Ellen Vandyck
Araştırma Müdürü
Ağrı yaşayan kişilere diz osteoartriti (OA) teşhisi konulduğunda, genellikle kıkırdaklarının hasar gördüğüne dair biyomedikal bir açıklama alırlar. Bazen "aşınma ve yıpranma" ya da "kemik üzerine kemik" mesajları kullanılır ve bu da dizin daha fazla yükleneceği korkusunu yaratabilir ya da artırabilir. Kişilerin günlük aktivitelere ve eğlence amaçlı sporlara katılımı, daha fazla hasara ve ardından ağrının kötüleşmesine neden olmaktan korktukları için azalabilir. Bununla birlikte, bu kişilerde egzersizin güvenli olduğunu ve özellikle tavsiye edildiğini biliyoruz. Ancak egzersiz katılımlarında onlara rehberlik etmek için, bu günlük aktiviteler sırasında diz ekleminde neler olduğunu anlamalıyız. Bu çalışmada, diz varus dizilimi olan kişilerde yaygın olarak kullanılan üç egzersizin uygulanması sırasında osteoartritte diz eklemi yüklenmesi incelenmiştir.
Bu çalışma, yazarların diz osteoartriti ve varus hizalaması olan katılımcıları dahil ettiği kesitsel bir tasarıma sahiptir. Diz kası kuvvetleri hamle, çömelme ve tek bacak topuk kaldırma sırasında hesaplanmış ve yürüme sırasında üretilen kuvvetlerle karşılaştırılmıştır.
Çalışmaya dahil edilen katılımcılar 50 yaşın üzerindeydi ve yürüme ile en az 4/10 NRS değerinde diz ağrısı vardı. Önceki ayın çoğu gününde ağrı yaşamışlardır ve bu durum 3 aydan uzun süredir devam etmektedir. Kellgren ve Lawrence skalasında, hafif eklem boşluğu daralması ve osteofit varlığını temsil eden 2. derece veya daha fazlasına sahiptiler. Dizlerinde "ağırlık taşıyan ön-arka röntgenlerde ölçülen, erkekler için <183° ve kadınlar için <181° anatomik eksen açısı" olarak tanımlanan bir varus dizilimi vardı.
Çıplak ayakla her bir ağırlık taşıma egzersizi için 5 denemeyi tamamladılar. Bunlar arasında tek bacak topuk kaldırma, çift bacak squat ve öne hamle yer alıyordu. Analiz için her egzersiz 3 aşamaya ayrılmıştır.
Bundan sonra, 10 metrelik bir yol boyunca 5 çıplak ayakla yürüme denemesi elde edilmiştir. Deneme, katılımcının tercih ettiği hızda gerçekleştirilmiştir. Diz eklemi üzerindeki kuvvetleri analiz etmek için egzersizler yürüme deneyi ile karşılaştırılmıştır. Bu egzersizler sırasında diz eklemine binen yükleri özetlemek için medial tibiofemoral temas kuvveti hesaplanmıştır.
Medial tibiofemoral eklem temas kuvveti analizi, EMG, deri işaretleyicileri ve kuvvet plakasından elde edilen verilerin dizin MR görüntülerinden elde edilen verilerle entegre edilmesiyle yapılmıştır. Diz kas kuvvetleri, katılımcının vücut ağırlığına göre normalize edilmiş MTCF'yi tahmin etmek için düzlemsel bir diz mekanizmasına girdi olarak kullanılmıştır. Her kas grubu için pik kuvvet ve pik normalize MTCF çıkarılmıştır. Ortalama kas ve dış yük katkıları elde edilmiş ve medial tibiofemoral kompartmanın maruz kaldığı toplam temas yükünün göreceli yüzdesi olarak ifade edilmiştir.
Yirmi sekiz katılımcı dahil edilmiştir. Ortalama VKİ 29,6 kg/m2 olmak üzere ortalama olarak aşırı kiloluydular. Katılımcıların yaş ortalaması 63'tür. Hastaların semptomlarının ortanca süresi 44 ay ve ağrı düzeyleri ortanca 6/10 idi. Çoğunda 2. veya 3. derece OA vardı.
Osteoartritte diz eklemi yüklenmesinin analizi, çömelme hareketi sırasında en yüksek diz ekstansör ve fleksör kuvvetlerinin yürüme sırasında olduğundan daha yüksek olduğunu ortaya koymuştur. Çömelme daha düşük kalça abdüktör kuvvetine yol açmıştır. Çömelme veya yürüme sırasında tek bacak plantar fleksiyonu ile üretilen tepe kuvvetleri arasında fark bulunmamıştır.
Hamle hareketi, yürüme sırasında üretilenden daha yüksek tepe diz fleksör ve ekstansör kuvvetleri ortaya çıkarmıştır. Yürüme ve hamle sırasında üretilen kalça abdüksiyonu ve plantar fleksör kuvvetleri arasında fark bulunmamıştır.
