Δοκιμασία σύλληψης | Αξιολόγηση της πρόσθιας αστάθειας του ώμου

Η άρθρωση του ώμου έχει τεράστιο βαθμό κινητικότητας, γεγονός που την καθιστά επιρρεπή σε αστάθεια. Ενώ οι μυϊκές δυνάμεις ελέγχουν τη σταθερότητα στο μέσο εύρος της κίνησης, η κλινική αστάθεια παρουσιάζεται στο τελικό εύρος της κίνησης. Η αστάθεια γίνεται εμφανής όταν ο ασθενής έχει ανησυχία ή φόβο για υποστροφή στο τελικό εύρος της κίνησης.

Η δοκιμασία σύλληψης ώμων έχει ευαισθησία 65,6% και ειδικότητα 95,4% σύμφωνα με τους Hegedus et al. (2012) και έχει μεγάλη κλινική αξία για την ένταξη ή την επιβεβαίωση της πρόσθιας αστάθειας.

Για τη διεξαγωγή της δοκιμής, ο ασθενής βρίσκεται σε ύπτια θέση με την πλευρά που πρόκειται να εξεταστεί κοντά στην άκρη του πάγκου. Στη συνέχεια, ο ώμος του ασθενούς φέρεται σε απαγωγή 90°. Ο ασθενής καθοδηγείται να εκφράσει στον εξεταστή κατά τη διάρκεια της εξέτασης κάθε ανησυχία ή φόβο για υποστροφή. Στη συνέχεια, ο εξεταστής φέρνει προσεκτικά τον ώμο σε όλο και μεγαλύτερη εξωτερική στροφή και θα αναζητήσει σημάδια ανησυχίας από τον ασθενή.

Σε θετική δοκιμασία, ο ασθενής αναφέρει φόβο για εξάρθρωση σε μεγαλύτερα εύρη εξωτερικής στροφής.

Εμβιομηχανικά είναι πιο λογικό να απαγάγετε οριζόντια το χέρι του ασθενούς για να γλιστρήσει η κεφαλή του βραχιονίου προς τα εμπρός.

Άλλες συνήθεις δοκιμασίες για την αξιολόγηση της αστάθειας της πρόσθιας γληνοβραχιόνιας άρθρωσης είναι:

• Δοκιμή μετεγκατάστασης
• Δοκιμή απελευθέρωσης / έκπληξη
• Δοκιμή φορτίου και μετατόπισης

21 ΑΠΌ ΤΙΣ ΠΙΟ ΧΡΉΣΙΜΕΣ ΟΡΘΟΠΕΔΙΚΈΣ ΕΞΕΤΆΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΚΛΙΝΙΚΉ ΠΡΑΚΤΙΚΉ

• • Όνομα*
• • Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο*

Δ

Hegedus EJ, Goode AP, Cook CE, Michener L, Myer CA, Myer DM, Wright AA. Ποιες δοκιμασίες φυσικής εξέτασης παρέχουν στους κλινικούς γιατρούς τη μεγαλύτερη αξία κατά την εξέταση του ώμου; Επικαιροποίηση συστηματικής ανασκόπησης με μετα-ανάλυση μεμονωμένων δοκιμών. Βρετανικό περιοδικό αθλητιατρικής. 2012 Nov 1;46(14):964-78.