Συστάσεις βέλτιστης πρακτικής στη φυσιοθεραπεία
Εάν παρουσιάσετε την περίπτωση ενός ασθενούς με μυοσκελετικό παράπονο σε 10 διαφορετικούς φυσικοθεραπευτές, πιθανότατα θα λάβετε πολλές διαφορετικές προσεγγίσεις, οι οποίες δεν είναι πάντα σύμφωνες με τις συνιστώμενες βέλτιστες πρακτικές φροντίδας. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο εδώ στους Physiotutors προσπαθούμε να σας παρέχουμε τεκμηριωμένες συστάσεις για τη διάγνωση και τη θεραπεία των διαφόρων καταστάσεων που συζητάμε.
Αν κοιτάξετε προσεκτικά αυτές τις συστάσεις, θα πρέπει να μπορείτε να διακρίνετε ένα γενικότερο θέμα που θα συζητήσουμε σε αυτό το ιστολόγιο. Αν προτιμάτε να παρακολουθήσετε/ακούσετε, κάντε κλικ στο παρακάτω βίντεο:
Οι μυοσκελετικές παθήσεις του αυχένα, της πλάτης, των ώμων, των ισχίων και των γονάτων αποτελούν τη μεγαλύτερη επιβάρυνση για τα συστήματα υγειονομικής περίθαλψης παγκοσμίως. Δυστυχώς, πολλές κοινές παθολογικές καταστάσεις του μυοσκελετικού συστήματος αντιμετωπίζονται με λάθος τρόπο και αντιμετωπίζουν τέσσερα κοινά προβλήματα: Πρώτα απ' όλα, η υπερβολική χρήση απεικονιστικών μεθόδων όπως οι μαγνητικές τομογραφίες και οι ακτινογραφίες, παρά τις κατευθυντήριες γραμμές που συνηγορούν κατά της συνήθους χρήσης τους. Ο Kai έκανε μια βαθιά κατάδυση στο πότε η απεικόνιση είναι κατάλληλη σε ένα άλλο βίντεο. Δεύτερον, η χειρουργική επέμβαση επιλέγεται πολύ συχνά ως θεραπεία πρώτης γραμμής, παρά τα ισχυρά στοιχεία που δείχνουν ότι είναι ειλικρινά άχρηστη για πολλές μυοσκελετικές παθήσεις. Στη συνέχεια, έχουμε την επιδημία των οπιοειδών, καθώς τα ισχυρά αναλγητικά συχνά συνταγογραφούνται πολύ νωρίς ή ακατάλληλα και, τέλος, πολλοί ασθενείς λαμβάνουν ανεπαρκή εκπαίδευση και συμβουλές σχετικά με το παράπονο για την υγεία τους, γεγονός που εμποδίζει τη διαδικασία ανάρρωσής τους.
Πολλοί ασθενείς λαμβάνουν ανεπαρκή εκπαίδευση και συμβουλές σχετικά με το παράπονό τους για την υγεία τους, γεγονός που εμποδίζει τη διαδικασία ανάρρωσής τους.
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο γίνονται πολλές προσπάθειες για την παροχή κατευθυντήριων οδηγιών κλινικής πρακτικής ή CPGs για κοινές καταστάσεις που παρατηρούνται στην καθημερινή πρακτική. Αλλά υπάρχουν πολλές από αυτές και, διεθνώς, διαφορετικοί επαγγελματικοί φορείς έχουν τις δικές τους κατευθυντήριες γραμμές, οπότε το 2020, οι Lin et al. αναρωτήθηκαν αν υπάρχει κοινός τόπος εντός των CPGs στη μυοσκελετική φροντίδα. Στο σύνολο των κατευθυντήριων οδηγιών κλινικής πρακτικής υψηλής ποιότητας, εντόπισαν 11 συνεπείς συστάσεις βέλτιστης πρακτικής για τον μυοσκελετικό πόνο, με τις οποίες συμφωνούμε επίσης πλήρως. Ας ρίξουμε λοιπόν μια πιο προσεκτική ματιά στο τι είναι.
