Inleiding

Watertraining wordt steeds vaker opgenomen in fysiotherapeutische revalidatie. Twee eerdere systematische reviews toonden aan dat therapeutische aquatische training de pijnintensiteit kon verminderen en de functie kon verbeteren bij mensen met chronische lage rugpijn, maar de resultaten waren voornamelijk op de korte termijn onderzocht. Het doel van dit onderzoek was daarom om de effectiviteit van aquatische oefeningen voor chronische lage rugpijn te onderzoeken en deze te vergelijken met "fysiotherapeutische modaliteiten" gedurende een follow-up periode van 12 maanden.

Methoden

Deze gerandomiseerde klinische studie includeerde mensen tussen 18 en 65 jaar met pijn tussen de bilband en de ribbenboog, met of zonder pijn in de onderste ledematen en een pijnintensiteit (wanneer het meest pijnlijk) van 3 of hoger op een numerieke beoordelingsschaal. Chronische pijn werd gedefinieerd als pijn die minstens 3 maanden aanhield. Specifieke oorzaken van lage rugpijn en mensen die de afgelopen 6 maanden regelmatig oefeningen deden voor lage rugpijn werden uitgesloten.

Drie gekwalificeerde fysiotherapeuten waren verantwoordelijk voor de aquatische interventiesessies. De therapeutische aquatische trainingsinterventie werd twee keer per week gedurende 60 minuten gedurende 12 weken uitgevoerd. Van de 60 minuten werd 10 minuten besteed aan een actieve warming-up om de neuromusculaire activering te verbeteren en aan een 10 minuten durende cooling-down daarna. De doelintensiteit werd gedefinieerd door de zelfgerapporteerde score van de persoon van ongeveer 13 op de Borg-schaal, wat overeenkomt met 60-80% van de maximale hartslag. Deelnemers die waren gerandomiseerd naar de "fysiotherapeutische modaliteiten" groep ontvingen 30 minuten lang transcutane elektrische zenuwstimulatie (TENS) en thermische infrarood gedurende 30 minuten.

De primaire uitkomst was invaliditeit gemeten met de Roland-Morris Disability questionnaire, waarbij een hogere score een ernstigere invaliditeit weerspiegelt.

Resultaten

Deelnemers in de aquatische revalidatiegroep vertoonden op alle tijdstippen verbeteringen in hun handicap. Deze verbeteringen werden niet beïnvloed door leeftijd, geslacht, body mass index, duur van de lage rugpijn, opleidingsniveau of pijnniveau.

Questions and thoughts

De belangrijkste vraag hier is: hoe zijn ze er in hemelsnaam in geslaagd om ethische goedkeuring voor dit onderzoek te krijgen? Aangezien de vergelijkingsmiddelen TENS en infrarood specifiek worden afgeraden voor de behandeling van lage rugpijn, roept dit de vraag op waarom het onderzoek deze modaliteiten überhaupt kon gebruiken. In plaats van bijvoorbeeld een op bewijs gebaseerde vergelijkende behandeling te bieden of een afwachtende houding aan te nemen, stelden ze patiënten bloot aan een ineffectieve en gecontra-indiceerde behandeling. Op die manier kon niet alleen het risico op onaangepaste coping, dat al vaak voorkomt bij chronische lage rugpijn, worden vergroot, maar werd er ook tijd verspild en werden deze chronische patiënten mogelijk benadeeld door hen een ineffectieve behandeling te laten ondergaan.

Talk nerdy to me

Hoewel er verschillende goede methodologische aspecten van deze studie kunnen worden opgemerkt (blindering van beoordelaars, geregistreerd protocol, berekening van de steekproefgrootte op basis van bewijsmateriaal en a priori uitgevoerd, aanpassing voor verschillende potentiële beïnvloedende factoren, intentie-to-treat analyse als primaire analyse), wil ik liever niet te veel aandacht besteden aan deze studie, omdat ik eerlijk gezegd denk dat het tijdverspilling was. Toch heb ik ervoor gekozen om deze studie te bekijken om te benadrukken dat soms zelfs zogenaamd hoogwaardig onderzoek (een gerandomiseerde gecontroleerde trial wordt gezien als hoogwaardig onderzoek) triviaal kan zijn. Wat kunnen we hiervan leren? De omgeving kan een belangrijke rol hebben gespeeld, want misschien worden TENS en infrarood in sommige landen nog steeds beschouwd als een gangbare praktijk en onderdeel van fysiotherapie. Door deze studie te bekijken hoop ik dat deze boodschap veel mensen wereldwijd bereikt en kan helpen bij de verschuiving van deze passieve "behandelingsmodaliteiten" naar efficiënte en effectieve, op lichaamsbeweging gebaseerde zorg van hoge kwaliteit.

Take home messages

De belangrijkste boodschap van dit onderzoek was dat er nog veel werk te doen is op het gebied van fysiotherapie. Fysiotherapie moet worden gezien als een beroep, niet als een behandelingsmodaliteit. Dit onderzoek vergeleek aquatische oefeningen voor chronische lage rugpijn met twee passieve modaliteiten TENS en infrarood omdat dit gerechtvaardigd was als "gebruikelijke praktijk". In verschillende richtlijnen wordt het gebruik van TENS bij chronische lage rugpijn afgeraden (KNGF-richtlijn, NICE-richtlijn). Watertraining wordt daarentegen aanbevolen door verschillende richtlijnen. Dus eigenlijk hebben ze tijd verspild door een effectieve behandeling te vergelijken met een gecontra-indiceerde "behandeling" en dus voegt deze studie niet echt iets toe aan ons mooie beroep.

Referentie

Peng, M. S., Wang, R., Wang, Y. Z., Chen, C. C., Wang, J., Liu, X. C., ... & Wang, X. Q. (2022). Effectiviteit van therapeutische aquatische oefeningen versus fysiotherapeutische modaliteiten voor patiënten met chronische lage rugpijn: een gerandomiseerde klinische studie. JAMA Network Open, 5(1), e2142069-e2142069.

Bijkomende referenties:

NICE-richtlijn (Gepubliceerd op 30 november 2016, Laatst bijgewerkt op 11 december 2020): www.nice.org.uk/guidance/ng59

KNGF Richtlijn (Nederlands) (oktober 2021): https://www.kngf.nl/binaries/content/assets/kennisplatform/onbeveiligd/richtlijnen/lage-rugpijn-en-lrs-2021/kngf_richtlijn_lage_rugpijn_en_lrs_2021.pdf