Ellen Vandyck
Araştırma Müdürü
Osgood-Schlatter hastalığı, yaklaşık 10 aktif ergenden 1'inde görülen ve dizin yüklenmesi ile şiddetlenen ön diz ağrısı şeklinde ortaya çıkan bir durumdur. Ağrı tipik olarak tibial tüberositenin palpasyonu ile ortaya çıkar ve şişlik belirtileri eşlik edebilir. Genellikle uzun vadeli bir durum olarak kabul edilir ve bazı durumlarda başa çıkılması zor olabilir. Tipik olarak Osgood-Schlatter hastalığının tedavisi, dinlenme ve ağrılı aktivitelerden kaçınmanın başı çektiği pasif yaklaşımlardan oluşur. Bu çalışmada, aktif bir yaklaşım tercih edilmiş ve Osgood-Schlatter için diz güçlendirme ile birlikte bir aktivite modifikasyonunu içermiştir.
Osgood-Schlatter hastası, ortalama yaşları 12,7 olan 51 ergenin dahil edildiği prospektif bir kohort çalışması yürütülmüştür. Bu kişiler, %92'sinin günlük asgari fiziksel aktivite önerilerini karşılamasının da yansıttığı gibi aktif bireylerdir. Katılımcıların üçte birinden fazlası daha önce diz ağrıları için tedavi görmüş ancak başarısız olmuşlardır. Şikâyetlerinin ortalama süresi 21 ± 12,5 aydı.
İlgilenilen birincil sonuç, 12. haftada Osgood-Schlatter semptomlarında çok daha kötüden çok daha iyiye kadar değişen 7 puanlık bir ölçekte ölçülen kendi kendine bildirilen iyileşmeydi. Başarılı bir sonuç, iyileşme veya büyük ölçüde iyileşme olarak tanımlanmıştır. Diğer sonuçlar arasında KOOS ölçeği, sayısal bir derecelendirme ölçeği ile ölçülen geçen haftaki en yüksek ağrı derecesi ve EuroQol-5 Boyutları yer almıştır. İki performans testi de gerçekleştirilmiştir: tek bacakla dikey ve yatay sıçrama.
Çalışma boyunca fiziksel aktivite, aktivite modifikasyonuna uyulup uyulmadığını görmek için objektif olarak ölçülmüştür. Bu ölçümler, sedanter, orta ve şiddetli fiziksel aktivite gibi farklı yoğunluklardaki aktivitelerde harcanan zamanı sınıflandıran bir Actigraph kullanılarak yapılmıştır. Son olarak, izometrik kalça abdüksiyon ve diz ekstansiyon kuvveti ölçümleri bir el dinamometresi kullanılarak toplanmıştır.
Aktivite modifikasyonuna ve artan diz eklemi yüklerine kademeli olarak yeniden maruz kalmaya odaklanan 12 haftalık bir müdahaleye tabi tutuldular. Bu program, ilk 4 haftada spora katılımın azaltılmasını ve ağrıyı şiddetlendiren aktivitelerden kaçınılmasını, ardından aktivite merdiveni tarafından yönlendirilen yavaş bir geri dönüşün başlatılmasını içermektedir. Bu aktivite merdiveni 11 seviyeden oluşmaktadır ve katılımcılar aktivite sırasında veya ertesi sabah hiç ağrıları olmadığında veya en fazla 2/10 ağrıları olduğunda bir sonraki seviyeye geçebilmektedirler. Kötüleşen semptomlar merdivenden geri adım atmayı gerektirdi. Aktivite merdiveni aktivitelerinin gerçekleştirilmesinin yanı sıra belirli güçlendirme egzersizlerinin de buna uygun olarak yapılması bir gereklilikti. Bu egzersizler, 1-4. haftalarda 10 tekrardan 3 set için köprüleme, statik diz ekstansiyon tutuşlarını içeriyordu. 5. haftadan itibaren bunlar, her biri ilerleme ve gerilemelerle birlikte duvar squatları, çömelmeler ve akciğerlerle desteklendi.
