Ellen Vandyck
Research Manager
Chronische achillestendinopathie is een aandoening die wordt gekenmerkt door zeer gelokaliseerde pijn bij de aanhechting of iets proximaal daarvan. Het kan mensen van alle leeftijden treffen en aanzienlijke pijn en invaliditeit veroorzaken. De chroniciteit van de aandoening maakt het vaak moeilijk om ermee om te gaan en er moet een langdurig herstel worden verwacht. Excentrische oefeningen en verschillende fysieke modaliteiten zijn onderzocht om te weten of ze een plaats hebben in de behandeling van achillestendinopathie. De effectiviteit van excentrische training is al bewezen in verschillende systematische reviews, vooral voor mid-portie achillestendinopathie. Gezien het feit dat fysieke modaliteiten nog steeds worden gebruikt in de klinische setting, is er behoefte om de effectiviteit ervan vast te stellen als een mogelijke aanvulling op excentrische training, waarvoor het bewijs al sterk is voor achillestendinopathie. Deze studie gaat daar dieper op in.
Gerandomiseerde gecontroleerde onderzoeken naar achillestendinopathie waarin fysieke modaliteiten in combinatie met excentrische oefeningen werden vergeleken met alleen excentrische oefeningen, werden geïncludeerd. Chronische achillestendinopathie werd gedefinieerd als symptomen 2-6 cm proximaal van de calcaneus insertie, die langer dan 3 maanden aanhielden en niet reageerden op niet-operatieve behandeling.
De geobserveerde uitkomsten waren de VISA-A, die de klinische ernst van achillestendinopathie onderzoekt op een schaal van 0-100, de NPRS en door belasting veroorzaakte pijn gemeten op de NRS. De uitkomsten werden onderzocht op de korte termijn (4 weken) en op de lange termijn (12-16 weken).
De onderzoeken moesten een excentrische oefengroep bevatten als vergelijkingsgroep met een fysieke modaliteit met een excentrisch oefenprogramma. De fysieke modaliteiten die in deze studie zijn opgenomen kunnen schokgolven, low-level lasertherapie, nachtspalken en Astym zijn.
In totaal werden acht onderzoeken geïncludeerd in de review, waarin deelnemers met chronische achillestendinopathie tussen de 18 en 70 jaar werden onderzocht. In totaal werden 199 en 421 proefpersonen onderzocht bij respectievelijk de korte- en langetermijnfollow-up. In de groep fysieke modaliteiten en excentrische training (PMEE) gebruikten 3 onderzoeken shockwave, 2 gebruikten low-level lasertherapie, 1 onderzoek gebruikte nachtspalken, 1 voetorthese en 1 Astym.
Op korte termijn follow-up werden geen verschillen gevonden tussen de PMEE en EE op de VISA-A (SMD=0,03 (95%CI -0,46-0,53)) en NPRS (SMD=-0,16 (95%CI -0,72-0,40)). Belastingsgeïnduceerde pijn werd niet onderzocht na 4 weken.
Bij follow-up op lange termijn werden geen significante verschillen gevonden voor de VISA-A (SMD=0,43 (95%CI -0,05-0,92)), NPRS (SMD=-0,39 (95%CI-1,11-0,32)) en belasting-geïnduceerde pijn (SMD=-0,46 (95%CI -1,08-0,15)) tussen de PMEE en excentrische oefengroep.
De langetermijnfollow-upresultaten van de VISA-A laten zien dat het effect op de grens ligt en niet significant is in het voordeel van excentrische oefentherapie. Toch leidt de hoge tot matige heterogeniteit in deze resultaten tot de conclusie dat de conclusies voorzichtig moeten worden geïnterpreteerd. Er wordt verondersteld dat excentrische training leidt tot verbeteringen in de treksterkte van de achillespees, waardoor de rek verder afneemt. De voorgestelde fysieke modaliteiten produceren niet zo'n toename in treksterkte en zijn dus niet effectief bij de behandeling van achillestendinopathie.
De beperking van Engelse studies kan een taalkundige vertekening in de resultaten hebben geïntroduceerd. Desalniettemin zijn studies van hoge kwaliteit opgenomen, omdat het risico op vertekening laag was, wat tot goede resultaten heeft geleid. De auteurs toonden aan dat er geen aanwijzingen waren voor publicatiebias. Daarnaast was de methodologie van het huidige onderzoek goed uitgevoerd en voldeed het aan de eisen voor systematische syntheses en meta-analyses.
Aangezien fysieke modaliteiten zoals shockwave- en low-level lasertherapie geen extra voordeel bieden in vergelijking met alleen excentrische oefeningen, blijft de laatste optie de belangrijkste behandeling voor achillestendinopathie. Omdat in deze review onderzoeken van hoge kwaliteit met een laag vertekeningsrisico zijn opgenomen, is de bewijskracht hoog. De excentrische oefendosering voor achillestendinopathie die is samengesteld op basis van deze onderzoeken van hoge kwaliteit stelt 3 sets van 15 herhalingen voor die gedurende 12 weken tweemaal per dag worden uitgevoerd, beide staand op een gebogen en gestrekte knie.
Of je nu werkt met topsporters of amateursporters, je wilt deze risicofactoren, die hen blootstellen aan een hoger risico op blessures, niet missen. Deze webinar zal u in staat stellen die risicofactoren te herkennen om eraan te werken tijdens de revalidatie!