Ischiofemoral Impingement Test | Ischiofemoral Impingement Hip

Ból tylnej części stawu biodrowego pozostaje wyzwaniem dla klinicystów. Poniższa grafika pochodzi z artykułu Gomez-Hoyos i in. (2018) przedstawia przegląd możliwych konkurencyjnych diagnoz:

Jak widać, diagnostyka różnicowa w tylno-bocznym obszarze biodra nie jest taka prosta.

W 1977 roku ischiofemoral impingement, w skrócie IFI, został po raz pierwszy opisany przez Johnsona i nadal pozostaje sporną jednostką. W przeciwieństwie do uderzenia udowo-panewkowego, które znasz z CAM i deformacji szczypiec, IFI jest pozastawową formą uderzenia.  Torriani i in. (2009) zdefiniowali ten zespół jako zmniejszenie przestrzeni kulszowo-udowej między kością kulszową boczną a krętarzem mniejszym oraz zmniejszenie przestrzeni mięśnia czworogłowego uda między krętarzem mniejszym a bliższymi ścięgnami podkolanowymi.

Pacjenci często skarżą się na ból podczas chodzenia przy długich krokach. Ból jest odczuwany bocznie od kości kulszowej podczas fazy chodu z wyprostowanym biodrem, w której krętarz mniejszy pociera boczną granicę kości kulszowej lub początek ścięgna mięśnia półbłoniastego. Niektórzy pacjenci skarżą się również na promieniujący ból w dół ipsilateralnej nogi, który może być wywołany uwięźnięciem nerwu kulszowego w przestrzeni kulszowo-udowej.

Goméz-Hoyos i in. (2016) ocenili dokładność testu ischiofemoral impingement i stwierdzili czułość 82% i swoistość 85%. Złotym standardem, który zastosowali, było połączenie bólu tylnej części biodra, nieprawidłowych wyników MRI, w tym zmniejszonej przestrzeni kulszowo-udowej lub przestrzeni mięśnia czworogłowego uda) i co najmniej 60% złagodzenia bólu po operacji dekompresji. Jest to jedyne jak dotąd badanie, które zostało przeprowadzone w sposób retrospektywny, co mogło spowodować pominięcie pacjentów, którzy nie zostali poddani iniekcji lub zabiegowi chirurgicznemu. Ponadto w badaniu nie określono wiarygodności wewnątrz- lub międzyobserwacyjnej tego testu. Z tego powodu wartość kliniczna tego testu pozostaje na razie wątpliwa.

Aby wykonać test, pacjent znajduje się w pozycji leżącej na boku po nieuszkodzonej stronie. Egzaminator dotyka bocznej kości kulszowej jedną ręką, podczas gdy druga doprowadza dotknięte biodro do maksymalnego wyprostu z biodrem w przywiedzeniu lub pozycji neutralnej, próbując sprowokować objawy. Jeśli wystąpi znajomy ból tylnej części biodra, test należy powtórzyć z biodrem w odwodzeniu, co nie powinno wywołać objawów. Wynik testu jest pozytywny, jeśli znany ból tylnej części biodra jest odtwarzany w pierwszej pozycji i nie można go odtworzyć w drugiej pozycji testowej.

21 NAJBARDZIEJ PRZYDATNYCH TESTÓW ORTOPEDYCZNYCH W PRAKTYCE KLINICZNEJ

• • Nazwa*
• • Email*

Δ

Innym testem ortopedycznym, który ocenia udar biodra kulszowo-udowego, jest test chodu w długim kroku.

Gómez-Hoyos, J., Martin, R. L., Schröder, R., Palmer, I. J., & Martin, H. D. (2016). Dokładność 2 testów klinicznych na obecność rwy kulszowo-udowej u pacjentów z bólem tylnej części stawu biodrowego i rozpoznaniem potwierdzonym endoskopowo. Artroskopia: The Journal of Arthroscopic & Related Surgery, 32(7), 1279-1284.

Johnson, K. A. (1977). Uderzenie krętarza mniejszego w kość kulszową po całkowitej endoprotezoplastyce stawu biodrowego. Opis trzech przypadków. JBJS, 59(2), 268-269.

Gómez-Hoyos, J., Martin, R. L., & Martin, H. D. (2018). Przegląd aktualnych koncepcji: ocena i leczenie bólu tylnej części stawu biodrowego. JAAOS-Journal of the American Academy of Orthopaedic Surgeons, 26(17), 597-609.

Torriani, M., Souto, S. C., Thomas, B. J., Ouellette, H., & Bredella, M. A. (2009). Zespół uderzenia kulszowo-udowego: jednostka z bólem biodra i nieprawidłowościami mięśnia czworogłowego uda. American journal of roentgenology, 193(1), 186-190.

Martin, H. D., Khoury, A., Schröder, R., & Palmer, I. J. (2016). Uderzenie kulszowo-udowe i zespół ścięgna podkolanowego jako przyczyny bólu tylnej części biodra: co dalej? Clinics in Sports Medicine, 35(3), 469-486.