Giriş

Koşucular ve atletizm sporcuları, çoğu alt uzuvlarda aşırı kullanım yaralanmaları olmak üzere sık sık sakatlanmalarla karşı karşıya kalmaktadır. Şimdiye kadar, çeşitli hareket tarama araçlarından yalnızca karışık sonuçlar ortaya çıkmıştır ve genel bir açıklama, koşuya hazır olma durumunu değerlendirmek için genel yaklaşımın koşuya özgü sporlar için geçerli olmadığıdır. Son zamanlarda, Koşmaya Hazırlık Ölçeği, aşağıdaki kişiler tarafından geliştirilmiştir Harrison ve diğerleri. 2021 ve daha sonra klinik bir yorumda koşu rehabilitasyonu için önerilmiştir. Koşucular için özel olarak tasarlandığından ve skorun koşu kinematiği ile korelasyonuna ilişkin umut verici sonuçlar gösterdiğinden, Koşuya Hazırlık Ölçeği artık yaralanmayı tahmin etme yeteneği açısından değerlendirilmektedir.

Yöntemler

Bu prospektif kohort çalışmasına, koşu, atlama ve atlama dallarında NCAA Division III kros ve atletizm sporcuları dahil edilmiştir. Yaralanmamışlardı ve herhangi bir semptomları yoktu. Sezon öncesi antrenman ve önceki sporla ilgili yaralanmalara ilişkin tüm veriler, olası karıştırıcıları kontrol etmek için demografik değişkenleriyle birlikte başlangıçta toplanmıştır. Koşmaya hazır olma durumunun değerlendirilmesi Koşmaya Hazır Olma Ölçeği kullanılarak yapılmıştır.

Koşuya Hazırlık Ölçeği, her biri 1 dakika boyunca gerçekleştirilen ve aralarında 30 saniye dinlenme olan 5 görevden oluşmaktadır

• Dakikada 160 vuruşa (bpm) ayarlanmış bir metronom ritminde çift bacakla zıplama
• Tahta
• 160 bpm'de bir metronom ritmini takip ederek 6" step-up*
• Metronomda 80bpm'yi takip ederek tek bacak çömelme* (bir vuruşta aşağı, sonraki vuruşta yukarı)
• Duvar oturuşu

* Step-up ve tek bacak çömelme hareketleri her bacakta 30 saniye süreyle gerçekleştirilmiştir.

Koşuya Hazırlık Ölçeğindeki görevler, aşağıda listelenen tablodaki kriterlere göre yürütülmeleri açısından değerlendirilmiştir:

Başarıyla gerçekleştirilen her görev için 1 puan verilmiş, böylece Koşuya Hazırlık Ölçeğindeki toplam puanlar 0-5 arasında değişmiştir.

Sporcular sezon boyunca takip edilmiş ve sporcunun bir antrenman seansına veya bir karşılaşmaya katılmasını engelleyen alt ekstremite ile ilgili her spor yaralanması, yaralanma mekanizması ve ilgili değişkenlerle birlikte kaydedilmiştir.

Sonuçlar

Kohort çalışmasına 63'ü erkek ve 50'si kadın olmak üzere toplam 113 sporcu katılmıştır. Başlangıçta, erkeklerin daha uzun ve daha ağır olması dışında eşit özellikler bildirmişlerdir.

Sporcuların çoğu Koşuya Hazırlık Ölçeğindeki 5 maddeden 4'ünü geçmiştir.

Sezon boyunca 37 sporcu alt uzuvlarından sakatlanmıştır. Sakatlanan ve sakatlanmayan atletler arasında Koşuya Hazırlık Ölçeği puanları açısından anlamlı bir fark ortaya çıkmıştır. Yaralı sporcuların skorları önemli ölçüde daha düşüktü ve bu fark potansiyel temel karıştırıcılar kontrol edildikten sonra da devam etti.

Koşuya Hazırlık Ölçeğinden 3 veya daha az puan alan sporcuların koşuya hazır olma ihtimalinin neredeyse 5 kat daha fazla olduğu hesaplanmıştır (OR=4,8, %95CI: 4 veya 5 puan alan sporculara kıyasla sezon boyunca alt ekstremite yaralanması yaşama olasılığı 2,1 ila 11,3). Koşuya Hazırlık Ölçeği görevlerine ayrı ayrı bakıldığında, çift bacak sıçrama (OR=4,5, %95 CI 1,4 ila 14,7) ve duvar oturuşu (OR=25,9, %95CI 1,4 ila 482) görevlerinde başarısız olmak sakatlık geçirmenin en önemli belirleyicileriydi.

Sorular ve düşünceler

Diğer çalışmalarda çift bacak duvar oturuşu tek taraflı duvar oturuşu ile değiştirilmiştir ve güven aralığı çok geniş olduğundan, tek taraflı versiyon daha fazla kontrol ve denge talebi eklediğinden, Koşuya Hazırlık Ölçeğini daha da iyileştirmek için bu uygun bir seçenek olabilir.

