Giriş

Sinüs Tarsi Sendromu (STS), yanal tarsal sinüste lokalize olan ve genellikle arka ayak dengesizliği ile ilişkili ağrı anlamına gelir. Bununla birlikte, tanımı belirsizliğini korumaktadır ve kesin nedeni hala belirsizdir. İlk olarak travma sonrası yanal ayak ağrısı olarak tanımlanan Sinüs Tarsi Sendromu, sporcularda (örn. dansçılar, basketbol ve voleybol oyuncuları) ve düztabanlık veya obezitesi olan bireylerde gözlenmiştir. Çok sayıda rapora rağmen, etiyolojisi, patomekani̇k veya standartlaştırılmış tanı kriterleri konusunda net bir fikir birliği yoktur.

Sinüs Tarsi Sendromu tedavisi, kortikosteroid enjeksiyonları gibi konservatif yönetimden denervasyon, debridman veya subtalar stabilizasyon gibi cerrahi seçeneklere kadar geniş bir yelpazede değişiklik gösterebilir. Yine de, iyi tanımlanmamış doğası nedeniyle, sinüs tarsi sendromu birleşik bir tedavi algoritması olmayan tartışmalı bir durum olmaya devam etmektedir.

Bu derleme, tarsal sinüsün anatomisini, subtalar eklemin biyomekaniğini, potansiyel nedenleri ve ayırıcı tanıları, güncel değerlendirmeyi ve sinüs tarsi sendromu tedavi algoritması stratejilerini açıklamayı amaçlamaktadır.

Yöntemler

Eylül 2022'de gerçekleştirilen bu anlatı incelemesi, tıbbi veri tabanlarının kapsamlı bir şekilde araştırılmasını içermiştir. Çalışma sistematik bir incelemeden ziyade eleştirel bir çalışma olarak tasarlandığı için PRISMA kılavuzları uygulanmamıştır. Amaç, sinüs tarsi sendromuna özgü literatürü belirlemenin ötesine geçerek ilgili konuları da kapsamaktadır. Tam metin makaleler elde edilmiş ve referans listeleri ilgili diğer çalışmalar ve kitap bölümleri için taranmıştır. Toplanan literatür, Sinüs Tarsi Sendromu ile ilgili anatomi, bi̇yomekani̇k, etiyoloji, klinik değerlendirme, teşhis ve tedaviye odaklanarak özetlenmiş ve eleştirel bir şekilde analiz edilmiştir. Yazarlar ayrıca anatomik bir genel bakış sunmuş ve klinik deneyimlerini örnek vakalar aracılığıyla paylaşmışlardır.

Sonuçlar

Anatomi

Anatomik Bölmeler.

Anterior Kompartman (Yeşil) anterior faset (AF), orta faset (MF) ve crista lateralis (CT) içerir. Yürüyüş sırasında orta ayak hareketliliğini desteklemek için talus ile eklemleşir. 

Orta Kompartman (Menekşe) tarsal kanalı/sinüsü (bağlar, sinirler ve damarlar içeren konik bir tünel) oluşturur. Bu kompartman sinüs tarsi sendromunda sık görülen sıkışma/ağrı bölgesidir.

Posterior Kompartman (Kırmızı), konveks kalkaneal yüzeyin konkav talar yüzeyle buluştuğu posterior faseti (PF) içerir.

Tarsal kanal ve sinüs, bağlar, kan damarları, sinirler ve yumuşak dokulardan oluşan bir ağ içerir. Bu bölge kan kaynağını lateral tarsal arter dalları ile posterior tibial arterden köken alan ve talar cisme ana kan kaynağını sağlayan tarsal kanal arteri arasındaki anastomozlar yoluyla alır. Bu bölge tibial, derin peroneal ve yüzeyel peroneal sinirlerin dalları tarafından innerve edilir. Bu bölgedeki bağlar, özellikle de interosseöz talokalkaneal ligament, subtalar eklem stabilitesinin korunmasında önemli bir rol oynar.

