Ellen Vandyck
Araştırma Müdürü
Lateral ayak bileği burkulmaları sık görülen yaralanmalardır ve aktif spor yapan bireylerde daha sık görülür. Rekürrens oranı yüksektir ve bunun kesin spora dönüş (RTS) kriterlerinin olmamasından kaynaklandığı düşünülmektedir. Bu nedenle, birçok kişi çok erken dönmekte ve başka bir istikrarsızlık dönemi yaşayabilmektedir. Çok sık birikirse, kronik ayak bileği instabilitesine yol açabilir. Bu nedenle, bu çalışmada lateral ayak bileği burkulması sonrası RTS'yi objektif olarak tahmin etmek için bir araç geliştirilmek istenmiştir. Bu, akut lateral ayak bileği burkulmasından sonra kimin RTS için hazır olduğunu belirlemeye yönelik karar verme sürecine yardımcı olacaktır.
Bu, akut lateral ayak bileği burkulması geçiren katılımcıları içeren prospektif bir çalışmaydı. Bunun ilk ya da tekrarlayan ayak bileği burkulması olması fark etmiyordu, ancak haftada en az bir kez spor yapmaları halinde hak kazanıyorlardı. Burkulma meydana geldikten sonraki bir ay içinde bu çalışmaya dahil edilmişlerdir. Tüm katılımcıların olağan spor faaliyetlerine yeniden katılma arzusuna sahip olması gerekiyordu.
Sindesmoz yaralanmasının eşlik etmediğini doğrulamak için ayak bilekleri klinik olarak muayene edilmiştir. Hastada sindesmoz yaralanması olduğundan şüphelenilmesi durumunda, bu hastalar hariç tutulmuştur. Bu nedenle sadece akut lateral ayak bileği burkulması olan katılımcılar dahil edilmiştir. Hepsi 4 ay boyunca fizyoterapi rehabilitasyonu için reçete almıştır.
Yazarlar, lateral ayak bileği burkulması sonrası RTS'yi öngörmek için mevcut kanıtlara dayanarak Ankle-Go bileşik skorunu geliştirmişlerdir. Lateral ayak bileği burkulması veya kronik ayak bileği instabilitesi ile ilişkili ana defisitleri ve yeniden yaralanma riskini tanımlamak için literatüre başvurmuşlardır. Dört fonksiyonel test ve iki hasta tarafından bildirilen sonuç seçilmiştir.
Dahil edildikten 2 ve 4 ay sonra, Ayak Bileği-Go testi uygulanmış ve katılımcılara yaralanma öncesi sporlarına dönüp dönmedikleri sorulmuştur. Bu katılımcılar, aynı zamanda düzenli olarak spor yapan ve alt ekstremite yaralanması öyküsü olmayan 30 kontrol katılımcısıyla karşılaştırılmıştır.
Bu çalışmanın birincil amacı, Ankle-Go skorunun psikometrik özelliklerini ve akut lateral ayak bileği burkulmasından sonra aynı oyun seviyesinde RTS için tahmin yeteneğini değerlendirmektir. Bu nedenle yazarlar şunları değerlendirmiştir:
Bu çalışmaya altmış dört katılımcı dahil edilmiştir. Ayak bileği burkulması olan hastalar ve sağlıklı kontroller benzer bir başlangıç yaşına sahipti. Kontrol grubunda kadınlara kıyasla biraz daha fazla erkek vardı. Ayak bileği yaralanması olan hastalar daha aktifti ve haftada daha fazla yoğun spor saati gerçekleştirdiler.
2. ve 4. aylarda, ayak bileği burkulması olan katılımcılara ve kontrol grubuna Ankle-Go testi uygulanmıştır.
Ayak bileği burkulması geçiren katılımcıların yarısı 4 ay sonra yaralanma öncesi spor seviyelerine dönmüştür. İki ayda ölçülen Ankle-Go skoru, lateral ayak bileği burkulması sonrası 4. ayda RTS'yi öngörmede iyi bir tahmin değerine sahiptir. Eğri altındaki alan (AUC) 0,77 (%95 CI, 0,64-0,88) idi. Yazarlar, %72'lik bir duyarlılık ve %66'lık bir özgüllüğe karşılık geldiği için 8 puanı kesme noktası olarak bulmuşlardır.