Tek bacakla çömelme yaralanma için belirleyici olmamıştır, ancak bunun nedeni minimum yükseklik tanımlanmamış olmasıdır. Bu, muhtemelen katılımcıların kendi çömelme derinliklerini seçmelerine izin vermiş olabilir ve daha derin kıvrımlardan kaçınarak, daha zayıf katılımcılar muhtemelen araştırmacıyı alt etmiştir. Önceden tanımlanmış bir minimuma doğru daha derin hareketler, daha fazla katılımcının bu bölümde başarısız olmasına neden olmuş olabilir.

Test başına ikili kriterlerin (Başarılı veya Başarısız) kullanılması analizleri basitleştirmiş, ancak değişken olabilecek bir hareket için bir çizgi çizilmesini zorunlu kılmıştır. Ayrıca, hareketlerin hangi açıdan gözlemlendiğine dair bir bilgimiz yok, bu da sonuçlarda değişkenliğe neden olmuş olabilir. Öte yandan, Koşuya Hazırlık Ölçeğindeki bireysel görevlerin kullanımı, koşuyla ilgili yaralanmaların gelişimiyle ilgili hareketleri değerlendirmek için daha önce iyi bir potansiyel göstermiştir.

Standartlaştırılmış değerlendirme bu çalışmanın önemli bir gücü olmakla birlikte, standartlaştırılmış bir değerlendirmenin bile yoruma ve gözleme tabi olabileceğini kabul etmeliyiz. Özellikle bu çalışma orta ila zayıf değerlendiriciler arası güvenilirlik gösterdiğinden, burada durum böyle olabilir. Görsel gözlemler, belirli uygulamalar ve iyi bir eğitim kullanılarak potansiyel olarak geliştirilebilir. Bununla birlikte, bir dizi kriter kullanmak başlangıç için çok önemlidir. Değerlendiriciler arası farklılıklar bulma olasılığını azaltmak için belirli bir takımdan takip eden sporcuları değerlendirmek için yalnızca bir değerlendirici öneririm.

İnekçe konuş benimle.

Bu veriler, ölçüm yanlılığından kaçınarak prospektif olarak toplanmıştır. Analizler, karıştırıcı değişkenlerin etkisi açısından kontrol edilmiştir, ancak sonuçlar değişmemiştir. Belki de her sporcunun sakatlık bildirmediğini aklımızda tutmalıyız. Yoğun sezon programları ve seçimleri kaçırmak istememenin doğru raporlamanın önüne geçmiş olabileceğini tahmin ediyorum. Sporcuların semptomlar geliştirmiş ancak yaralanmaları bildirmeden antrenmana devam etmiş olmaları da mümkündür. Bu modelde sadece zaman kayıplı yaralanmalar analiz edildiğinden, Koşuya Hazırlık Ölçeği daha çok eğitim ve ayarlama için bir rehber olarak görülmelidir, çünkü rapor edilmeyen yaralanmalar ve zaman kaybı olmayan yaralanmalar gözlemlenen etkileri düşük gösterebilir, ancak sonuçta zaman kayıplı yaralanmalara yol açma şansı yüksektir.

Özellikle duvar oturumu için geniş güven aralıkları, potansiyel olarak çeşitli bir çalışma popülasyonunun dahil edilmiş olmasından kaynaklanabilir. Gelecekte daha homojen sporcu grupları üzerinde çalışılarak bazı testlerin farklı spor uzmanlıklarıyla daha ilgili olup olmadığı araştırılabilir.

Eve götüren mesajlar

Koşuya Hazırlık Ölçeğinde 3 puan veya daha az puan almak, antrenman durumu, daha önceki sakatlıklar ve diğer karıştırıcı faktörlerden bağımsız olarak bir sporcuyu sezon içinde sakatlanma riski altına sokar. Riske en önemli katkıda bulunan faktörler, duvara oturma ve çift bacak sıçrama testlerinde başarısız olunmasıydı. Gözlemciler arası güvenilirliğin orta ila düşük düzeyde olması, ideal olarak tüm testlerin tek bir gözlemci tarafından yapılması ve her bir maddenin puanlanması için yeterli eğitimin düzenlenmesi gerektiğini göstermektedir. Bununla birlikte, koşuya hazır olma durumunu değerlendiren bu kriterler dizisi, sporcu örnekleminde alt ekstremite yaralanmalarının devam etme riskini en aza indirmek için sezon öncesi antrenman ayarlamalarının yapılmasına yardımcı olabilir.

Referans

Luedke LE, Reddeman E, Rauh MJ. Üniversite Atletizm ve Kros Sporcularında Koşuya Hazırlık Ölçeği ve Yaralanma. J Athl Train. 2025 Ocak 22. doi: 10.4085/1062-6050-0309.24. Epub baskıdan önce. PMID: 39838857.