Tarsal sinüs ve kanal üç temel stabilizatör içerir: servikal bağ (CL), interosseöz talokalkaneal bağ (ITCL) ve inferior ekstansör retinakulumun (IER) üç kökü. Bunlar, kalkaneofibüler bağ (CFL), anterior talokalkaneal bağ (ATC) ve bifurkat bağ (kalkaneonaviküler ve kalkaneokuboid bileşenlerden oluşur) gibi ek yanal stabilizatörlerle birlikte çalışır. Medialde stabilite, medial kollateral bağ kompleksi (deltoid ligamentin tibionaviküler, tibiospring ve tibiokalkaneal kısımlarını içerir), anterior ve posterior tibiotalar ligamentler ve spring ligament kompleksi (süperomedial ligament, medial plantar oblik ligament ve inferior plantar ligamenti içerir) tarafından sağlanır. Talus ve kalkaneusun posterior eklem fasetleri, orta ve anterior fasetlerden önemli ölçüde daha büyüktür ve bu faset sistemleri interosseöz talokalkaneal bağ ile ayrılır. Bu kapsamlı bağ ağ, ağırlık taşıma aktiviteleri sırasında uygun talotarsal eklem stabilitesini ve işlevini toplu olarak sağlar; daha büyük posterior faset eksenel yüklerin çoğunu taşırken, daha küçük anterior ve orta fasetler gerekli eklem mobilizasyonunu kolaylaştırır.

Biomechanics

Eklem Yapısı ve Hareketi

• Subtalar (talokalkaneal) eklem bir eyer şeklindeile eklem dışbükey yukarı doğru oryantasyon, "gönyeli menteşe" gibi işlev gören bir eklemdir.
• Şunlara izin verir üç düzlemli hareket: inversiyon/supinasyon (25-30°) ve eversiyon/pronasyon (5-10°), yürüyüş için ayak bileği dorsifleksiyonu/plantarfleksiyonu ile birlikte.

Yürüyüş için Çıkarımlar

• Arka ayak valgusu: Vuruş sırasında orta ayağın "kilidini açar". topuk vuruşuŞok emilimini mümkün kılar.
• Arka ayak varusu: Orta ayağı "kilitler" geç duruşİtiş için sert bir kaldıraç oluşturur.

Etiyoloji

Sinüs Tarsi Sendromu'nun çeşitli nedenleri öne sürülmüştür. İlk olarak 1960 yılında Brown tarafından fıtıklaşmış sinovyal membran olarak tanımlanan yumuşak doku sıkışması, yaygın olarak kabul gören bir teori olmaya devam etmektedir. Diğer olası etiyolojiler arasında bağ yaralanması, sinüs kanaması, talotarsal artrit veya sinovit ve kronik fibro-adipoz iltihaplanma yer alır. Yanal impingement, posterior tibial tendon disfonksiyonu, arka ayak valgusu veya aksesuar anterolateral faset gibi anatomik varyasyonlardan da kaynaklanabilir.

Talokrural ve talotarsal eklemlerin dengesizliği genellikle Sinüs Tarsi Sendromu ile ilişkilidir ve mekanik (bağ hasarı veya avülsiyonu nedeniyle) veya fonksiyonel (muhtemelen kısmi sinir hasarından kaynaklanan propriyoseptif eksikliklerle ilgili) olarak sınıflandırılabilir. Subtalar dengesizliklerinde rol oynayan kilit bağlar arasında kalkaneofibüler bağ (CFL) ve interosseöz talokalkaneal bağ (ITCL) bulunur. Sinüs Tarsi Sendromu, bozulmuş nöromüsküler kontrol veya bağ yetersizliği içeren ve toplu olarak "subtalar instabilite sendromu" olarak tanımlanan dengesizlik tiplerinden biri veya her ikisinden kaynaklanabilir.

Vasküler mekanizmalar da öne sürülmüştür: Travma, Sinüs Tarsi venöz yapılarında fibrotik değişikliklere neden olarak venöz drenajı bozabilir ve intrasinüsal basıncı artırabilir.

Ek olarak, nociceptif ve proprioseptif disfonksiyonlar sinüs tarsi sendromunda rol oynamaktadır. Sinüs Tarsi, öncelikle derin peroneal ve sural sinirlerin dalları tarafından zengin bir şekilde innerve edilir ve yüksek yoğunlukta mekanoreseptör (serbest sinir uçları, Ruffini uçları, Pacinian korpüskülleri ve Golgi benzeri uçlar) içerir. Bu, sinüs tarsinin hem mekanik hem de duyusal bir organ olarak hizmet ettiğini, ayak ve ayak bileği propriyosepsiyonuna katkıda bulunduğunu ve muhtemelen sinüs tarsi sendromu patofizyolojisinde merkezi bir rol oynadığını gösterir.

