Wyrównanie szkaplerza | Ocena dyskinezy szkaplerza

Przejdź do

Znajdź tę wiki na platformie Physiotutors Zostań członkiem

Dowiedz się

Wyrównanie szkaplerza | Ocena dyskinezy szkaplerza

Literatura powszechnie opisuje normalne ustawienie obręczy barkowej za pomocą następujących kryteriów.

Wysokość barku leży nieco poniżej poziomu wyrostka kolczystego T1, a patrząc z boku, linia pionu przebiega centralnie przez wyrostek barkowy.
Upośledzone ustawienie obręczy barkowej może objawiać się jako uniesienie, które można zobaczyć od tyłu, lublub depresją, gdy górny kąt łopatki leży poniżej T2, lub gdy patrzy się na pacjenta z przodu, co wskazuje na bardziej poziomą orientację obojczyka lub stawu AC, który leży poniżej stawu SC.

Po trzecie, coraz bardziej powszechnym nieprawidłowym ustawieniem jest wysunięcie obręczy barkowej.
Normalna pozycja łopatki zwykle składa się z kąta górnego na poziomie kręgosłupa T2 i kąta dolnego na poziomie T7.
Środkowa granica biegnie równolegle do kręgosłupa w odległości 3 cali lub 7,5 cm, co odpowiada mniej więcej szerokości czterech palców.

Łopatka leży płasko na klatce piersiowej z rotacją przednią 30° do płaszczyzny czołowej.
Łopatka ma cztery możliwe kierunki ruchu. (O'Leary et al 2015):

Mięśnie przyczepiające się wokół łopatki:

M.trapezius & M.serratus anterior = para sił
- descendens i pars inferior Serratus: rotacja w górę
- ascendens: w górę w kierunku ogonowo-przyśrodkowym (pochylenie tylne)
- transversa: przywodzenie
- pars superior Serratus = antagonista do pars inferior
M.levator scapulae:
- rotacja w dół i przyśrodkowa część czaszki
Mm.rhomboidei:
- rotacja w dół i przywodzenie
M. pectoralis minor:
- rotacja w dół i pochylenie do przodu

Niedobory lub nadaktywność jednego lub więcej z tych mięśni może prowadzić do zaburzeń wyrównania.

W przypadku łopatki obróconej w dół kąt dolny będzie ustawiony bardziej przyśrodkowo w stosunku do kręgosłupa niż kąt górny. Często jest to spowodowane skróceniem mięśnia dźwigacza i/lub mięśnia romboidalnego z lub bez wydłużonego mięśnia czworobocznego lędźwi i być może również osłabieniem mięśnia zębatego przedniego.

Jeśli łopatka jest obniżona, tak że znajduje się poniżej wspólnego obszaru między T2-7, przyczyną może być skrócenie mięśnia piersiowego większego lub latissimus dorsi i lub wydłużenie trapezius pars descendens.

Bardziej uniesiona łopatka może mieć wiele przyczyn. Jeśli tylko kąt górny leży powyżej stawu AC, przyczyną może być krótka łopatka dźwigacza.

Jeśli staw AC jest również uniesiony, wówczas pas trapezius descendens może być bardziej zaangażowany.

Jeśli cały kręgosłup łopatki jest uniesiony, powyższe mięśnie oraz mięśnie romboidalne mogą ulec skróceniu.

W przypadku zwiększonego przywodzenia, co oznacza, że odległość między kręgosłupem a granicą przyśrodkową jest mniejsza niż 3 cale lub 7,6 cm, możliwymi przyczynami nieprawidłowego ustawienia mogą być skrócone mięśnie romboidalne lub trapezowe pars descendens lub wydłużony/słaby mięsień zębaty przedni.

Z drugiej strony, jeśli łopatka jest bardziej uprowadzona, wykazując bardziej przednią orientację glenoidu i odległość między kręgosłupem a przyśrodkową granicą większą niż 3 cale, przyczyną może być skrócony serratus anterior i / lub pectoralis major.

Na tych zdjęciach możesz zobaczyć łopatkę skrzydlatą lub łopatkę alata. Przyśrodkowa granica jest bardzo wyraźna i unosi się z klatki piersiowej. Często osłabienie mięśnia zębatego przedniego może być spowodowane uszkodzeniem długiego nerwu piersiowego. Co więcej, płaski kręgosłup piersiowy lub hiperkifoza, skolioza i przerost mięśnia podłopatkowego mogą być przyczyną skrzydlatej łopatki.

Gdy dolny kąt łopatki unosi się z klatki piersiowej, mówimy o przechylonej lub przechylonej łopatce. Przeważnie skrócone mięśnie przyczepiające się do wyrostka kruczego, takie jak mięsień piersiowy mniejszy, krótka głowa mięśnia dwugłowego ramienia lub mięsień kruczo-ramienny, mogą powodować pochylenie.