Ayak bileğinden yaralanan katılımcıların yaklaşık yüzde yirmisi 4 ay sonra yaralanma öncesi spor seviyelerine geri dönememiştir. İki aydaki Ankle-Go skoru, 4. ayda lateral ayak bileği burkulmasından sonra RTS olmayacağını öngörmede iyi bir tahmin kapasitesine sahipti. AUC de 0,77 (%95 GA, 0,65-0,89) olarak bulunmuştur. Yedi puan, %67'lik bir duyarlılık ve %92'lik bir özgüllüğe karşılık geldiği için kesme puanı olarak kabul edilmiştir.
Ayak bileği burkulmalarında yüksek bir tekrarlama oranı vardır. Medina McKeon tarafından yapılan bir araştırma, ilk veya tekrarlayan ayak bileği burkulması yaşayan sporcuların yaklaşık %90'ının bir hafta içinde katılımlarına geri döndüğünü ortaya koymuştur. Bağların iyileşmesinin 6 ila 12 hafta sürdüğünü bildiğimiz için muhtemelen yüksek nüks oranının nedenlerinden biri de budur.
Sadece sportif faaliyetlerine geri dönmek isteyen katılımcılar çalışmaya dahil edilmiştir. Bu prospektif çalışmada, tüm katılımcılar %100 uyumlu olduğu için bunun mükemmel bir tamamlanma oranına yol açtığını düşünüyorum. Bu popülasyonun, yan ayak bileği burkulması geçirdikten sonra olağan spor faaliyetlerine tekrar katılmak için son derece motive olduğu görülmektedir. Bu nedenle, muhtemelen aynı istekle size danışan katılımcılarla daha iyi kullanabilirsiniz.
Bu çalışmada fizyoterapi seansları açıklanmamıştır. "Standartlaştırılmış" bir protokol yoktu, bu da bireyselleştirilmiş seanslarla vaka bazında bir rehabilitasyon planına yol açtığı için iyi bir şeydi. Ancak aynı zamanda ne tür bir fizyoterapi uygulandığını da bilmiyoruz. Aynı açıklama yan ayak bileği burkulmasının şiddeti için de yapılabilir. Ayak bileğinin ne derece burkulduğunu ya da tam olarak hangi bağların etkilendiğini bilmiyoruz. Burada bildiğimiz tek şey, sindesmoz yaralanması olan birinin denemeye katılmaktan dışlandığıdır.
Sporlarına 4. ayda sakatlık öncesi seviyelerinde veya daha yüksek bir seviyede geri dönen katılımcıların puanları kontrol grubununkilerden önemli ölçüde daha düşüktü, bu da o zaman noktasında tam olarak iyileşmemiş olabilecekleri anlamına geliyordu. Bu farklılığa yol açan madde, psikolojik hazır bulunuşluğu ölçen ALR-RSI'dır. Bu skor kontrol grubuna göre belirgin şekilde daha düşüktü (%80,9'a karşı %96,1). Bu nedenle, lateral ayak bileği burkulması geçiren hastalarda rehabilitasyon sırasında RTS için psikolojik hazırlığın değerlendirilmesi çok önemli görünmektedir.
Bileşik modifiye Star Excursion Denge testi skoru ve FAAM-spor anketi skoru da lateral ayak bileği burkulması sonrası RTS yaşayanlarda sağlıklı kontrollere kıyasla daha düşüktü. Bu da sporcuların yaralanma öncesi spor seviyelerine döndüklerinde devam eden zorluklar olduğu anlamına gelmektedir. Bu açıdan, 4 ay sonra uzun bir fizyoterapi takip değerlendirmesi gerekli olabilir.
Bu çalışmanın temel amacı, Ankle-Go skorunun psikometrik özelliklerini incelemekti ve bu da sonuçlandı:
Yazarlar, testin lateral ayak bileği burkulması sonrası 4 aylık RTS'yi öngörmede iyi bir tahmin değerine sahip olduğunu ve RTS olmadığını belirtmektedir. Bununla birlikte, belirli bir kesme noktasında Ankle-Go tahmininin performansının (ne kadar büyükse o kadar iyi) göstergesi olan Youden endeksi düşüktü.