Öykü ve fizik muayne

Subjektif Bulgular (Hasta Öyküsü ve Semptomlar).

Sinüs Tarsi ağrısının farklı etiyolojileri nedeniyle kapsamlı bir öykü alınması şarttır. Anahtar noktalar şunlardır:

• Ağrı özellikleri: yer (tipik olarak Sinüs Tarsi üzerinde), süre, şiddetlendirici faktörler (örn. spor) ve zamanlama.
• Fonksiyonel sınırlamalar: spora katılmada, düz olmayan yüzeylerde yürümede veya dinamik hareketleri gerçekleştirmede zorluk.
• Dengesizlik öyküsü: yaygın şikayetler arasında "yol verme" veya "yuvarlanma" hissi, tekrarlayan şişlik ve dengesizlik yer alır.
• Travma ve önceki müdahaleler: önceki ayak/ayak bileği yaralanmaları, ameliyatları veya tedavileri.
• İlişkili durumlar: klinisyenler enfeksiyon, artrit veya gut gibi ayırıcı tanıları ekarte etmelidir.

STS'li tüm hastaların tipik olarak sinüs tarsi bölgesinde lokalize hassasiyet bildirmesi dikkat çekicidir.

Objektif Bulgular (Klinik Muayene ve Testler)

Ayrıntılı bir fiziksel muayene şunları içermelidir:

• Gözlemleme: Arka ayakta şişlik, kızarıklık veya sıcaklık olup olmadığını değerlendirin.
• Arka ayak hizalaması ve yürüyüş: Deformiteler veya anormal yürüme şekilleri için gözlemleyin; peroneal kas aktivitesini değerlendirin.
• Nörovasküler durum: Ayağın kapsamlı bir nörovasküler değerlendirmesini yapın.
• Palpasyon: Sinüs Tarsi'deki hassasiyet, özellikle dinamik arka ayak eversiyonu sırasında, İmpingement endikasyonunu gösterebilir.

 Stabilite Testi:

• ATFL (Anterior Talofibular Bağ): 20° plantarfleksiyonda Anterior Çekmece Testi.
• CFL (Calcaneofibular Bağ): Varus stresi ile nötral dorsifleksiyonda anterior çekmece.
• Subtalar eklem: 90° dorsifleksiyonda anterior çekmece ve hiperlaksiyi değerlendirmek için ayak bileği stabilize haldeyken varus stresi.
• Orta ayak: Orta ayak dengesizliğini ekarte etmek için aşırı inversiyon/eversiyon açısından değerlendirin.
• Güç testi: Dinamik eklem stabilizasyonuna katkıda bulunan peroneal kas fonksiyonunu değerlendirin. 

Özel Klinik Göstergeler:

• Dinamik İmpingement testi (kıdemli yazar tarafından önerilmiştir): Sinüs Tarsi'nin eş zamanlı palpasyonu ile arka ayak eversiyonu sırasında ortaya çıkan ağrı Impingement olduğunu düşündürür.
• Teşhis/Terapötikler enjeksiyonu: Sinüs tarsisine lokal anestezik veya kortikosteroid enjeksiyonundan sonra Ağrı Kesici Sinüs Tarsi Sendromu teşhisini kuvvetle destekler.

Tamamlayıcı Klinik Muayeneler ve Görüntüleme - Fizyoterapistler için Çıkarımlar

Standart Radyografiler

Ağırlık taşıyan AP ve Yanal röntgenler, değişen bi̇yomekani̇k ve Sinüs Tarsi Sendromu semptomlarına katkıda bulunabilecek planovalgus hizalaması gibi yapısal deformiteleri tespit etmek için yararlıdır.

Özel görünümler (Broden, Harris-Beath, Saltzman) ve stres radyografileri ek ayrıntı sunabilirken, sınırlı tanısal doğruluk nedeniyle standart uygulamada nadiren kullanılırlar.

