Ellen Vandyck
Araştırma Müdürü
Distal radius kırıkları, yaşlılarda düşmelerle ilişkili yaygın bir komplikasyondur. Önümüzdeki yıllarda görülme sıklığının artacağı tahmin edilmektedir. Şu anda, distal radius kırıklarının insidansının önümüzdeki yıllarda artması beklendiğinden, kanıta dayalı rehabilitasyon müdahaleleri henüz oluşturulmamıştır. Kapalı redüksiyon tercih edildiğinde, bunu genellikle alçı immobilizasyonu ve ardından fizyoterapi yönlendirmesi veya kendi kendine egzersiz izler. Distal radius kırığı rehabilitasyonu üzerine yapılan önceki araştırmalar karışık sonuçlar göstermiş ve uzun vadeli karşılaştırmalı çalışmalara ihtiyaç duyulduğunu ortaya koymuştur. Reid ve arkadaşları 2020 yılında, egzersiz ve tavsiyelere hareketle mobilizasyon eklemenin supinasyon hareketliliği için iyileşmeyi hızlandırdığını bulmuştur. Bu durum, Wakefield ve Watt tarafından 2000 yılında yayınlanan ve fizyoterapi tedavisine duyulan ihtiyacı sorgulayan daha eski çalışmaların bulgularıyla çelişmektedir. Bu nedenle, mevcut RKÇ, egzersizler ve mobilizasyon tekniklerinden oluşan gözetimli fizyoterapinin kendi kendine egzersizlerden oluşan bir ev egzersiz programına üstün olup olmadığını karşılaştırarak, alçı sonrası distal radius kırığı rehabilitasyonunda en iyi yöntemi anlamayı amaçlamıştır.
Bu çalışmanın amacı, distal radius kırığı rehabilitasyonunda gözetimli fizyoterapinin, 60 yaş üstü hastalarda fonksiyonel iyileşme ve ağrının giderilmesi için ev egzersiz programından daha etkili bir seçenek olup olmadığını belirlemektir.
Tasarım ve Ortam: Araştırma, Santiago, Şili'deki San Borja Arriaran Klinik Hastanesi'nde yürütülen tek kör, randomize kontrollü bir çalışmaydı. Etik onay alınmış ve çalışma prospektif olarak kaydedilmiştir.
Katılımcılar: Çalışmaya A3 eklem dışı multifragmanter distal radius kırığı olan 60 yaş üstü 74 hasta dahil edildi. Dışlama kriterleri arasında distal radius kırığı redüksiyonu/sabitlemesi için herhangi bir cerrahi müdahale, alçılama sonrası komplikasyonlar (CRPS gibi) veya bilişsel bozukluklar yer almıştır.
Müdahaleler: Katılımcılar rastgele iki gruba ayrılmıştır:
Gözetimli fizyoterapi grubu, 6 hafta boyunca yapılandırılmış bir programa katılmış ve haftada iki kez planlanan on iki seansa katılmıştır. Her seans, bilek ve el fonksiyonlarını iyileştirmeyi, ağrıyı azaltmayı ve genel hareketliliği artırmayı amaçlayan çeşitli bileşenlerden oluşuyordu.
Ev egzersiz programı grubu, evde her gün egzersiz yaparak 6 haftalık bir rejimi takip etmiştir. Başlangıçta her hasta, egzersizler için ayrıntılı talimatlar veren bir fizyoterapistle randevu almıştır. Program, her biri yaklaşık iki hafta süren üç aşamaya ayrılmıştır.
Her bir ev egzersizi seansı bir saat sürmüş ve hastalardan egzersizleri her gün yapmaları beklenmiştir. Fizyoterapistler, haftalık telefon görüşmeleriyle egzersizlerin sıklığını ve dozunu kontrol ederek uyumu izlemiştir
Sonuç Ölçütleri: Birincil sonuç, Hasta Tarafından Değerlendirilen El Bileği Değerlendirmesi (PRWE) kullanılarak değerlendirilen el bileği ve el fonksiyonudur. 100 skoru en kötü fonksiyonel skoru temsil ederken, 0 skoru engelliliğin olmadığını temsil etmektedir. Minimum klinik açıdan önemli fark (MCID) 15 puandır. İkincil sonuçlar arasında ağrı yoğunluğu (VAS), kavrama gücü ve el bileği fleksiyon-ekstansiyon aktif hareket açıklığı yer almıştır.
Gözetimli fizyoterapi grubu, ev egzersizi grubuna kıyasla 6 hafta ve 1 yılda el bileği fonksiyonunda önemli ölçüde daha fazla iyileşme göstermiştir. 2 yıl sonra, gözetimli fizyoterapi lehine sadece küçük bir iyileşme göstererek fark azalmıştır.
