoren in vergelijking met globale extensie oefeningen op handicap en pijn te onderzoeken.

Methode

Om de effecten van specifieke extensor training voor de lage diepe nek in vergelijking met algemene extensor oefeningen voor de nek op pijn en functiebeperking te onderzoeken, werd een twee-armige RCT uitgevoerd. De studie omvatte volwassen vrouwen met milde tot matige chronische idiopathische nekpijn die minstens 3 maanden aanwezig was. Milde tot matige nekpijn werd gedefinieerd als een pijnintensiteit op een VAS-schaal tussen 30 en 50/100. Elke deelnemer presteerde slecht (<250s) op een nek-extensorweerstandstest.

Patiënten die deelnamen aan een 6 weken durend trainingsprogramma werden één keer per week begeleid en deden twee keer per week oefeningen thuis. Deze sessies duurden gemiddeld 20-25 minuten. In beide groepen werden 2 isometrische oefeningen en 1 concentrisch-eccentrische oefening uitgevoerd. In de ene groep werden de onderste diepe nekspieren getraind door weerstand toe te passen op de wervelboog van C4 en in de tweede groep werden de algemene nekspieren getraind door weerstand toe te passen op het achterhoofd. De isometrische oefeningen werden uitgevoerd in 3 sets van 6 herhalingen van 6 seconden, met 6 seconden rust tussen elke herhaling en een pauze van 1-2 minuten tussen de sets. De concentrisch-excentrische oefening werd herhaald in 3 sets van 10 herhalingen met 2-3 seconden in zowel de concentrische als de excentrische fase. Deelnemers werd gevraagd om tijdens alle oefeningen maximale pijnvrije inspanningen te leveren.

Hieronder ziet u de details van de training van de onderste diepe nekstrekkers met druk uitgeoefend op de wervelboog van C4.

In het globale nekverlengprogramma werd weerstand uitgeoefend op het achterhoofd.

Het primaire resultaat was de Neck Disability Index (NDI), die varieert van 0-50, waarbij een hogere score duidt op meer nekproblemen. Een verandering van 8,5 punten was eerder vastgesteld als klinisch belangrijk. Dit werd gemeten op de basislijn, onmiddellijk na de interventie van 6 weken en 6 maanden later.

Resultaten

Zesenveertig patiënten met nekpijn werden geïncludeerd in het onderzoek en gelijk verdeeld in de groep die de training van de onderste diepe nekspieren uitvoerde of de groep die de globale nekspieren trainde. De analyse vond een significant hoofdeffect voor tijd. Vergeleken met de uitgangswaarde lieten beide groepen verbetering zien in de NDI. Er was geen significant verschil tussen de groepen. De gemiddelde reductie in de groep die de onderste diepe nek extensoren training uitvoerde was -6,09 (-7,75 tot -4,42) direct na de 6 weken durende interventie. Het gemiddelde verschil in de algemene nekoefengroep bedroeg -4,73 (-6,57 tot -2,91) op hetzelfde tijdstip. Na 6 maanden was dit verschil nog steeds een statistisch significant verschil binnen de groep in beide groepen: - 4,74 (-6,50 tot -2,97) en -4,47 (-6,41 tot -2,53) in respectievelijk de diepe nek en globale nek trainingsgroepen.

Questions and thoughts

Deze review vond geen verschillen tussen een programma dat gericht is op het versterken van de onderste diepe cervicale strekkers en een programma dat meer in het algemeen gericht is op de nekstrekkers. In beide groepen werden echter verbeteringen gezien in de loop van de onderzoeksperiode en zelfs na 6 maanden. Deze verbeteringen waren niet groter dan het minimaal klinisch belangrijke verschil van 8,5 punten en dus niet klinisch relevant. De resultaten geven echter een veelbelovend inzicht in de relevantie van nekversterking bij mensen met chronische nekpijn van aspecifieke oorsprong. Het feit dat er slechts 6 weken nodig waren om deze verbeteringen te bereiken, kan belangrijk zijn om te overwegen. Wat als het programma een week of twee langer had geduurd? Helaas was er geen echte controlegroep opgenomen. Deze resultaten kunnen beïnvloed zijn door placebo-/contexteffecten. Daarom zou een vergelijking van deze twee benaderingen met een groep die niets doet interessant zijn geweest.