1. Φροντίδα με επίκεντρο τον ασθενή
Πάνω απ' όλα, ο ακρογωνιαίος λίθος της υγειονομικής περίθαλψης θα πρέπει να είναι η ακλόνητη δέσμευσή της για φροντίδα με επίκεντρο τον ασθενή. Αυτή η θεμελιώδης αρχή υπαγορεύει ότι ολόκληρη η διαδικασία παροχής φροντίδας πρέπει να περιστρέφεται γύρω από το μοναδικό πλαίσιο και τις ανάγκες του κάθε ασθενούς. Κεντρικό στοιχείο αυτής της προσέγγισης είναι η προώθηση της αποτελεσματικής και ενσυναισθητικής επικοινωνίας, η οποία προάγει τη βαθιά κατανόηση των ιδιαίτερων συνθηκών, των ανησυχιών και των προτιμήσεων του ασθενούς. Παράλληλα, η από κοινού λήψη αποφάσεων καθίσταται βασικό στοιχείο της ασθενοκεντρικής φροντίδας, διασφαλίζοντας ότι οι ιατρικές αποφάσεις αποτελούν συνεργατική προσπάθεια στην οποία συμμετέχουν τόσο οι πάροχοι υγειονομικής περίθαλψης όσο και οι ασθενείς. Αυτή η συνεργατική προσέγγιση όχι μόνο σέβεται την αυτονομία του ασθενούς αλλά και αξιοποιεί τις πολύτιμες γνώσεις και προτιμήσεις του. Σε τελική ανάλυση, αυτή η φιλοσοφία με επίκεντρο τον ασθενή επιδιώκει να ενδυναμώσει τα άτομα, προσαρμόζοντας τη φροντίδα τους στις ιδιαίτερες απαιτήσεις τους, προωθώντας έτσι πιο αποτελεσματικές, εξατομικευμένες και ικανοποιητικές εμπειρίες υγειονομικής περίθαλψης.
2. Έλεγχος για σοβαρή παθολογία
Καθώς η άμεση πρόσβαση στη φυσικοθεραπεία αυξάνεται παγκοσμίως, ο έλεγχος για "κόκκινες σημαίες" θα πρέπει να αποτελεί το πρώτο βήμα στη φροντίδα του μυοσκελετικού πόνου. Γι' αυτό θα βρείτε πολλά βίντεο στο κανάλι μας σχετικά με τον έλεγχο για σοβαρές παθολογικές καταστάσεις.
3. Αξιολόγηση ψυχοκοινωνικών παραγόντων
Επιπλέον, κάθε παράπονο υγείας θα πρέπει να εξετάζεται σε ένα βιο-ψυχοκοινωνικό πλαίσιο και συνεπώς συνιστάται η αξιολόγηση των ψυχοκοινωνικών παραγόντων. Σε αυτές περιλαμβάνονται οι κίτρινες σημαίες, η διάθεση και τα συναισθήματα (όπως η κατάθλιψη και το άγχος), ο φόβος της κίνησης και το πρότυπο προσδοκιών του ασθενούς. Υπάρχουν διάφορα ερωτηματολόγια που μπορούν να βοηθήσουν και τα πιο συχνά συνιστώμενα είναι το εργαλείο StartBack και το Örebro.
ΟΡΘΟΠΕΔΙΚΉ ΦΥΣΙΟΘΕΡΑΠΕΊΑ ΤΗΣ ΣΠΟΝΔΥΛΙΚΉΣ ΣΤΉΛΗΣ
Κατακτήστε τη θεραπεία των παθήσεων της σπονδυλικής στήλης στο ολοκληρωμένο online μάθημά μας.
