Inleiding

Osteosarcopenie is de gelijktijdige aanwezigheid van osteopenie en sarcopenie. Oefentherapie kan doeltreffend zijn om de botmineraaldichtheid (BMD) bij vrouwen te verhogen, zoals studies hebben aangetoond. Weinig studies onderzochten mannen. Deze studie heeft als doel te testen of hoog-intensieve dynamische weerstandstraining (DRT) een effectief middel kan zijn om de BMD te verhogen in vergelijking met een controlegroep.

Methoden

Er werd contact opgenomen met personen uit een eerdere studie. Degenen met de laagste skeletspiermassa-index (SMI) kwartiel. In totaal waren 180 mannen bereid deel te nemen.

De inclusiecriteria waren als volgt:

• In de gemeenschap wonende mannen
• ≥ 72 yo
• skeletspiermassa-index ≤ 7,26 bepaald met behulp van dual-energy X-ray absorptiometrie (DXA) (= sarcopenie)
• BMD aan de lendenwervelkolom of totale heup lager dan -1 SD T-score (= osteopenie)

De uitsluitingscriteria waren:

• Secundaire osteoporose
• Hx van heupfractuur
• (Osteo)anabole en antiresorptieve farmaceutische therapie
• Glucocorticoïde therapie > 7,5 mg/d gedurende de voorgaande 2 jaar
• Ziekten die dynamische weerstandstraining verhinderen
• Deelname aan weerstandstraining

Drieënveertig mannen werden uiteindelijk opgenomen en gerandomiseerd in de controle- of de oefengroep.

Alle deelnemers kregen vitamine D, proteïne en calciumsupplementen. De oefengroep kreeg echter een hogere dosis eiwit, 1,5-1,6 tegenover CG 1,2-1,3 g/kg body-mass/d, en werd hiervoor geblindeerd. De dosering van calciumsupplementen volgde de nationale (Duitse) richtlijnen.

De oefengroep kreeg - uiteraard - een oefenprogramma. Het programma duurde ongeveer 45-50 minuten per sessie, twee keer per week, en omvatte een zeer intensieve weerstandstraining. De auteurs beschrijven verschillende fasen:

Fase 1: vier weken vertrouwd raken met de oefeningen, gevolgd door acht weken conditionering met de nadruk op training en de juiste belastingselectie.

De oefeningen waren: leg press, extension, curls, adductie, abductie, latissimus front pulleys, roeien, back extension, inverse fly, bench press, military press, lateral raises, butterfly met gestrekte armen, crunches

Twaalf oefeningen werden per sessie toegepast. Acht daarvan werden uitgevoerd voor één set, vier voor twee sets. Sets bestonden uit 8-15 reps van 5 seconden in totaal met de juiste intensiteit (nog niet tot falen). Negentig tot 120 seconden rust werd voorgeschreven.

Fase 2: de enkelvoudige aanpak werd gestart. Twee blokken van vier weken met een week rust aan het einde voor beide.

Vier nieuwe oefeningen: calf raises, hip extension, pull-overs en lateral crunches.

Per sessie werden veertien oefeningen uitgevoerd met 90 seconden rust tussen de oefeningen. De deelnemers kregen de opdracht een belasting te kiezen die zorgde voor 5-10 reps met één rep in reserve (RIR) of 10-18 reps met twee RIR. De bewegingssnelheid varieerde tussen de sessies van zeer langzaam (9 seconden in totaal) tot snel (4 seconden in totaal).

Fase 3: een derde van de sets werd uitgevoerd met een explosieve beweging in de concentrische fase (niet voor back extensions). Daaraan toegevoegd werden sets uitgevoerd tot nul RIR. De explosieve sets werden beëindigd toen explosiviteit niet langer mogelijk was. Dit werd gebruikt voor sets ≤ 10 reps.

Fase 4: supersets werden geïntroduceerd voor agonistische en antagonistische spiergroepen. De reeks bestond uit 2-3 sets met rustpauzes van 30-45 seconden ertussen.

