Het extra voordeel van aerobe training naast nekversterking voor het verlichten van nekpijn
Inleiding
Het versterken van de nekspieren wordt vaak voorgeschreven aan mensen met nekpijn. Er is meer bewijs voor de voordelen van aerobe lichaamsbeweging, zoals wandelen en fietsen. Enkele recente reviews vonden bewijs dat de toevoeging van aerobe oefening aan nekversterkende oefening geassocieerd was met verbeteringen in kracht, functie en pijn bij chronische nekpijn. Om beide rechtstreeks te vergelijken, probeerde deze RCT uit te vinden of het toevoegen van aerobe lichaamsbeweging aan nekversterking tot betere resultaten leidde dan de laatste alleen.
Methoden
In deze RCT werden deelnemers willekeurig toegewezen aan nekversterkende oefeningen (controle) of aan de interventiegroep die naast nekversterkende oefeningen ook aerobe oefeningen deed. Het was een dubbelblind onderzoek omdat zowel de patiënten als de beoordelaars geblindeerd waren, maar de fysiotherapeuten die het oefenprogramma gaven niet.
Patiënten konden in het onderzoek worden opgenomen als ze zich presenteerden met aspecifieke nekpijn die minstens 4 weken aanhield. Zowel mensen met nekpijn met als zonder referred pain konden worden geïncludeerd. Ze moesten ten minste lichte functionele beperkingen hebben, wat neerkomt op een minimumscore van 10/50 op de NDI-vragenlijst (Neck Disability Index). Bovendien was de populatie sedentair, aangezien een van de vereisten om deel te nemen was dat er geen lichamelijke activiteit in de vrije tijd werd gerapporteerd. Dit werd bepaald door "Nee" te antwoorden op de volgende vraag: "Heeft u tijdens uw vrije tijd een fysieke activiteit ondernomen waardoor u harder moest ademen gedurende ten minste ⩾2 dagen/week?"
De deelnemers werden willekeurig toegewezen aan de interventiegroep waar aerobe oefeningen werden toegevoegd aan nekversterkende oefeningen of aan de controlegroep die alleen aan de laatste deelnam. De interventie- en controlegroepen kregen beide 2 sessies rekoefeningen en weerstandsoefeningen onder begeleiding per week gedurende 6 weken. Deze oefeningen werden uitgevoerd met elastische weerstandsbanden en worden hieronder afgebeeld.
Iedereen begon het programma met de gemakkelijkste weerstandsband en er werden progressies gemaakt zodra 30 opeenvolgende herhalingen met een 3-seconden hold op het eindbereik van de beweging mogelijk waren. Deze oefeningen werden aangevuld met 2 dagen per week thuisoefeningen.
In de interventiegroep werd na de versterkende oefeningen een aeroob fietsprogramma uitgevoerd. Dit was op matige intensiteit, bepaald door te fietsen op 60% van de door de leeftijd voorspelde maximale hartslag. In de eerste week werd er 20 minuten gefietst en dit nam toe tot 30 minuten in de tweede week en 45 minuten in de derde week en de resterende weken. Alleen de deelnemers in de interventiegroep namen deel aan 2 extra dagen per week thuis wandelen of fietsen.
Aan het einde van elke sessie onder toezicht kregen de deelnemers een lichte drukmassage van 5 minuten. Dit was om naleving te garanderen en om mogelijke uitval tot een minimum te beperken.
De metingen werden gedaan aan het begin van het onderzoek en aan het einde van de trainingsperiode (6 weken). Na 6 maanden vond een follow-up meting plaats. De primaire uitkomstmaat was de Global Rating of Change (GROC). Deze schaal varieerde van -7 (staat voor 'heel veel slechter') tot 0 ('ongeveer hetzelfde') tot +7 ('heel veel beter'). Scores van +4 en +5 duiden op matige veranderingen in de door de patiënt ervaren status en scores van +6 en +7 duiden op grotere veranderingen in de status van de patiënt. De Minimaal Klinisch Belangrijke Verschillen voor de Globale Waardering van Verandering werden gerapporteerd als een 3-punts verandering ten opzichte van de uitgangswaarde. Een succesvolle uitkomst van de behandeling werd beschouwd als een GROC van ten minste +5 werd bereikt.
Pijnintensiteit gemeten met de Visual Analogue Scale (VAS) was de tweede uitkomstmaat van belang. Andere metingen waren de NDI, de Fear-Avoidance Beliefs Questionnaire (FABQ), de aanwezigheid van verwezen pijn naar de bovenhals en/of het hoofd, medicatiegebruik en klinische resultaten zoals ROM, houding, Spurling, segmentale mobiliteit, spierlengtetests, enz.