Gelişmiş Görüntüleme

Subtalar eklem yapıları karmaşık olduğundan ve düz filmlerde iyi görüntülenemediğinden, semptomlar kalıcı olduğunda veya altta yatan patolojiden şüphelenildiğinde genellikle kesitsel görüntülemeye ihtiyaç duyulur:

BT taramaları ( özellikle mevcut olduğunda ağırlık taşıma) gibi kemik anormalliklerini değerlendirmek için kullanılır:

• • Arka ayak hizasızlığı
  • İmpingement
  • Tarsal koalisyonlar veya artritik değişiklikler

Bu, ortez kararlarını bilgilendirebilir veya cerrahi sevk ihtiyacını gösterebilir.

MRG Sinüs Tarsi Sendromunun Yumuşak Doku Nedenlerini Araştırmak için Tercih Edilen Görüntüleme Yöntemi:

• Bağ yaralanmalarını (örn. CFL, ITCL), sinoviti, yara dokusunu veya tendon patolojilerini tespit eder.
• Değişken yüklemeden kaynaklanan kemik değişikliklerini (morarma, kontüzyon) de tanımlar.

MRG hassasiyetlidir ancak her zaman özgüllük değildir, bu da klinik korelasyonun önemini vurgular.

SPECT-BT artmış kemik aktivitesini tanımlayabilir (örneğin impingement sendromlarında), ancak rutin ortamlarda nadiren kullanılmaktadır.

Tanısal Enjeksiyonlar

• Sinüs Tarsi'sine anestezik veya kortikosteroid enjeksiyonunun terapötik bir denemesi, semptomları hafifletirse teşhisi doğrulamaya yardımcı olabilir.
• Enjeksiyonlar tipik olarak görüntüleme rehberliğinde gerçekleştirilir ve disiplinler arası tedavi planlamasına rehberlik edebilir.

Artroskopi

• Subtalar artroskopi eklemin doğrudan değerlendirilmesine olanak tanır ve eklem içi nedenleri (örn. bağ yırtıkları, artrofibrozis) doğrulamak için en doğru yöntemdir.
• MRG bazı bağ yaralanmalarını gözden kaçırabilir, bu da konservatif tedavinin başarısız olduğu durumlarda artroskopinin tanısal değerini vurgular.

Tedavi

Çoğu yazar, ilk sinüs tarsi sendromu tedavisinin ameliyatsız olması gerektiği konusunda hemfikirdir. Yaygın konservatif yaklaşımlar arasında sinüs tarsisine kortikosteroid veya lokal anestezik enjeksiyonları, aktivite modifikasyonu ve fizyoterapi yer almaktadır. Taillard ve ark. Hastaların yaklaşık üçte ikisinin bu cerrahi olmayan müdahalelere iyi yanıt verdiğini bildirmiştir.

Konservatif tedavi semptomları hafifletmede başarısız olduğunda, cerrahi seçenekler düşünülebilir. Tarihsel olarak, Sinüs Tarsi'nin açık dekompresyonu -genellikle sinüsün yanal kısmındaki yapıların çıkarılmasını içerir- başarı göstermiştir Vakaların %90'ında semptomların azaltılmasında Her ne kadar eski çalışmalarda tam olarak çıkarılan yapılarla ilgili ayrıntılar genellikle eksik olsa da.

Diğer cerrahi yaklaşımlar arasında derin peroneal sinirin terminal dallarının açık denervasyonu yer almaktadır, İyi sonuçlarla ilişkilendirilenHastaların çoğunda ağrı kesici ve normal aktiviteye dönüş de dahil olmak üzere Son zamanlarda artroskopik dekompresyon, Sinüs Tarsi Sendromu Tedavisi için minimal invaziv bir alternatif olarak popülerlik kazanmıştır. Bu teknik teknik olarak basit olarak tanımlanır ve aynı prosedür sırasında hem teşhis hem de tedaviye izin verme avantajı sunar. Ayrıca, daha hızlı iyileşme süreleri ve güvenli bir profil ile ilişkilidir, bu da onu kalıcı sinüs tarsi ağrısı olan hastalar için giderek daha fazla tercih edilen bir seçenek haline getirmektedir.