İkincil Sonuçlar:
Bu çalışma, kısa (6 hafta) ve orta vadede (1 yıl) el bileği fonksiyonunu iyileştirmek için gözetimli distal radius kırığı rehabilitasyonunun önemini göstermektedir. Distal radius kırıklarının doğal seyrine bakıldığında, çalışmalar kırıktan bir yıl sonra hareket açıklığı ve kavrama gücünde azalma olduğunu göstermektedir. Yüzde on altı insanların bir kısmı 1 yıl sonra hala ağrı bildirmektedir. Bunu akılda tutarak, gözetimli fizyoterapiyi takip eden müdahale grubunda gösterildiği gibi, ilk yıl içinde fonksiyonel sonuçları iyileştirmenin ve ağrıyı azaltmanın önemini anlayabilirsiniz.
Müdahale grubunun lehine olan gruplar arası farklar, 2 yıllık uzun vadeli takipte neden azaldı? Birincil sonuç göz önüne alındığında, ev egzersiz programı grubundaki kişiler 6. haftada 45,9 puan bildirirken, müdahale grubu aynı anda 27,3 puan bildirmiştir. Bu durum, 15 puanlık MCID değerini aşan büyük bir gruplar arası farka yol açmıştır. Ancak, her iki grubun başlangıç puanlarından bahsedilmemiştir. Bu nedenle, başlangıçta gruplar arasında büyük bir fark olup olmadığını ve bunun gruplar arasında böyle bir farka yol açıp açmadığını söyleyemeyiz. Ayrıca, ev egzersizi grubunun başlangıçtan 6. haftaya kadar hiç iyileşme göstermemiş olması ve bunun da gruplar arası farka yol açması mümkün olabilir. Bu nedenle bazı şüpheler devam etmektedir. Başlangıç puanları makalede gösterilmediğinden, grupların hangi puanlarla başladıklarının açıklığa kavuşturulması gerekmektedir. Kontrol grubunun araştırmaya müdahale grubundan çok daha kötü puanlarla başlamış olması mümkün olabilir ve bu belirsizlik dikkate alınmalıdır.
Çalışma prospektif olarak kaydedilmiş ve müdahaleler CONSORT beyanına göre tanımlanmıştır. İki dış değerlendirici ve istatistikçi grup dağılımına kördü, müdahaleleri uygulayan fizyoterapist ve katılımcılar kör değildi. Aynı gruptaki tüm hastaların aynı tedaviyi almasını sağlamak için müdahaleler standardize edilmiştir.
Bu çalışma, distal radius kırığı olan yaşlı yetişkinler için erken rehabilitasyon aşamalarında gözetimli fizyoterapi protokollerinin gerekliliğinin altını çizmektedir. Daha da önemlisi, çalışmanın bulguları eklem dışı distal radius kırığı nedeniyle cerrahi olmayan tedavi gören yaşlı yetişkinler için de geçerlidir. Örneklemin homojenliği, özellikle de cerrahi olarak tedavi edilen kırıkların hariç tutulması, distal radius kırığı olan tüm hastalara genellenebilirliği sınırlamaktadır.
Uzun süreli takip, gözetimli fizyoterapinin erken dönemde önemli faydalar sağlasa da bu avantajların zaman içinde azaldığını ortaya koymuştur. Kavrama gücündeki sürekli iyileşme, belirli işlevsel kazanımların gözetimli müdahale ile daha uzun süre devam edebileceğini göstermektedir.
Bu çalışma, yaşlı yetişkinlerde distal radius kırığı rehabilitasyonunda erken gözetimli fizyoterapiyi savunarak klinik karar verme süreci için değerli kanıtlar sunmaktadır.
Hiçbir hasta çalışmadan ayrılmamıştır, bu da müdahalelerin kayıtlı hastalar için uygulanabilir olduğunu gösterebilir.
Alçı immobilizasyonu sonrası konservatif distal radius kırığı rehabilitasyonu, kısa ve uzun vadede gözetimli fizyoterapiyi desteklemektedir. 2 yıl sonra, müdahaleler arasındaki fark ortadan kalkmış ve sadece kavrama gücü müdahale grubunda hala önemli ölçüde daha iyi olmuştur. Bu çalışma, distal radius kırığı olan yaşlı hastalarda optimum kısa ve orta vadeli fonksiyonel sonuçlar elde etmek ve ağrıyı hafifletmek için gözetimli rehabilitasyonun önemini vurgulamaktadır. Evde egzersiz programları faydalı olsa da, gözetimli seanslar erken evrede üstün iyileşmeler sağlar. Ancak, birincil sonuca ilişkin başlangıç puanlarının ne olduğu belirsizdir ve bu sınırlama dikkate alınmalıdır.
Andrew Cuff ile Omuz Ağrısı Olan Aktif Kişilerde Egzersiz Reçetesi için K linik Muhakemenizi Geliştirin ve Thomas Mitchell ile Bir Golfçü Vaka Çalışmasını İçeren Klinik Tanı ve Yönetimde Gezinin