Δοκιμή Ege / Δοκιμή McMurray με φόρτιση βάρους | Αξιολόγηση της ρήξης του μηνίσκου

Πολλές ορθοπεδικές εξετάσεις για τη ρήξη μηνίσκου πραγματοποιούνται σε θέσεις που δεν φέρουν βάρος, ενώ τα περισσότερα από τα συμπτώματα της ρήξης μηνίσκου εμφανίζονται κατά τη διάρκεια δραστηριοτήτων που φέρουν βάρος. Η δοκιμή του Ege προσπαθεί να ξεπεράσει αυτή την έλλειψη μιμούμενη τη δοκιμή του McMurray σε θέση που φέρει βάρος. Λόγω του προκλητικού της χαρακτήρα, δεν είναι κατάλληλη για ασθενείς στο πολύ οξύ στάδιο μετά τον τραυματισμό, καθώς πρέπει να είναι σε θέση να σηκώνουν βάρος και να κάθονται χωρίς πόνο και περιορισμούς στο εύρος της κίνησης.

Μια μελέτη των Akseki et al. (2004) αξιολόγησε το τεστ του Ege. Διαπίστωσαν ευαισθησία για τις ρήξεις του πλάγιου και του έσω μηνίσκου 64 και 67% και ειδικότητα 90 και 81% αντίστοιχα. Σε αυτή τη μοναδική, αλλά καλά διεξαχθείσα μελέτη, η δοκιμασία είχε καλύτερες επιδόσεις από τη δοκιμασία McMurray και την ευαισθησία της γραμμής των αρθρώσεων, αλλά τα ευρήματα πρέπει ακόμη να επιβεβαιωθούν.
Ως εκ τούτου, δίνουμε σε αυτή τη δοκιμασία μέτρια κλινική αξία.

Για την εκτέλεση της δοκιμασίας Ege, ο ασθενής στέκεται όρθιος με πλήρως τεντωμένα γόνατα και τα δύο πόδια σε απόσταση 30 έως 40 εκατοστών μεταξύ τους. Για την ανίχνευση μιας ρήξης έσω μηνίσκου, ζητείται από τον ασθενή να κάτσει οκλαδόν με τα δύο πόδια σε μέγιστη εξωτερική περιστροφή και στη συνέχεια να σηκωθεί αργά. Η απόσταση μεταξύ των γονάτων αυξάνεται και κάθε γόνατο περιστρέφεται εξωτερικά καθώς προχωράει το κάθισμα. Για τις πλάγιες ρήξεις μηνίσκου, και τα δύο κάτω άκρα κρατούνται σε μέγιστη εσωτερική περιστροφή ενώ ο ασθενής κάθεται και σηκώνεται όρθιος. Ένα πλήρες κάθισμα σε εσωτερική περιστροφή είναι σχεδόν αδύνατο ακόμη και σε υγιή άτομα. Έτσι, στην εσωτερική περιστροφή απαιτείται ένα ελαφρώς λιγότερο από το πλήρες κάθισμα και ο ασθενής μπορεί να χρησιμοποιήσει ένα κοντινό αντικείμενο ως στήριγμα. Σε αντίθεση με τη δοκιμασία του έσω μηνίσκου, η απόσταση μεταξύ των γονάτων μειώνεται και κάθε γόνατο στρέφεται εσωτερικά καθώς προχωράει το κάθισμα.

Η εξέταση αυτή είναι θετική όταν ο ασθενής αισθάνεται πόνο ή/και ένα κλικ (το οποίο μερικές φορές ακούγεται από τον εξεταστή) στο σχετικό σημείο της αρθρικής γραμμής. Το περαιτέρω κάθισμα σταματά μόλις γίνει αισθητός ο πόνος ή/και το κλικ. Εάν ο ασθενής αισθάνεται πόνο κατά την έξοδο από το κάθισμα, η δοκιμασία βαθμολογείται επίσης θετικά.

Οι συγγραφείς αναφέρουν ότι ο πόνος γίνεται συνήθως αισθητός γύρω στις 90 μοίρες κάμψης. Οι ρήξεις που εντοπίζονται στο πρόσθιο μέρος προκαλούν συμπτώματα σε μικρότερη κάμψη του γόνατος, ενώ οι ρήξεις στο οπίσθιο κέρας προκαλούν συμπτώματα σε μεγαλύτερη κάμψη του γόνατος. Ενώ η ακρίβεια ήταν μειωμένη σε ασθενείς με εκφυλιστική αρθρίτιδα και επιγονατιδομηριαία νόσο, είναι ενδιαφέρον ότι η δοκιμασία ήταν ακόμη πιο ακριβής σε γόνατα με ανεπάρκεια του ΠΧΣ και σε γόνατα με συλλογή.

21 ΑΠΌ ΤΙΣ ΠΙΟ ΧΡΉΣΙΜΕΣ ΟΡΘΟΠΕΔΙΚΈΣ ΕΞΕΤΆΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΚΛΙΝΙΚΉ ΠΡΑΚΤΙΚΉ

• • Όνομα*
• • Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο*

Δ

Άλλες συνήθεις εξετάσεις για την αξιολόγηση των τραυματισμών του μηνίσκου είναι:

• Δοκιμή McMurray
• Τρυφερότητα κοινής γραμμής
• Δοκιμή Duck Walk / Childress Test
• Δοκιμή του Apley
• Δοκιμή Finochietto / Σημάδι άλματος
• Δοκιμή Θεσσαλίας

Akseki, D., Özcan, Ö., Boya, H., & Pınar, H. (2004). Μια νέα δοκιμασία μηνίσκου με φόρτιση βάρους και σύγκριση με τη δοκιμασία McMurray και την ευαισθησία της γραμμής της άρθρωσης. Αρθροσκόπηση: The Journal of Arthroscopic & Related Surgery, 20(9), 951-958.