Inleiding

De frozen shoulder aandoening komt voor bij 2-5% van de algemene bevolking. De aandoening is complex met verschillende mogelijke mechanismen. Tot op de dag van vandaag zijn er geen interventies die het natuurlijke verloop van de aandoening beïnvloeden. De auteurs willen de mogelijke rol van het centrale zenuwstelsel onderzoeken door de klinische impact te meten.

Methode

Er werd een representatieve steekproef van 10 proefpersonen geworven. De diagnostische criteria waren als volgt:

• beperking in passieve externe rotatie van >50% vergeleken met de niet-aangedane zijde, of minder dan 30 graden rotatie
• ROM-verlies van >25% in ten minste twee bewegingsvlakken
• pijn en bewegingsbeperking gedurende ten minste één maand
• normale röntgenfoto's met uitzondering van osteopenie of calcificatie tendinose

De uitsluitingscriteria waren:

• vergrendelde ontwrichtingen, artritis, fracturen, avasculaire necrose
• de Spaanse taal niet begrijpen
• eerdere operatie in het bovenste kwadrant in het afgelopen jaar
• een huidaandoening of medische aandoening waardoor ze geen tactiele prikkels op de schouder kunnen ontvangen
• neurologische of motorische stoornissen
• visuele beperkingen
• gediagnosticeerde psychopathologie

Uitkomstmetingen werden uitgevoerd op de basislijn en na een uitwasperiode van twee weken. Deelnemers begonnen met het behandelprogramma en de uitkomsten werden gemeten aan het einde van de behandelperiode na 3 maanden en na 3 maanden bij follow-up.

De primaire uitkomstmaat was de SPADI-vragenlijst. Verschillende secundaire uitkomstmaten werden verzameld, zoals haalbaarheidsparameters, zelf waargenomen schouderpijn, schouderbereik, tactiele scherpte, lateraliteitsoordeel, angstvermijding, enz.

Patiënten kregen instructies over het programma en er werd uitgelegd dat de homunculus kan veranderen wanneer mensen pijn hebben en dat het verhogen van de 'scherpte' van het schoudergebied binnen de homunculus de pijn kan verminderen en de beweging kan bevorderen.

Ze kregen sessies van 60 minuten, eenmaal per week, gedurende 10 weken.

Wat ze kregen:

• neurowetenschappelijke educatie over pijn
• graduele sensorische discriminatie
• graduele motor imagery training

Samenvattingen van de interventies zijn hier en hier te vinden.

Een volledige uitleg van de interventie is te vinden in het protocol hier.

Resultaten

Positieve SPADI-resultaten werden waargenomen na de behandeling bij follow-up (6 maanden sinds het begin van de 10 weken durende behandeling). De SPADI-scores bij follow-up overtroffen de MDC- en MCID-waarden.

Talk Nerdy to Me

Dit is een interessante studie met betrekking tot de behandelopties voor de frozen shoulder. Er bestaan meerdere modaliteiten, maar geen enkele lijkt een grote invloed te hebben op het verloop van de aandoening.

Het centrale zenuwstelsel speelt een belangrijke rol bij chronische aandoeningen in de vorm van, maar niet beperkt tot, centrale sensitisatie. Deze centrale veranderingen kunnen aanwezig zijn bij patiënten met een frozen shoulder. Logischerwijs zou men onderzoeken of deze veel voorkomende veranderingen aanwezig zijn bij deze patiëntenpopulatie. Als dat zo is, kunnen er hypothesen worden opgesteld over de behandeling. De auteurs hebben hier echter een paar stappen overgeslagen. Voordat we kunnen controleren of behandeling X helpt bij aandoening Y door variabele Z te veranderen, moeten we weten of variabele Z überhaupt aanwezig is.

Stel je voor dat een arts je statines voorschrijft omdat hij veronderstelt dat je rotator cuff tendinopathie metabolisch wordt veroorzaakt door een overvloed aan LDL-cholesterol in je bloed, zonder zelfs maar te controleren of je inderdaad een hoog cholesterol hebt. Dit slaat nergens op.

De auteurs proberen te controleren of de interventie haalbaar is om te bestuderen en als ze toch bezig zijn, meten ze een paar klinische parameters zoals de SPADI.

Gegevens met betrekking tot de SPADI, of een andere secundaire uitkomstmaat, zullen niet erg nuttig zijn. Tien onderwerpen zijn gewoon niet genoeg, en om eerlijk te zijn vermelden de auteurs dit in hun discussie. Ze kunnen echter de verleiding niet weerstaan om evenveel uitkomstmaten als proefpersonen toe te voegen, waardoor de verzamelde gegevens mathematisch overbodig worden door een enorm gebrek aan statistische power.

Iets anders dat het vermelden waard is, maar mogelijk geen kritiek, is het feit dat deze studie is gepubliceerd in het "International Journal of environmental research and public health", wat op zijn zachtst gezegd merkwaardig is.

De auteurs zouden iets op het spoor kunnen zijn wat betreft een op het CZS gerichte behandeling, maar op dit moment is het naar mijn mening een beetje vergezocht.

Referentie

Mena-del Horno, S., Dueñas, L., Lluch, E., Louw, A., Luque-Suarez, A., Mertens, M. G., ... & Balasch-Bernat, M. (2022). Een op het centrale zenuwstelsel gericht behandelprogramma voor mensen met een frozen shoulder: een haalbaarheidsstudie. Internationaal Tijdschrift voor Milieuonderzoek en Volksgezondheid, 19(5), 2628.