1. 1. Ο ασθενής βρίσκεται σε ύπτια θέση
2. Ο εξεταστής λυγίζει το γόνατο και το ισχίο του ασθενούς για να δημιουργήσει χαλάρωση στη σκληρή μήνιγγα.
3. Στη συνέχεια, ζητείται από τον ασθενή να κάμψει το κεφάλι και τον αυχένα, ώστε να δημιουργηθεί προένταση του οσφυοϊερού πλέγματος προς την κρανιακή κατεύθυνση.
4. Από αυτή τη θέση, ο εξεταστής κάνει ραχιαία κάμψη του αστραγάλου του ασθενούς, τεντώνει το πόδι και κάμπτει παθητικά το ισχίο διατηρώντας την ραχιαία κάμψη μέχρι να εμφανιστούν συμπτώματα. Η κίνηση αυτή δημιουργεί μέγιστη τάση στη σκληρά μήνιγγα, ενώ η περιφερική κίνηση της σκληράς μήνιγγας περιορίζεται λόγω της κρανιακής προέντασης.
5. Τέλος, ζητείται από τον ασθενή να τεντώσει ξανά το κεφάλι και τον αυχένα, γεγονός που μειώνει την κρανιακή τάση και αφήνει τη σκληρά μήνιγγα να κινηθεί προς τα άπω.

Επεξήγηση

Η απομακρυσμένη και η εγγύς έναρξη της δοκιμασίας ανύψωσης του ίσιου ποδιού (SLR) μπορεί να χρησιμοποιηθεί για τη διάκριση μεταξύ πρωτογενών διαταραχών που σχετίζονται με τον δίσκο (πρόπτωση, πρόπτωση και εξώθηση του δίσκου, οι οποίες ασκούν άμεση πίεση στις νευρικές ρίζες) και δευτερογενών διαταραχών που σχετίζονται με τον δίσκο (λόγω μειωμένου μεσοσπονδύλιου χώρου λόγω μειωμένου ύψους του δίσκου και διόγκωσης), όπως επισκληρίδια συμφύσεις, σύνδρομο συμπίεσης των νευρικών ριζών (NRCS) ή διαλείπουσα νευρογενής χωλότητα (INC). Ενώ στις πρωτοπαθείς διαταραχές που σχετίζονται με τον δίσκο η πρόκληση είναι μέγιστη κατά τη διάρκεια της μέγιστης τοιχωματικής τάσης, η πρόκληση στις δευτεροπαθείς διαταραχές που σχετίζονται με τον δίσκο είναι συγκεκριμένη ως προς την κατεύθυνση. Σε αυτές τις περιπτώσεις, η πρόκληση θα συμβεί λόγω της απώλειας της κινητικότητας του τοιχωματικού χιτωνίου που σχετίζεται με την ίνωση ή τη συμπίεση της φλεγμονώδους εστίας των νευρικών ριζών. Φανταστείτε για παράδειγμα ότι ο ασθενής σας πάσχει από συμπίεση μιας ερεθισμένης νευρικής ρίζας μεταξύ μιας εκφυλιστικής διόγκωσης του δίσκου μπροστά και ενός υπερτροφικού συνδέσμου flavum πίσω: Εδώ, ο πόνος θα αυξάνεται με την απομακρυσμένη κίνηση και θα μειώνεται με την εγγύς κίνηση. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι η απομακρυσμένη κίνηση θα μεταφέρει την ερεθιστική εστία της ρίζας μέσω της στενωμένης διαδρομής.

Επομένως, ο πόνος στις δευτερογενείς διαταραχές που σχετίζονται με τον δίσκο είναι μέγιστος με την απομακρυσμένη έναρξη και θα μειωθεί μόλις προστεθεί η κάμψη του αυχένα, επειδή η ερεθιστική εστία του νεύρου μετακινείται και πάλι στην κρανιακή κάμψη. Ο πόνος θα εξαφανιστεί εντελώς, μόλις απελευθερωθεί η ραχιαία κάμψη, η οποία επιτρέπει στο νεύρο να ταξιδέψει κρανιακά ακόμη περισσότερο. Με την εγγύς έναρξη, ο πόνος γίνεται αισθητός μόνο κατά τη διάρκεια του τελευταίου βήματος, όταν η εγγύς προένταση απελευθερώνεται με την έκταση της κεφαλής και του αυχένα, γεγονός που επιτρέπει στο οσφυοϊερό πλέγμα να κινηθεί προς τα άπω.

21 ΑΠΌ ΤΙΣ ΠΙΟ ΧΡΉΣΙΜΕΣ ΟΡΘΟΠΕΔΙΚΈΣ ΕΞΕΤΆΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΚΛΙΝΙΚΉ ΠΡΑΚΤΙΚΉ

• • Όνομα*
• • Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο*

Δ

Άλλες εξετάσεις για την αναπαραγωγή του ραχιαίου πόνου είναι:

• Δοκιμή κάθισης
• Το τεστ ανύψωσης των ποδιών σε ευθεία γραμμή
• Το τεστ ανύψωσης των σταυρωτών ευθειών ποδιών
• Η δοκιμασία κάμψης του γόνατος σε πρηνή θέση (για συμπιέσεις της νευρικής ρίζας L2-L4)