Inleiding

Pijn wordt vaak beoordeeld op een schaal van 0-10 of met behulp van vragenlijsten. Maar heb je ooit geprobeerd om pijn samen te vatten aan de hand van een getal? Niet zo makkelijk, hè? Dit onderzoek wilde kijken naar pijn tijdens het belasten en strekken van pezen, dus bewegingsgerelateerde pijn. Dit onderzoek was gericht op het karakteriseren van pijn tijdens het belasten en strekken van de achillespees met verschillende intensiteit ten opzichte van pijn in rust.

Methoden

Deze secundaire analyse werd uitgevoerd op basis van het onderzoek van Chimenti et al. (2023) om de effecten van 2 verschillende soorten educatie plus lichaamsbeweging op pijn en functie bij chronische achillestendinopathie te onderzoeken. Ze concludeerden dat het toevoegen van een biopsychosociale educatie aan oefening voor achilles tendinopathie de pijn en functie niet verbeterde in vergelijking met het toevoegen van een biomedische educatie. We hebben dit artikel vorige week bekeken en uit de resultaten konden we concluderen dat het niet uitmaakt hoe je achillespeestendinopathie uitlegt. Belangrijk om toe te voegen is dat de uitleg in beide groepen werd gecombineerd met een progressief trainingsprogramma. Bekijk ons onderzoeksrapport voor meer informatie.

In deze secundaire analyse wilden de auteurs de patronen van bewegingspijn tijdens het belasten en strekken van de achillespees karakteriseren en de associatie tussen bewegingspijn en het type achillestendinopathie, biomechanische en pijngerelateerde psychologische variabelen bekijken.

Zowel mensen met midportionele als insertionele achillestendinopathie konden geïncludeerd worden wanneer de achillespees de primaire pijnlocatie was. De symptomen moesten worden uitgelokt door gewichtdragende activiteiten en toenemen tot ten minste 3/10 bij lopen, hakverhoging of huppelen.

Deelnemers werden gevraagd naar hun pijn in rust (zittend) en bij 2 peesbelastingsoefeningen (snelwandelen en duurtest met één been met hakheffen) en 2 peesstrekoefeningen (staan met evenveel gewicht op beide voeten en strekken van de kuit). Hun pijn werd gemeten met de NRS onmiddellijk nadat ze elke taak hadden uitgevoerd om het niveau van de door beweging veroorzaakte pijn te kwantificeren.

Kinematische gegevens werden verkregen tijdens minimaal 3 loopcycli en maten de piek enkel dorsiflexie, de piek knie extensie en de piek heup extensie aan het einde van de standfase. De piekkracht van de enkel werd berekend met behulp van inverse dynamica als het product van het netto enkelmoment en de hoeksnelheid van de enkel. Tot slot werd de piekhoek van de dorsaalflexie van de enkel beoordeeld tijdens een staande lunge met gebogen en volledig gestrekte knie. Elke positie werd 3-5 seconden vastgehouden.

Om de pijngerelateerde psychologische variabelen te verkrijgen, vulden de deelnemers de Tampa Scale of Kinesiophobia (TSK-17) en de Pain Catastrophizing Scale (PCS-13) in.

Er werden twee modellen ontwikkeld om de mate van bewegingsgeïnduceerde pijn te karakteriseren tijdens activiteiten waarbij de achillespees wordt belast en gestrekt.

Resultaten

Voor pijn als gevolg van het belasten van de achillespees, ten opzichte van rust, vertoonde het model de beste fit wanneer het de piekdorsiflexie van de enkel tijdens het lopen, de TSK-17 score en de duur van de ochtendstijfheid van de pees omvatte, naast de term voor de taak (rust, lopen, hielheffen). Dit model verklaarde 47% van de variantie in pijnintensiteit gedurende de 3 taken. Er was geen verschil voor proefpersonen met insertionele of midportionele achillestendinopathie.

De piekkracht van de enkel was niet geassocieerd met de belastingstaken, terwijl de piekhoek dorsiflexie dat wel was. Het vertoonde de hoogste associatie met veranderingen in pijnintensiteit bij alle uitgevoerde taken.

• Een 10° lagere piekhoek in dorsaalflexie van de enkel werd in verband gebracht met een 1,9-punt grotere pijnintensiteit bij alle belastingstaken.
• Een 12 punten hogere score op de TSK-17 of een duur van 50 minuten peesstijfheid in de ochtend werd geassocieerd met een toename van de pijnintensiteit met 1 punt.

Uit het model voor peesstrekking bleek dat de variabelen piek dorsiflexiehoek enkel tijdens lopen en piek strekhoek kuit werden meegenomen in het voorspellen van de pijnintensiteit. Hier vonden de auteurs een verschil van bijna 1 punt verhoogde pijnintensiteit bij de mensen met insertionele achillestendinopathie met deze taken. Dit model verklaarde 53% van de variantie in pijnintensiteit over de drie rekoefeningen.