Sorular ve Düşünceler

Yazarlar, Sinüs Tarsi Sendromu'nu yönetmek için yapılandırılmış bir tedavi algoritması önermekte ve klinik bakım yoluna kapsamlı bir genel bakış sunmaktadır. Temel radyografik görüntüleme sistematik olarak önerilmektedir ve özellikle fizyoterapistler ileri görüntüleme isteme yetkisinden yoksun olabileceğinden, disiplinler arası işbirliğinin öneminin altını çizmektedir. Bununla birlikte, erken radyografik sonuçlar ilk sinüs tarsi sendromu tedavisi kararlarını doğrudan etkilemeyebileceğinden, daha ileri tetkikler düşünülmeden önce klinik muayene bulgularına göre uyarlanmış ilk altı aylık konservatif yönetim denemesinin uygun olduğu iddia edilebilir. Radyologlar ve hekimlerle yakın işbirliği, özellikle hastanın klinik ilerlemesi beklenen seyri takip etmiyorsa, önemini korumaktadır.

Subtalar Eklem Stabilitesinin DeğerlendirilmesiSubtalareklem stabilitesi genellikle sabit bir talus üzerinde kalkaneusun medial ve yanal kaymalarının yanı sıra eklem distraksiyonu uygulanarak değerlendirilir. Tarafından tanımlanan özel bir test Therman ve ark. Sporcuyu sırtüstü yatırın, talokrural eklemi stabilize etmek için ayak bileği hafif dorsifleksiyonda olsun. Muayene eden kişi ön ayağı stabilize ederken kalkaneusa inversiyon ve iç rotasyon uygular, ardından ön ayak üzerinde bir inversiyon kuvveti uygular. Test Pozitif, aşırı medial kalkaneal kayma ve sporcunun dengesizlik semptomlarının yeniden üretilmesi ile gösterilir.

Sinüs Tarsi Sendromunun Konservatif Yönetimi

Sinüs Tarsi Sendromu terimi, altta yatan çok çeşitli patolojileri kapsar. Bu nedenle, klinisyen tedavi stratejisini bilgilendirmek için spesifik patolojiyi doğru bir şekilde tanımlamalıdır. Fizyoterapistler hasta değerlendirmesi sırasında Sinüs Tarsi Sendromundan şüphelendiğinde, klinik odak öncelikle hastanın propriyoseptif eksiklik veya stabilite sorunları belirtileri gösterip göstermediğini belirlemelidir.

Sinüs Tarsi Sendromu sıklıkla Kronik Ayak Bileği Dengesizliği (CAI) ile ilişkilidir ve klinik muayene sinüs tarsi sendromunun hastanın semptomlarına katkıda bulunup bulunmadığını netleştirmeye yardımcı olmalıdır. İltihaplanma veya sinovitten şüpheleniliyorsa, teşhisi doğrulamak için daha fazla görüntüleme yapılması gerekebilir. Non-steroid anti-enflamatuar ilaçlar (NSAİİ'ler) bir klinik yorumlu anlatı incelemesi Iltihaplanmayı yönetmek için uygun bir çözüm.

Ayrıca, bu aynı derleme Konservatif Sinüs Tarsi Sendromu Tedavisinde şu müdahaleler önerilmektedir: propriyoseptif ve denge eğitimi, kas güçlendirme, destekleme, bantlama ve ayak ortezleri. Ortezler aşırı subtalar eklem hareketini sınırlayabilir. Öneriler arasında, Sinüs Tarsi Sendromu Tedavisine Özel Kılavuzlardan ziyade genel spor ayakkabı önerileri olmasına rağmen, düz tabanlı ve sert topuk sayalı sert orta tabanlı ayakkabıların kullanılması yer almaktadır. Subtalar ve orta ayak hareketini, özellikle de aşırı pronasyonu sınırlamayı amaçlayan bantlama teknikleri, tanımlanmıştır Ancak Sinüs Tarsi Sendromu için özgüllüklerine ilişkin kanıtlar sınırlıdır. Bu çalışmada kullanılan bantlama uygulaması aşağıda sunulmuştur.