4. Αποθαρρύνετε την ακτινολογική απεικόνιση
Ενώ οι περισσότερες από τις συστάσεις είναι "πρέπει", ο Lin και οι συνάδελφοί του απαριθμούν επίσης μερικά "δεν πρέπει". Η πρώτη είναι να αποθαρρύνετε την ακτινογραφική απεικόνιση ρουτίνας, εκτός εάν 1, υποψιάζεστε σοβαρή παθολογία μετά τον έλεγχο, 2, υπάρχει μη ικανοποιητική ανταπόκριση στη συντηρητική θεραπεία ή ανεξήγητη εξέλιξη των σημείων και των συμπτωμάτων ή 3, εάν η απεικόνιση είναι πιθανό να αλλάξει τη διαχείριση. Η ακατάλληλη χρήση της απεικόνισης μπορεί να προκαλέσει βλάβη με 3 τρόπους: Πρώτον, όταν οι κλινικοί ιατροί παρερμηνεύουν τα απεικονιστικά ευρήματα, δεύτερον, όταν τα ευρήματα παρερμηνεύονται από τον ασθενή και τρίτον από την έκθεση στην ακτινοβολία. Σε αυτό το σημείο σας ενθαρρύνω να παρακολουθήσετε το βίντεο μας σχετικά με τη χρησιμότητα της απεικόνισης στην οσφυαλγία.
5. Πραγματοποίηση φυσικής εξέτασης
Η επόμενη σύσταση είναι η διενέργεια φυσικής αξιολόγησης, η οποία θα μπορούσε να περιλαμβάνει νευρολογικές εξετάσεις διαλογής, αξιολόγηση της κινητικότητας και δοκιμασία μυϊκής δύναμης. Ωστόσο, οι ειδικές εξετάσεις έχουν αποδειχθεί αρκετές φορές ότι έχουν περιορισμένη αξία στη διαγνωστική διαδικασία. Παρ' όλα αυτά, υπάρχουν κάποιες ειδικές εξετάσεις που έχουν υψηλή κλινική αξία, τις οποίες συγκεντρώσαμε σε μια λίστα αναπαραγωγής που μπορείτε να παρακολουθήσετε. Πέρα από το να κρίνουμε τη φυσική εξέταση καθαρά με βάση την έλλειψη εμπειρικής υποστήριξης, δεν πρέπει να παραβλέπουμε την πιθανή δυσαρέσκεια του ασθενούς και την αδικαιολόγητη απαίτηση για εξετάσεις ή περαιτέρω παραπομπές.
6. Αξιολόγηση της προόδου με επικυρωμένα μέτρα αποτελεσμάτων
Κατά τη διάρκεια της διαδικασίας αποκατάστασης, η πρόοδος του ασθενούς θα πρέπει να αξιολογείται με τη χρήση επικυρωμένων μέτρων έκβασης. Ένα καλό σημείο εκκίνησης είναι η παρακολούθηση της προόδου με τη χρήση μιας αριθμητικής κλίμακας αξιολόγησης του πόνου, η αξιολόγηση των συγκεκριμένων παραπόνων του ασθενούς στην καθημερινή ζωή, ένα ερωτηματολόγιο αυτοαξιολόγησης της ανάρρωσης και η αξιολόγηση της ποιότητας ζωής. Η βιβλιοθήκη μας με τα κλινικά ερωτηματολόγια αυξάνεται στο physiotutors.com, φροντίστε να τα ελέγξετε.