Ankle-Go skoru, ayak bileği burkulması olan hastalar arasındaki farklılıkları tespit etme yeteneklerine ilişkin mevcut kanıtlara göre geliştirilmiştir. Puanlama maddelerine, belirli bir maddede var olan kanıt düzeyine bağlı olarak belirli bir ağırlık verilmiştir. Bu nedenle, mSEBT'ye daha yüksek bir puan verilmiştir. Bu aynı zamanda, diğer maddelerin kanıtları gelecekte değişebileceğinden, Ankle-Go skorunun da değişebileceği anlamına gelmektedir.
Bu çalışmanın bir kısıtlaması da bağ yaralanmalarının ciddiyetinin dikkate alınmamış olmasıdır. Ancak bu bilgiler klinisyen tarafından her zaman erişilebilir değildir. Çalışılan örneklemin yaralanma özelliklerini tam olarak bilmiyoruz ve başka bir popülasyon çalışıldığında sonuçlar değişebilir. Muhtemelen, bu araç farklı bir yaralanma spektrumunda kullanılabilir, ancak şu ana kadar belirsizliğini korumaktadır.
Yaralanma öncesi spor seviyesine dönüş öngörülmüştür, ancak çalışmada sporcunun performansına ilişkin parametreler değerlendirilmemiştir. Sporcu örneğin yorgunluk altında ne kadar iyi performans gösterdi? Bu açıdan bakıldığında, Ankle-Go skoru RTS hakkında kanıta dayalı kararlar vermek için faydalı olabilir, ancak muhtemelen performansa dönüş kriterlerini değerlendirmemektedir.
Bu çalışmanın kapsamı, lateral ayak bileği burkulması sonrası RTS'yi öngörmek için kanıta dayalı bir araç sağlamaktır. Yazarlar, lateral ayak bileği burkulmalarının çok sayıda tekrarlaması ve birçoğunda kronik ayak bileği instabilitesi gelişmesi nedeniyle bunun gerekli olduğunu belirtmişlerdir. RTS için doğrulanmış kriterlerin mevcut olmadığını belirtmişlerdir. Buradaki tek kanıt, Uluslararası Ayak Bileği Konsorsiyumu tarafından fikir birliğine varılarak türetilen PAASS kriterleridir. Daha önce bu uzlaşı bildirisini açıklayan bir blog yayınlamıştık. Buradan okuyun.
Bu ilk adımda, aracın iyi psikometrik özelliklere sahip olduğu anlaşılmıştır. Bu aracın kullanımı, öngörü kabiliyetini belirlemek için daha fazla incelenmelidir, çünkü bu farklı bir örneklemde bir doğrulama çalışması gerektirir. Sonuçlar tekrarlanabilir olduğunda, ideal olarak bunu, bu tahmin modelinin hasta sonuçlarını iyileştirip iyileştirmediğini belirlemek için bir etki analizi takip etmeli ve ardından nihayet gerçek yaşam pratiğinde uygulanabilmelidir.
Bir kişi ayak bileğini burktuktan 2 ay sonra Ankle-Go test bataryasını uyguladığında, 8 puan 4 ay sonra RTS için 0,66 özgüllüğe sahiptir. Klinik olarak bu, 2 ayda 8 puana ulaşamayan hastaların 4 ayda yaralanma öncesi spor seviyelerine dönme ihtimalinin düşük olduğu anlamına gelir. Hastalar iki ayda 7 veya daha düşük bir skor elde ettiğinde, 4. ayda lateral ayak bileği burkulması sonrası RTS olasılığı düşüktür. Rehabilitasyon sürecini ayarlamak için bu hedef puanı kullanabilirsiniz. Hastanız iki ayda 7'nin altında skor aldığında, rehabilitasyon, düşük Ankle-Go skoruna yol açan spesifik fonksiyonel zorlukları ele alacak şekilde uyarlanmalıdır. Bu, sporcuların RTS'ye kabul edilmesinde karar verme sürecinizi daha da ileriye götürebilir. Daha da önemlisi, mevcut çalışma performansa dönüşü test etmemiştir. Ankle-Go aracını anklego.com adresinden kullanabilirsiniz.
İster üst düzey ister amatör sporcularla çalışıyor olun, onları daha yüksek sakatlanma riskine maruz bırakabilecek bu risk faktörlerini gözden kaçırmak istemezsiniz. Bu web semineri, rehabilitasyon sırasında üzerinde çalışmanız için bu risk faktörlerini tespit etmenizi sağlayacaktır !