Stabilite Eğitimi Çekirdek Müdahale OlarakHerniye sinovyal membran fitiklaşması, yumuşak doku sıkışması, bağ yaralanması, sinüs kanaması, talotarsal artrit veya sinovit ve kronik fibro-adipoz iltihaplanma gibi çok çeşitli olası etiyolojiler göz önüne alındığında, stabilite eğitimi sinüs tarsi sendromu tedavisinin merkezinde yer almaya devam etmektedir. Rehabilitasyon, bozuklukları hedef almalıdır. Pasif stabilite eksikliklerini telafi etmek için dinamik stabilite vurgulanmalıdır- İlginç bir şekilde, bir son li̇teratür taramasi CAI'nin kavramsal modeli revize edilerek, CAI'nin hasta sonuçları üzerindeki birbiriyle bağlantılı sonuçlarına kapsamlı bir genel bakış sunulmuştur. Propriyoseptif eğitim ve subtalar hareketle ilgili kasların reaktif kasılma sürelerinin iyileştirilmesi temel hedeflerdir.

Aşamalı Rehabilitasyon Yaklaşımı

Sinüs Tarsi Sendromu için konservatif yönetimi araştıran klinik yorumlu anlatı derlemesi, konservatif Sinüs Tarsi Sendromu Tedavisi için üç aşamalı bir rehabilitasyon modeli önermektedir:

Başarma aşaması: Ayak Bileği Dengesini ve Subtalar Eklem Stabilitesini Desteklemek için tek ayak üzerinde durma egzersizleri ile başlar, başlangıçta gözler açık, daha sonra gözler kapalı olarak ilerler. Aşırı pronasyonu önlemeye ve sabit bir ayak ve arka ayak pozisyonunu korumaya odaklanılır.

Koruma aşaması: Farklı düzlemlerde kontralateral kalça hareketleriyle başlayarak ayak bileğinin stabilizatör kaslarını zorlamak için pertürbasyonlar ekler. Amaç, dinamik dengeyi geliştirmek ve kalça veya arka ayakta kompansasyonlardan kaçınmaktır.

Ek denge ve güç egzersizleri: Harici pertürbasyonlar altında ayak bileği ve subtalar eklemin konsantrik ve eksantrik kontrolünü daha da geliştirmek için yıldız ekskürsiyon denge testleri, topuk yükseltme, theraband salınımları ve top yakalama / atma kullanır.

Sürdürme aşaması: İleri beslemeli motor kontrolü oluşturmak ve aşırı subtalar hareketi en aza indirirken uygun diz-ayak hizalamasını sağlamak için hamle ve step gibi kapalı zincir aktivitelerini tanıtır.

Aşama ilerlemelerini sürdürün: Arka ayak dengesizliği olmadan kontrollü ayak ve bacak hizalamasını sağlayarak düşük hızda dönme ve kesme manevraları dahil olmak üzere zıplama, atlama ve koşma alıştırmalarına ilerler.

Oyuna dönüş kriterleri: Sporcunun semptomlar olmaksızın çok yönlü ve yüksek hızlı hareketleri gerçekleştirme yeteneğine dayanır. Sinüs Tarsi enflamasyonunun tekrarlamasını önlemek için spora özgü aktivitelere kademeli olarak geri dönülmesi önerilir.

İnekçe konuş benimle.

Tartışılan eleştirel derleme, Sinüs Tarsi Sendromu ile ilgili anatomi, bi̇yomekani̇k, etiyoloji, klinik değerlendirme, tanı ve tedavinin derinlemesine bir sentezini sunmaktadır. Kapsamlı olmakla birlikte, tasarımı sınırlılıklar sunmaktadır. Muhtemelen mevcut verilerin sınırlı olması nedeniyle istatistiksel analizlerin olmaması, etki büyüklüklerinin raporlanmasını önlemekte ve verilerin tekrar üretilebilirliğini artıran orman grafikleri (sistematik incelemelerde yaygındır) gibi araçlar uygulanamamıştır.

Ek olarak, eleştirel inceleme tasarımı seçim yanlılığına (hakem tercihlerini yansıtan çalışma seçimleri), doğrulama yanlılığına (kişisel deneyimi destekleyen bulguları tercih etme) ve yayın yanlılığına (olumlu veya iyi bilinen sonuçları tercih etme) eğilimlidir.

Soru ve düşünceler bölümündeki konservatif yönetim tartışması için ağırlıklı olarak atıfta bulunulan klinik yorumlu anlatı incelemesi de bu sınırlamaları paylaşmaktadır. Özellikle, bu ikinci derlemede tek bir yazar yer almaktadır ve bu da önyargıya yatkınlığı artırmaktadır.