• Het model voorspelde een toename van de pijnintensiteit met 0,8 punten tijdens het staan ten opzichte van het pijnniveau in rust en een toename van de pijnintensiteit met 2,8 punten bij het strekken van de kuit ten opzichte van het pijnniveau in rust.
• De piekdorsiflexiehoek van de enkel tijdens het lopen vertoonde de sterkste associatie met de pijnintensiteit bij alle taken, wat suggereerde dat een piekdorsiflexiehoek van 10° minder geassocieerd was met 2,7 punten meer pijn bij het strekken van de pezen.
• Ook was een 10° grotere ROM bij dorsaalflexie van de enkel geassocieerd met een 1-punt hogere pijnintensiteit bij alle taken. Insertionele AT werd geassocieerd met bijna 1 punt meer pijn tijdens alle taken dan midportionele AT.

Questions and thoughts

Wat laat dit onderzoek ons zien? Het laat ons zien dat pijn toeneemt naarmate de intensiteit van de bewegingen toeneemt. Natuurlijk zijn snelwandelen en heel raises doen veeleisender dan rusten. Dit is niet nieuw. De peesbelastingstaken waren pijnlijker bij een lagere piekdorsiflexie en bij een hogere kinesiofobie of 50 minuten ochtendstijfheid.

Dit zou kunnen betekenen dat het belangrijk is om mensen met achillestendinopathie te informeren dat wanneer ze bang zijn voor een activiteit, deze pijnlijker kan worden. Als ze last hebben van ochtendstijfheid, kun je ze vertellen dat ze de achillespees gedurende de dag voorzichtig moeten belasten. Misschien kan een zachte warming-up voor het opstaan hun ochtendstijfheid beïnvloeden en leiden tot minder pijn. Proberen de dorsiflexie te verbeteren lijkt redelijk, maar misschien niet met behulp van stretching, omdat dit ook de pijn verhoogt. Excentrische oefeningen lijken het meest geschikt.

Bij de peesstrektaken steeg de pijnintensiteit met ongeveer 1 punt bij het lopen en bijna 3 punten bij het doen van een kuitstrekking. Ook hier niets nieuws. Wat hier bijzonder was, was dat een lagere dorsaalflexiehoek tijdens het lopen leidde tot bijna een toename van 3 pijnpunten, terwijl een groter dorsaalflexiebereik tijdens het strekken de pijn ook deed toenemen, met gemiddeld 1 punt. Het lijkt erop dat het gebruik van meer functionele dorsiflexie tijdens het lopen gunstig kan zijn. Integendeel, proberen de dorsiflexie te verbeteren door middel van stretchen lijkt niet erg effectief.

Talk nerdy to me

Deze studie onderzocht associaties tussen variabelen en de intensiteit van bewegingspijn. Het zegt niets over welke factoren de verschillen in ervaren pijn veroorzaken. Anticipatie op pijn, om maar een voorbeeld te noemen, kan ook een invloed hebben gehad op de intensiteit van de pijn tijdens een taak. In de huidige studie was bewegingsangst meer geassocieerd met dynamische dan met statische taken, dus de waargenomen "dreiging" van een beweging kan betrokken zijn bij de pijnervaring.

Een groter gebruik van de middelste dorsaalflexiehoek van de enkel tijdens het lopen was geassocieerd met minder ernstige bewegingspijn bij zowel peesbelasting als rektaken, wat aangeeft dat een beperkt functioneel gebruik van de dorsaalflexiehoek van de enkel geassocieerd is met ernstigere pijn. Proberen om het lopen te normaliseren kan dus invloed hebben op de pijnintensiteit. Het betekent niet noodzakelijkerwijs dat verminderde dorsaalflexie een oorzaak van pijn is. Misschien zorgt spierbescherming die het bewegingsbereik beperkt als reactie op anticipatie op pijn ervoor dat de pijn toeneemt.

Achilles tendinopathie is een aandoening waarbij de pijn toeneemt naarmate er meer van wordt gevraagd, zoals in dit onderzoek werd aangetoond. In een onderzoek dat we een tijdje geleden hebben besproken, hebben Sancho et al. (2023) vonden dat pijn niet gecorreleerd was met toenemende belasting. De conclusie die we uit dit onderzoek konden trekken, was dat pijn op groepsniveau geen indicatie was voor belastingstaken en dat de belasting dus vroeg in de revalidatie kon worden verhoogd, terwijl men niet bang hoefde te zijn voor toenemende pijnniveaus.

Take home messages

Deze studie vond associaties tussen het belasten en strekken van de achillespees en bewegingspijn. De pijn nam toe met toenemende eisen, maar biomechanische variabelen en psychologische variabelen werden ook meegenomen in de toenemende pijnniveaus. Het lijkt er dus op dat interventies gericht moeten zijn op andere componenten dan alleen het verlichten van pijn. Bewegingsangst werd geassocieerd met pijn tijdens het belasten van de achillespees.

Referentie

Janowski AJ, Post AA, Heredia-Rizo AM, Mosby H, Dao M, Law LF, Bayman EO, Wilken JM, Sluka KA, Chimenti RL. Patronen van bewegingsgeïnduceerde pijn tijdens peesbelasting en rektaken bij achillestendinopathie: Een secundaire analyse van een gerandomiseerde gecontroleerde trial. Klinische Biomech (Bristol, Avon). 2023 Aug 18;109:106073. doi: 10.1016/j.clinbiomech.2023.106073. Epub vooruit gedrukt. PMID: 37657267.