Ellen Vandyck
Araştırma Müdürü
Tibialis posterior tendinopatisi, genç aktif bireyleri olduğu kadar yaşlı bireyleri de etkileyebilen bir durumdur. En kötü durumda ciddi eklem deformitesine yol açabilen edinsel düztabanlık deformitesinin en yaygın nedenidir. Genellikle erken evrelerde teşhis edilmediğinden, insanlar yavaş yavaş aktivite sınırlamalarına yol açabilecek yapısal deformiteler geliştirme eğilimindedir. Bu durumun doğru bir şekilde teşhis edilmesi, insanların tendinopatinin ayak deformitesiyle birlikte yırtılmaya evrildiği bu süreçten geçmesini önlemek için önemlidir. Bu durumu teşhis etmek için şimdiye kadar ultrason muayeneleri ve klinik testler yaygın olarak kullanılmaktadır. Sıklıkla uygulanmasına rağmen, Uluslararası Bilimsel Tendinopati Sempozyumu tendinopati teşhisi için ultrason kullanılmamasını önermektedir. Klinik testler önemini korumaktadır ve bu testlerin güvenilirliği, tibialis posterior tendinopatisinin teşhisinde faydalarını belirlemek için kritik öneme sahiptir. Bu nedenle, bu çalışmanın amacı medial ayak/ayak bileği ağrısı olan kişilerde yaygın klinik tanısal tibialis posterior tendinopati testlerinin güvenilirliğini ve gri skala ultrasonografi ile ilişkisini değerlendirmektir.
Bu prospektif kohort çalışmasına 18-70 yaşları arasında medial gıda ve/veya ayak bileği ağrısı olan kişiler dahil edilmiştir. Ağrı dereceleri sayısal bir ölçekte 2/10'dan büyüktü ve en az 3 ay boyunca çoğu gün mevcuttu. Herhangi bir nörolojik bozukluk veya bilinen tıbbi rahatsızlıkları yoktu.
Aşağıdaki testlerin incelendiği bir klinik değerlendirmeye tabi tutuldular:
Tibialis posterior tendonunu yapısal tendon patolojisini temsil ettiği düşünülen gri tonlama değişiklikleri açısından değerlendirmek için kas-iskelet sistemi ultrason görüntülemesi yapılmıştır. Ultrason taraması, 20 yılı aşkın uzmanlığa sahip bir araştırmacı radyograf/sonograf tarafından gerçekleştirilmiştir. Katılımcılar ayak bilekleri nötr pozisyonda olacak şekilde yerleştirilmiştir. Sonograf, tibialis posterior tendonunun longitudinal ve transvers görüntülerini alarak standart bir muayene tekniği kullanmıştır.
Bu çalışma, hem klinik testlerde hem de ultrasonda pozitif çıkan kişilerle çıkmayanları karşılaştırmayı amaçlamıştır. Ayrıca, tibialis posterior tendinopati testlerinin güvenilirliği incelenmiş ve klinik testler ile ultrason arasındaki ilişki araştırılmıştır.
Medial ayak bileği ve/veya ayak ağrısı olan 52 katılımcı çalışmaya dahil edilmiştir. Ortalama 46,2 yaşındaydılar ve son bir hafta içinde en kötü haliyle 6,5/10 ağrı yaşadıklarını bildirdiler.
52 katılımcıdan 22'sinde gri tonlamalı tendon değişiklikleri ve dolayısıyla "pozitif" ultrason vardı. Tibialis posterior tendinopati testleri göz önünde bulundurulduğunda, çalışma şunu bulmuştur:
Güvenilirlik incelemesi, Tek Bacak Topuk Kaldırma testinin, değerlendiriciler arası uyumun en yüksek olduğu test olduğunu ve Kappa'nın önemli ölçüde uyumu temsil ettiğini ortaya koymuştur. Vakaların %87,5'inde müfettişler aynı fikirdeydi.
Ultrason ile tibialis posterior tendinopati testleri karşılaştırıldığında anlamlı bir ilişki bulunamamıştır.