Bu kısıtlamalara rağmen, her iki kaynak da sinüs tarsi sendromu hakkında değerli temel bilgiler sağlayarak klinisyenlerin bu durumu anlamasına, incelemesine ve yönetmesine yardımcı olmaktadır. Klinisyenler, önerilen müdahaleleri denemeye, hasta sonuçlarını titizlikle belgelemeye ve Sinüs Tarsi Sendromu hastaları için kanıta dayalı bakım modellerinin geliştirilmesine katkıda bulunmaya teşvik edilmektedir.

Eve götürülecek mesajlar

Sinüs Tarsi Sendromu karmaşık, multifaktöriyel bir durumdur

• Sinüs Tarsi Sendromu, bağ yaralanması, sinovyal impingement, subtalar dengesizlik ve kronik iltihaplanma dahil olmak üzere çeşitli etiyolojileri kapsayan bir şemsiye terim olarak hizmet eder. Altta yatan patolojiyi tanımlamak için kapsamlı bir klinik değerlendirme şarttır.

Teşhis klinik değerlendirmeye dayanır ancak disiplinler arası işbirliğinden yararlanır

• Temel tanı araçları arasında palpasyonda lokalize hassasiyet, dinamik impingement testleri ve tanısal enjeksiyonlara yanıt yer alır.
• Görüntüleme (MRG, BT) yapısal nedenleri ekarte etmek için değerli olsa da, erken radyografik bulgular başlangıçtaki konservatif tedaviyi değiştirmeyebilir. Dirençli vakalarda radyologlarla yakın işbirliği kritik önem taşır.

Ayrıca, ayak bileği ön çekmece testi ve zorlu anterior çekmece testive zorlanmış dorsifleksiyon işareti. ayak bileği ağrısı teşhisi için ilgili testlerdir.

Sinüs Tarsi Sendromu diğer durumlarla karıştırılabilir anterior ayak bileği impingement dikkate alınması gereken önemli bir teşhis türüdür. Physiotutors değerlendi̇rme protokolü Ayak ve ayak bileği rahatsızlıkları için Physiotutors değerlendirme protokolü, doğru ayrımı daha da destekler ve klinik muayene becerilerini keskinleştirir.

Konservatif tedavi birinci basamaktır ancak yapılandırılmış rehabilitasyon gerektirir

• İleri tanı veya ameliyata geçmeden önce hedefe yönelik Sinüs Tarsi Sendromu Tedavisinin (örn. propriyoseptif eğitim, destek, NSAİİ'ler) 6 aylık bir denemesi önerilir.
• Rehabilitasyon, dinamik stabilite ve spora özgü ilerlemeleri vurgulayan aşamalı bir yaklaşım (Attain → Maintain → Sustain) izlemelidir.

Bu physiotutors youtube videos ayak bileği burkulması için mobilizasyon tekniğinden stabilite ve sıçrama egzersizlerine kadar çeşitli tedavi fikirleri sağlayacaktır.

Cerrahi seçenekler refrakter vakalar için ayrılmıştır

• Artroskopik dekompresyon, hem tanısal hem de terapötikler sunan minimal invaziv ve etkili bir seçenek olarak ortaya çıkmıştır.

Kanıtlardaki boşluklar kalıcı

• Spesifik sinüs tarsi sendromu tedavisine (örn. bantlama, ortezleme) ilişkin sınırlı sayıda yüksek kaliteli çalışma mevcuttur. Klinisyenler, kanıt tabanına katkıda bulunmak için sonuçları belgelemelidir.
• Gelecekteki araştırmalar, standartlaştırılmış tanı kriterlerine ve özel tedavi algoritmalarına odaklanmalıdır.

Referans

Willegger M, Bouchard M, Schwarz GM, Hirtler L, Veljkovic A. Sinüs Tarsi Sendromunun Evrimi - Altta Yatan Patoloji Nedir? - Eleştirel Bir İnceleme. J Clin Med. 2023 Ekim 31;12(21):6878. doi: 10.3390/jcm12216878. PMID: 37959343; PMCID: PMC10650822.