Resultaten
139 deelnemers werden geïncludeerd in het onderzoek en er werden vergelijkbare groepen op baseline bereikt. Ze hadden gemiddeld 226 dagen nekpijn.
De primaire uitkomstanalyse toonde aan dat het toevoegen van aerobe lichaamsbeweging aan nekversterking leidde tot 77 procent van de mensen die na 6 maanden een succesvolle behandeling rapporteerden versus 40 procent in de controlegroep. Na 6 weken waren er echter geen significante verschillen tussen beide groepen.
Vermindering van de VAS-pijnintensiteit na 6 weken werd waargenomen in beide groepen, maar was alleen significant in de interventiegroep. Het bleef echter afnemen bij de 3-maanden en 6-maanden follow-up voor alleen de interventiegroep.
Questions and thoughts
Uit dit onderzoek bleek dat het toevoegen van aerobe oefentraining aan reguliere versterking bij nekpijn niet resulteerde in significante verschillen in de mate waarin patiënten de behandeling als succesvol ervoeren. Toch was dit verschil na 6 maanden duidelijk. Een vrij ongebruikelijke bevinding was om geen groepsverschil te hebben aan het einde van een onderzoek, maar toch een significant verschil te zien 6 maanden na beëindiging van het onderzoek. De deelnemers in beide groepen werden aangemoedigd om thuis 3 keer per week te blijven trainen en in de interventiegroep werd hen ook verteld om 3x per week 30 minuten aerobe oefeningen te blijven doen. Was het de verbetering van de algemene fitheid die leidde tot het significante verschil in behandelsucces na 6 maanden?
Slechts veertig procent van de deelnemers die nekversterkende oefeningen kregen, verbeterde. Dit geeft weinig vertrouwen in het uitvoeren van krachtoefeningen. Het lijkt erop dat het toevoegen van aerobe lichaamsbeweging aan nekversterking essentieel was om goede resultaten te behalen. Daarnaast werd er een significante positieve correlatie waargenomen tussen succesvolle resultaten en de duur van de aerobe oefening; hoe langer hoe groter de kans op een succesvol resultaat. Het kan zijn dat dit betekent dat niet iedereen op krachttraining reageert. Het kan ook zijn dat dit het resultaat was van een toename in algemene fitheid.
Bovendien werd in beide groepen onmiddellijk na afloop van de eerste interventie een vermindering van de pijnintensiteit waargenomen. Interessant genoeg nam de pijnintensiteit tijdens de follow-up op lange termijn opnieuw af, maar alleen in de aerobe oefengroep.
Secundaire uitkomstmaten ondersteunden de bevindingen van de primaire analyse. Opvallend was de grote daling in medicijngebruik. Voor aanvang van de proef gebruikte de helft van de proefpersonen pijnstillers, terwijl slechts 3% na 6 maanden nog pijnstillers gebruikte. We kunnen natuurlijk niet zeggen of ze ermee gestopt zijn vanwege de goede resultaten, of dat ze het niet meer voorgeschreven kregen. Desalniettemin lijkt dit onderzoek een zeer goed resultaat te hebben opgeleverd voor een grote groep mensen.
Talk nerdy to me
Uit de powerberekening bleek dat er 40 mensen per groep nodig waren. Het onderzoek omvatte 70 deelnemers per groep. Dat is bijna het dubbele van de vereiste steekproefgrootte. Dit heeft de foutmarge verkleind. De grotere steekproefomvang maakt het ook gemakkelijker om significante bevindingen te vinden. Hier blijft het cruciaal om te kijken naar het minimaal klinisch belangrijke verschil, omdat je zo onderscheid kunt maken tussen belangrijke en onbelangrijke klinische uitkomsten, in plaats van op basis van significantie.
In het onderzoek ontbrak een echte controlegroep die alleen aerobe oefeningen deed. Toch namen ze deelnemers op die gemiddeld 222 dagen nekpijn hadden. Dit kan belangrijk zijn om te onderzoeken of mensen met meer langdurige nekpijn meer baat hebben bij een aerobics-programma dan mensen met acute pijn.
Take home messages
De toevoeging van aerobe training aan nekversterking bleek gunstig te zijn voor het verminderen van het pijnniveau in vergelijking met alleen versteviging. Tegelijkertijd resulteerde het in bijna een verdubbeling van het aantal deelnemers dat een succesvol resultaat van de behandeling rapporteerde na 6 maanden, maar niet na 6 weken. Het toevoegen van aerobe training is relevant voor langetermijneffecten bij mensen met aspecifieke nekpijn.
Referentie