Ως θεραπευτής θα πρέπει να είστε σε θέση να απαντήσετε σε τέσσερις απλές ερωτήσεις που πιθανότατα έχει ο ασθενής σας: 1. Τι μου συμβαίνει; 2. Πόσο καιρό θα πάρει; 3. Τι μπορώ να κάνω γι' αυτό; Και 4. Τι μπορείτε να κάνετε γι' αυτό;
7. Παροχή εκπαίδευσης/πληροφόρησης στους ασθενείς
Όταν βλέπετε έναν ασθενή με κάποιο παράπονο υγείας, όχι μόνο μυοσκελετικής φύσης, είναι σημαντικό να παρέχετε στον ασθενή εκπαίδευση ή πληροφορίες σχετικά με την κατάστασή του και τις διαθέσιμες επιλογές διαχείρισης. Επομένως, πριν προχωρήσετε σε οποιαδήποτε θεραπεία, ενθαρρύνετε την αυτοδιαχείριση και ενημερώστε και καθησυχάστε τον ασθενή σχετικά με την πάθηση και προσπαθήστε να του δώσετε την πρόγνωσή του. Όπως το έθεσε ο Louis Gifford: Ως θεραπευτής θα πρέπει να είστε σε θέση να απαντήσετε σε τέσσερις απλές ερωτήσεις που πιθανότατα έχει ο ασθενής σας: 1. Τι μου συμβαίνει; 2. Πόσο καιρό θα πάρει; 3. Τι μπορώ να κάνω γι' αυτό; Και 4. Τι μπορείτε να κάνετε γι' αυτό;
8. Παροχή διαχείρισης με επίκεντρο τη σωματική δραστηριότητα
Στις διάφορες κατευθυντήριες οδηγίες υψηλής ποιότητας για τον μυοσκελετικό πόνο, διαπιστώθηκε συναίνεση στη διαχείριση που αφορά τη σωματική δραστηριότητα ή/και την άσκηση. Έτσι, παθήσεις όπως η ΟΑ, ο πόνος στη μέση, ο πόνος στον αυχένα ή οι διαταραχές του στροφικού πετάλου μπορούν να αντιμετωπιστούν αποτελεσματικά με τη διατήρηση της φυσιολογικής σωματικής δραστηριότητας, τις αερόβιες ασκήσεις και ένα γενικό πρόγραμμα άσκησης, που περιλαμβάνει τη δύναμη, την κινητικότητα, τις διατάσεις και τη νευρομυϊκή εκπαίδευση.
9. Παροχή χειροθεραπείας μόνο ως συμπλήρωμα
Στο πλαίσιο της χειροθεραπείας, είναι απαραίτητο να τονιστεί ότι η εφαρμογή της είναι πιο ωφέλιμη όταν ενσωματώνεται ως συμπληρωματικό στοιχείο στο πλαίσιο των θεραπειών που αναφέρθηκαν προηγουμένως. Οι Lin et al, στην ολοκληρωμένη αξιολόγησή τους, χαρακτηρίζουν τη χειροθεραπεία ως μια πρόταση "θα μπορούσε να γίνει" και όχι ως μια οριστική εντολή "πρέπει να γίνει". Η διάκριση αυτή υπογραμμίζει τον διαφοροποιημένο και επιλεκτικό χαρακτήρα της χειροθεραπείας στη διαχείριση των μυοσκελετικών παθήσεων. Η χρήση της χειροθεραπείας θα πρέπει να εξετάζεται με σύνεση, λαμβάνοντας υπόψη τις ειδικές ανάγκες και αντιδράσεις κάθε ασθενούς. Όταν ενσωματώνεται στρατηγικά παράλληλα με τις προαναφερθείσες θεραπευτικές μεθόδους, μπορεί να αποτελέσει πολύτιμο συμπλήρωμα στην επιδίωξη βελτιωμένων αποτελεσμάτων για τους ασθενείς. Αυτή η προοπτική "θα μπορούσε να γίνει" ενθαρρύνει μια πιο προσαρμοσμένη και ασθενοκεντρική προσέγγιση, αναγνωρίζοντας ότι η χειροθεραπεία μπορεί να είναι μια επιλογή σε ορισμένες περιπτώσεις, αλλά δεν είναι σε καμία περίπτωση μια καθολική αναγκαιότητα. Έτσι, η ολιστική θεραπευτική προσέγγιση για τον μυοσκελετικό πόνο θα πρέπει να χαρακτηρίζεται από ευελιξία, προσαρμοστικότητα και αξιολόγηση κατά περίπτωση, ώστε να καθορίζεται η καταλληλότερη πορεία δράσης για τον κάθε ασθενή.