Bu çalışma bizi şu sonuca götürmektedir:
Benim için çarpıcı olan, yazarların, Uluslararası Bilimsel Tendinopati Sempozyumu konsensüsü tarafından teyit edilen bir bulgu olarak, durumu teşhis etmek için ultrasonun gerekli olmadığını belirtmeleriydi. Yine de, ikisi arasındaki ilişkiyi belirlemek için yaygın tibialis posterior tendinopati testleri ile tendonun ultrasonografik değerlendirmesini karşılaştırmışlardır. Şu sonuca varmışlardır: "Grup düzeyinde, pozitif bir Tek Bacak Topuk Yükseltme testinin ultrasonda yapısal değişikliklerle ilişkili olma olasılığı, negatif bir Tek Bacak Topuk Yükseltme testine göre 6 kat daha fazladır" ve bu nedenle durumu teşhis etmek için en iyi testtir. Altın standardın yokluğunda, bu çalışmayı yürütmenin en iyi yolunun bu olduğunu anlıyorum. Öte yandan, bu biraz tuhaf görünüyor.
Altın bir standardın yokluğunda, tibialis posterior tendinopatisi ultrason ile doğrulanabilen klinik bir tanı olmaya devam etmektedir, ancak ultrason değişiklikleri tek başına tibialis posterior tendinopatisini teşhis etmek için kullanılamaz. Ultrason değişiklikleriyle en iyi ilişkiyi gösteren tibialis posterior tendinopati testleri ağrı ve/veya Tek Bacak Topuk Yükseltme testini yapamama veya pozitif palpasyon artı pozitif Tek Bacak Topuk Yükseltme testi veya dirençli plantar fleksiyon inversiyon kombinasyonuydu. Ancak güven aralıkları genişti ve dolayısıyla bu ilişki kesinlikten yoksundu.
Bu örneklemin başlangıç ağrı düzeyleri nispeten yüksek, en kötü ağrı düzeyleri ise sırasıyla 4,4/10 ve 6,5/10'dur. Ancak ne kadar süredir medial ayak veya ayak bileği ağrısı yaşadıklarını bilmiyoruz. Örneklem ayrıca yüksek bir VKİ'ye sahipti. Hastanızı bu örnekle karşılaştırırken bunu göz önünde bulundurmalısınız.
Olumlu olan, yazarların testleri 2017'de yaptıkları sistematik incelemede ortaya çıkan kanıtlara dayanarak seçmeleriydi. Bu şekilde tüm olası hareketleri ve testleri kullanmaktan kaçınmışlar ancak analizi basit tutmuşlardır.
Öte yandan, maksimum yükseklikte Tek Bacak Topuk Kaldırma kullanmışlardır, ancak bu yükseklik görsel olarak gözlemlenmiştir, bu da daha az güvenilirdir. Bazı katılımcıların topuklarını sonuna kadar kaldırmamış olması ve bunun daha az ağrı provokasyonuna ve dolayısıyla negatif bir teste yol açmış olması mümkündür. Katılımcıların topuklarını sonuna kadar kaldırdıklarından emin olmak ve ardından Tek Bacak Topuk Kaldırma testini olumlu ya da olumsuz olarak değerlendirmek daha iyi olurdu.
Ayrıca, yazarlar birçok kişinin palpasyonda pozitif, ancak ultrasonda negatif test yaptığını belirtmiştir. Daha sonra, bu bölgedeki diğer birçok yapının pozitif ağrı provokasyonundan sorumlu olabileceği sonucuna varmışlardır. Elbette bu bölgede palpasyonla ağrı hissedilmesi çok şey ifade edebilir, ancak ultrasonun ağrısı olan ve olmayan birini ayırt edemediğini bildiğimiz için bu çalışmayı yapmamızın amacı durumu teşhis edecek klinik bir test bulmaktı (Mills ve ark. 2020). Bu çalışma, tibialis posterior tendinopati testleri ile ultrason arasında zayıf bir ilişki bulmuştur, ancak yine de ultrason bulgularına çok güveniyor gibi görünmektedir ki bunu tuhaf buluyorum.
Bu çalışmada tibialis posterior tendinopati testleri incelenmiş ve Tek Bacak Topuk Kaldırma en güvenilir ve tendondaki pozitif ultrason bulgularıyla en yakın ilişkili test olarak bulunmuştur. Tendonun palpasyonu, nötralden plantar fleksiyon inversiyonunun elle dirençli kasılması ve tendonun şişmesi gibi diğer testler ultrason bulgularıyla zayıf bir şekilde ilişkiliydi ve orta derecede güvenilirdi. Ultrason tek başına tibialis posterior tendinopatisi için bir tanı aracı olarak kullanılamaz.
Ek referans
İster üst düzey ister amatör sporcularla çalışıyor olun, onları daha yüksek sakatlanma riskine maruz bırakabilecek bu risk faktörlerini gözden kaçırmak istemezsiniz. Bu web semineri, rehabilitasyon sırasında üzerinde çalışmanız için bu risk faktörlerini tespit etmenizi sağlayacaktır !