Sadece aktivite merdiveninin 8. seviyesine ulaşıldığında, yine aktivite sırasında veya ertesi sabah ağrı (maksimum 2/10) hissedilmediğinde spora dönüş mümkün olmuştur. İki haftalık kısıtlamasız ve ağrısız bir antrenman dönemi elde edildiğinde, sporcu yeniden müsabakalara dahil edilebilir.
On iki haftalık aktivite modifikasyon protokolü ve yüklere kademeli olarak yeniden maruz kalmanın ardından, %80'i başarılı bir sonuç bildirmiştir. Osgood-Schlatter için diz güçlendirme uygulamasının bir yıl sonrasında bu oran %90'a yükselmiştir.
İkincil sonuçlar, geçen haftaki en yüksek ağrı derecesinin başlangıçta 7/10 olan medyan skordan 12. haftada 2/10'a düştüğünü ortaya koymuştur. Diğer ikincil ölçümler de semptomlarda ve işlevsellikte iyileşmeler olduğunu göstermiştir. Sonuçlar, diz gücünde %30'luk bir artışla daha da desteklenmiştir.
Osgood-Schlatter hastalığı spor yapan ergenlerin yüzde 10'unu etkilemektedir - ben de o yaşlardayken buna dahildim. Dizimin ağrıdığını ve kendimi spor aktivitelerinden ve okuldaki beden eğitimi derslerinden alıkoymak zorunda kaldığımı hala hatırlıyorum. Dizimin neden böyle hissettiğini tam olarak anlayamadım ve bu nedenle bu çalışmada hem ebeveynlerin hem de ergenin bu durum hakkında eğitilmiş olmasını alkışlıyorum.
2019'da retrospektif bir çalışma yapan Guldhammer ve arkadaşlarına göre, bir ortopedi bölümünde Osgood-Schlatter hastalığı teşhisi konulanların %60'ı, 6 yıllık bir süre içinde ortalama 4 yıllık takipte hala ağrı bildirmektedir. Bu, durumun uzun süredir devam eden doğasını karakterize etmektedir. Bu çalışmada, %69'u sportif faaliyetlerine geri dönmüştür, ancak bu oran 6. aydaki orandan (%67) sadece biraz daha yüksektir. Ayrıca, her dört sporcudan biri takipten çıkmıştır ki bu da analizde eksik olan önemli bir bilgidir.
İkincil sonuçlar diz ekstansiyon kuvveti (%32) ve kalça abdüksiyon kuvvetinde (%24) olumlu gelişmeler ve tek bacak yatay sıçrama (%14) ve dikey sıçramada (%19) artışlar ortaya koymuştur.
Bu çalışmanın güçlü bir artısı, faaliyet değişikliğinin boyutunu ölçmek için objektif bir ölçüt kullanmasıdır. Hastalara aktivitelerini azaltıp azaltmadıklarını soran "kolay yöntem" yerine (ki bu yanlı olabilir), bu çalışmada en az 1 hafta boyunca aktigraflar kullanılmıştır. İlk değerlendirme fizyoterapistler tarafından yapılmıştır ve rutin olarak tıbbi görüntüleme kullanmak yerine, başlangıç değerlendirmesinde radyografi çekilmemiştir. Bu, klinik uygulamayı oldukça doğru bir şekilde yansıtmaktadır.
Osgood-Schlatter için diz güçlendirme 12 hafta sonra ağrı skorlarını iyileştirebilmiştir. Bu güçlendirme programı, faaliyetlerde yapılan geçici bir değişiklikle birleştirilmiştir. Yazarlar ayrıca 2019 yılında patellofemoral ağrıda aynı aktivite modifikasyonunu kullanarak bir çalışma yürütmüştür. Bu konuda daha fazla bilgi edinmek istiyorsanız, buradaki incelememize bir göz atın
Bunu izleyin ÜCRETSIZ 2 BÖLÜMLÜK VIDEO DERS tarafından diz ağrısı uzmanı Claire Robertson Konuyla ilgili literatürü inceleyen ve nasıl klinik uygulamaları etkiler.