Fase 5: drop sets werden geïntroduceerd met een afname in belasting van 10-20% direct na een maximale set of een set met één RIR. Drop sets verwezen naar zeven oefeningen in de supersets. Rustpauzes waren 1 minuut binnen en 2 minuten tussen supersets.

De primaire uitkomstmaat van het onderzoek was de integrale BMD aan de lumbale wervelkolom na 54 weken.

Resultaten

Er werd een uitstekende therapietrouw bereikt met een gemiddelde van 102 van 108 sessies. De gemiddelde duur van de sessie bedroeg ongeveer 45 minuten. De naleving van de supplementen was ook hoog. De naleving bij intensiteit (dicht bij falen) was echter lager. De auteurs schatten dat ongeveer een vierde tot een derde van de sets van onvoldoende intensiteit waren.

De primaire uitkomstmaat was de botmetendichtheid van de lendenwervelkolom (LS-BMD) na één jaar. Deze maat nam significant af in de controlegroep en nam niet-significant toe in de oefengroep. De verschillen tussen de groepen waren echter aanzienlijk.

Secundaire uitkomstmaten worden niet besproken, aangezien de studie hiervoor geen statistische power had.

Talk Nerdy To Me

Hulde aan de auteurs, dit is een geweldig onderzoek. Statistische power werd gemeten om uit te vinden hoeveel deelnemers nodig waren. Er werden voldoende deelnemers geworven om de LS-BMD na één jaar te meten met 90% power.  De auteurs corrigeerden het probleem van meervoudige vergelijking echter niet. Dit betekent dat de metingen voor secundaire uitkomsten en meerdere tijdstippen met voorzichtigheid moeten worden geïnterpreteerd.

De onderzoeksgroep bestond uit mannen met een gemiddelde leeftijd van 78 jaar met normaal tot licht overgewicht, volgens hun BMI. Ongeveer de helft van de deelnemers had drie of meer comorbiditeiten en slechts één deelnemer (5%) per groep had diabetes mellitus type 2. Dit laatste zou een ondervertegenwoordiging van deze populatie kunnen zijn.

Het programma was zeer gestructureerd, gedetailleerd en progressief. De auteurs merken in hun discussie op dat dit een programma met een laag volume was. Volgens de principes van krachttraining zou dit bij jongere mensen het geval kunnen zijn. Er kon ook worden geconcludeerd dat het volume per spier laag was. Als je echter kijkt naar het totale spiervolume en het feit dat we kijken naar 78-jarige mannen, zou je kunnen zeggen dat dit geen laag volume is.

Het is het onderzoeken waard wat een cyclus van impacttraining zou doen. Botten reageren op stress en activiteiten met impact en stimuleren zo de groei.

We weten allemaal dat statistische significantie niet gelijk is aan klinische significantie. De resultaten suggereren dat krachttraining de osteoporotische effecten van de controlegroep zou kunnen verminderen. Dit is geweldig, maar is het ook nuttig? Zal het breukrisico bij vallen verminderen? Zal een programma op langere termijn fracturen met vallen verminderen? Zullen de toegenomen spiermassa en botdichtheid als gevolg van dergelijke programma's blessures in het algemeen verminderen? Hoe zien de effecten eruit bij vrouwen, aangezien vrouwen meer last hebben van osteoporose? Dit zijn interessante vragen.

Take Home Messages

• Krachttraining met hoge intensiteit is haalbaar bij oudere mannen
• Het zou kunnen dat krachttraining de osteoporotische effecten kan tegengaan

Referentie

Kemmler, W., Kohl, M., Fröhlich, M., Jakob, F., Engelke, K., von Stengel, S., & Schoene, D. (2020). Effecten van hoogintensieve weerstandstraining op osteopenie- en sarcopenieparameters bij oudere mannen met osteosarcopenie - eenjarige resultaten van de gerandomiseerde gecontroleerde Franconian Osteopenia and Sarcopenia Trial (FrOST). Tijdschrift voor bot- en mineraalonderzoek, 35(9), 1634-1644.