10. Προσφέρετε πρώτα μη χειρουργική περίθαλψη βασισμένη σε αποδείξεις
Στην εισαγωγή, όπως τονίστηκε προηγουμένως, υπάρχει μια αυξανόμενη ανησυχία σχετικά με την αυξανόμενη επικράτηση των χειρουργικών επεμβάσεων ως πρωταρχικής προσέγγισης για την αντιμετώπιση του μυοσκελετικού πόνου. Η τάση αυτή εξακολουθεί να υφίσταται παρά το γεγονός ότι υπάρχει σημαντικό σύνολο εμπειρικών στοιχείων που συνηγορούν κατηγορηματικά κατά της χειρουργικής επέμβασης ως αρχικής δράσης για τη θεραπεία τέτοιων καταστάσεων. Είναι επιτακτική ανάγκη να υπάρξει αλλαγή παραδείγματος στη διαχείριση του μυοσκελετικού πόνου, δίνοντας έμφαση στις μη χειρουργικές θεραπείες ως πρώτη γραμμή άμυνας. Συνεπώς, συνιστάται έντονα στους επαγγελματίες υγείας να δίνουν προτεραιότητα στην προσφορά στους ασθενείς μιας ολοκληρωμένης σειράς συντηρητικών, μη επεμβατικών θεραπειών ως αρχικό βήμα για την αντιμετώπιση των μυοσκελετικών τους προβλημάτων. Αυτή η προληπτική προσέγγιση είναι ζωτικής σημασίας προκειμένου να επιτραπεί στους ασθενείς να βιώσουν τα οφέλη της μη χειρουργικής φροντίδας και να εξαντλήσουν όλες τις κατάλληλες συντηρητικές θεραπευτικές επιλογές πριν καν εξετάσουν το ενδεχόμενο χειρουργικών επεμβάσεων. Με την υιοθέτηση αυτής της στρατηγικής, μπορούμε όχι μόνο να βελτιώσουμε τα αποτελέσματα των ασθενών, αλλά και να μειώσουμε την επιβάρυνση των συστημάτων υγειονομικής περίθαλψης και να ελαχιστοποιήσουμε τους πιθανούς κινδύνους που σχετίζονται με περιττές χειρουργικές επεμβάσεις.
11. Διευκόλυνση της συνέχισης ή επανάληψης των εργασιών
Τέλος, μια σύσταση που πρέπει να γίνει είναι η διευκόλυνση της συνέχισης ή της επανέναρξης της εργασίας, καθώς η παρατεταμένη απουσία από την εργασία αποτελεί αρνητικό προγνωστικό παράγοντα για την αποκατάσταση πολλών μυοσκελετικών παθήσεων. Ως εκ τούτου, η θεραπεία σας θα πρέπει να περιλαμβάνει τρόπους για να διευκολυνθεί η επιστροφή στην εργασία και να γίνουν προσαρμογές ώστε να επιτευχθεί αυτό. Αυτό γίνεται ιδανικά σε ένα διεπιστημονικό πλαίσιο στο οποίο συμμετέχουν όχι μόνο εσείς και ο ασθενής σας, αλλά και ο εργοδότης, ο γιατρός της εταιρείας ή οι υπηρεσίες επαγγελματικής αποκατάστασης.
Περίληψη
Η τήρηση αυτών των 11 συστάσεων θα οδηγήσει αποτελεσματικά σε καλύτερα αποτελέσματα για τους ασθενείς, μείωση του κόστους για τα συστήματα υγειονομικής περίθαλψης και δημιουργία ενός κοινού εδάφους για τους επαγγελματίες υγείας που ασχολούνται με τον μυοσκελετικό πόνο.
Ευχαριστώ για την ανάγνωση.
Αναφορές