Tek bacak topuk kaldırma hareketi yapılırken, bu hareket yürüyüşe kıyasla daha düşük bir tepe kalça abdüktör kuvveti üretmiştir. Yürüme ve bu egzersiz arasındaki kuvvetlerde, diz fleksör ve ekstansör kuvveti veya plantar fleksör kuvveti için herhangi bir fark bulunmamıştır.
Çömelme, yürümeye kıyasla daha düşük tepe diz temas kuvveti üretmiştir. Tek bacakla topuk kaldırma, yürümeye kıyasla daha düşük tepe diz temas kuvvetleri üretirken, hamle yapmak, yürümeye kıyasla tepe diz temas kuvvetinde bir fark yaratmadı.
Katılımcılar, valgus dizliği takmanın etkisini araştıran daha büyük bir klinik çalışmadan alınmıştır. Ancak mevcut örneklem, çalışma öncesinde veya çalışma süresi boyunca dizlik takmamıştır.
Yüzey EMG'sinin kullanımının sınırlamaları vardır, örneğin komşu kaslardan gelen çapraz konuşma önlenemez.
Egzersizler katılımcıların tercih ettiği strateji kullanılarak gerçekleştirilmiştir. Günlük bir görev için iyi ya da kötü performans olmadığından bu iyi bir durumdur, ancak bu durum sonuçlarda değişkenlik yaratmış olabilir. Her katılımcının kendi hareket stratejisi olabilir ve egzersizi farklı şekilde yapmış olabilir. Örneğin, kontralateral bacakta vücut ağırlığında bir kayma gözlenmiştir. Katılımcıların dizlerine tam olarak yüklenmekten kaçındıkları görülmüştür. Hareket hızı da sonuçları etkilemiş olabilir.
Kesitsel bir çalışma tasarımı seçilmiştir. Bu da mevcut çalışmanın bize sadece zamanın belirli bir anındaki ölçümler hakkında bir şeyler söylediği anlamına gelmektedir. Zaman içindeki değişiklikler (örneğin güç kazanımları) hakkında bir şey söyleyemez. Osteoartritte diz eklemi yüklenmesi zaman içinde belirli bir anda incelenmiştir.
Egzersizlerin sırası rastgele belirlenmemiştir ve bu durum, son egzersiz denemelerini etkilemiş olabilecek yorgunluğa yol açmış olabilir. Yürüyüş duruşması her zaman en sonunda yapılırdı.
İyi bir duruşmanın kaydedilmesi sağlanmaya çalışıldı. Katılımcı dengesini kaybettiğinde, bu deneme sonuçlardan çıkarılmıştır. Bu şekilde, yalnızca iyi bir uygulamaya sahip denemeler analiz edilmiştir. Bu, sonuçlarda daha fazla homojenlik yaratabilirdi.
Hareketleri standartlaştırmaya yönelik bazı yaklaşımlar ima edilmiştir. Çömelme egzersizi için 15°'lik bir kama kullanılmış, böylece kalça ve/veya ayak bileği hareket açıklığındaki olası kısıtlamaların etkisi en aza indirilmiştir. Hamle hareketi için ayaklar arasındaki mesafe, lateral malleolden büyük trokantere kadar ölçülen bacak uzunluğunun %70'ine normalize edilmiştir. Katılımcıların denge için ellerine çok fazla güvenip güvenmediklerini görmek için tek bacak topuk kaldırma sırasında denge için destek almalarına izin verilen sandalyeden atlanan yer tepki kuvvetleri incelenmiştir. Eğer durum böyleyse, bu dava kapsam dışı bırakılmıştır.
Yürümek diz osteoartriti olan kişiler için güvenli bir egzersiz alternatifi olarak kabul ediliyorsa, lunge, squat ve tek bacak topuk yükseltme hareketleri yapmak muhtemelen daha da güvenlidir. Daha yüksek veya eşit diz kası kuvvetleri, ancak daha düşük veya benzer medial tibiofemoral diz eklemi temas kuvvetleri üretmişlerdir. Bu nedenle, rehabilitasyonda kullanmak için bu egzersizlerden korkmamalısınız. Egzersiz yapmanın güvenliğini teşvik edebilirsiniz. Bu egzersizler daha yüksek kas kuvvetleri ürettiğinden, muhtemelen diz eklemi çevresindeki kas gücünü artırmaya yardımcı olacaktır. Ancak, bu kesitsel bir çalışma olduğundan ve verileri zamanın bir noktasında yakaladığından ikincisi test edilmemiştir.
Bunu izleyin ÜCRETSIZ 2 BÖLÜMLÜK VIDEO DERS Diz ağrısı uzmanı Claire Robertson, konuyla ilgili literatürü ve bunun nasıl klinik uygulamaları etkiler.