De laatste jaren is er veel geschreven over het versterken van de diepe cervicale buigspieren. In dit onderzoek werden in beide groepen verbeteringen gevonden in de loop van het onderzoek, maar er werd geen belangrijk verschil gezien wanneer de diepe strekkers werden vergeleken met een algemeen programma voor strekkers van de nek. Belangrijk is dat de verschillen in beide groepen het minimale belangrijke verschil niet overschreden. Maar gezien de korte tijdspanne en de waargenomen vermindering van de invaliditeit, kan het een waardevol instrument zijn voor uw revalidatie.

Naar mijn mening geeft dit je een breed scala aan mogelijkheden om te gebruiken bij de revalidatie van chronische nekpijn. Misschien heeft iemand met houdingsgerelateerde nekpijnklachten meer baat bij een gecombineerde interventie gericht op de diepe cervicale flexoren om de verlengde hoofdhouding aan te passen en versterking van de nekverlengers om een betere zithouding te krijgen. Ik geloof zeker niet dat er een goede en een slechte houding is, maar eerder dat er ruimte is voor verbetering als het gaat om volgehouden houdingen.

Talk nerdy to me

De auteurs verwijzen naar een slechte prestatie op een uithoudingstest van de nek met minder dan 250 seconden. De aangehaalde referentie maakt echter geen melding van een prestatietest, dus het blijft onduidelijk hoe een deelnemer werd onderzocht om een slechte prestatie te hebben op de nek strekspierweerstandstest. Daarom kunnen er helaas geen aanbevelingen worden gedaan om dit in de klinische praktijk te gebruiken. Ik zie de relevantie van deze eis voor inclusie omdat mensen met zwakte in de richting van extensie van de nek waarschijnlijk baat zullen hebben bij een interventie die ontworpen is om de strekspieren te versterken. Mensen met voldoende uithoudingsvermogen zullen waarschijnlijk minder verbetering vertonen na een 6 weken durend programma om de strekspieren te versterken.

Als we kijken naar de secundaire uitkomsten, wordt duidelijk dat de binnen de groep waargenomen verbeteringen zich ook in deze uitkomsten uitbreiden. In beide groepen worden significante verbeteringen gezien in pijnintensiteit, ROM en lokale en externe hyperalgesie. Ook in de ontspannen positie werd een grotere cervicale hoek waargenomen in beide groepen, wat wijst op een meer rechtopstaande positie van de nek. De cervicale hoek werd berekend met behulp van een lijn van de tragus van het oor naar de 7e halswervel onder de horizontaal. Belangrijk is dat het zelf ervaren voordeel, gemeten met de Global Rating of Change (GROC), significante en klinisch relevante verbeteringen laat zien in beide groepen.

Take home messages

Training van de onderste diepe strekspieren van de nek is niet effectiever dan een algemeen nekversterkend programma bij vrouwen met chronische nekpijn. Beide benaderingen zijn effectief in het verminderen van nekbeperkingen gemeten op de NDI na 6 weken en 6 maanden, maar deze verminderingen liggen onder de drempel voor minimaal belangrijke verschillen. De resultaten kunnen echter veelbelovend zijn, aangezien deze werden waargenomen bij een populatie met chronische nekpijn na slechts 6 weken minimalistische interventie. Eén sessie onder begeleiding met 3 oefeningen en 2 thuisoefensessies gedurende 6 weken duurden elk 20-25 minuten. Patiënten bereikten bovendien verbeteringen op elk secundair resultaat en hadden een klinisch relevante zelfwaargenomen verbetering na 6 weken. Dit kan dus haalbaar zijn, relevant voor uw patiënt en veelbelovend voor toekomstig onderzoek!

Referentie

Giménez-Costa M, Schomacher J, Murillo C, Blanco-Hernández T, Falla D, Lluch E. Specifieke versus aspecifieke oefeningen voor de strekspieren van de nek bij vrouwen met chronische idiopathische nekpijn: Een gerandomiseerde gecontroleerde trial. Musculoskelet Sci Pract. 2022 Aug;60:102561. doi: 10.1016/j.msksp.2022.102561. Epub 2022 Apr 6. PMID: 35421696.