Ten wpis na blogu w dużej mierze pochodzi z naszego wywiadu z Tomem Goomem i jest uzupełniony dowodami naukowymi. Nie jest to w żadnym wypadku kompletny przegląd literatury naukowej na temat MTSS, ale ma na celu dostarczenie ważnych informacji dla czytelnika. Miłej lektury!
Medial Tibial Stress Syndrome (MTSS), powszechnie znany jako shin splints, jest powszechną kontuzją, która dotyka głównie sportowców uprawiających bieganie i sporty o dużym obciążeniu. MTSS występuje, gdy kość i otaczające ją tkanki miękkie są poddawane powtarzającym się naprężeniom. Chociaż jest to dobrze znane schorzenie wśród biegaczy, MTSS dotyka również sportowców uprawiających takie dyscypliny jak piłka nożna, koszykówka i siatkówka. Zrozumienie przyczyn, patofizjologii, czynników ryzyka oraz najlepszych strategii leczenia i powrotu do zdrowia jest niezbędne do skutecznego zarządzania MTSS. Ten wpis na blogu oferuje dogłębną analizę MTSS, koncentrując się na spostrzeżeniach przedstawionych w niedawnym podcaście z Tomem Goomem, wiodącym fizjoterapeutą w tej dziedzinie.
Czym jest MTSS?
MTSS odnosi się do bólu wzdłuż przyśrodkowej granicy kości piszczelowej, zwykle związanego z powtarzającym się obciążeniem kości. Często występuje u sportowców, którzy wykonują czynności wymagające dużego wysiłku, takie jak bieganie, szczególnie u tych, którzy nagle zwiększają intensywność lub czas trwania treningu. Ból zazwyczaj objawia się jako tępy ból, który może nasilać się podczas lub po bieganiu lub innych obciążających ćwiczeniach o dużej intensywności.
Typowe objawy MTSS:
- Ból wzdłuż przyśrodkowej granicy kości piszczelowej: Ból ten jest zwykle odczuwany na szerszej długości dystalnej jednej trzeciej przyśrodkowej granicy kości piszczelowej, zwykle prowokowany przez palpację wzdłuż co najmniej 5 kolejnych centymetrów.
- Ból podczas aktywności: Dyskomfort zwykle nasila się wraz z aktywnością fizyczną, zwłaszcza podczas biegania lub po długich okresach ćwiczeń angażujących kończynę dolną.
- Obrzęk: W przeciwieństwie do niektórych innych urazów, MTSS rzadko prowadzi do obrzęku, jednak w poważnie podrażnionych przypadkach występuje obrzęk dystalnej części podudzia.
- Ból zmniejsza się po odpoczynku: Ból często zmniejsza się lub znika po okresie odpoczynku, by powrócić po wznowieniu aktywności.
Chociaż MTSS ma pewne cechy wspólne z innymi schorzeniami, takimi jak złamania przeciążeniowe, zazwyczaj jest mniej zlokalizowany i obejmuje bardziej rozproszony wzór bólu. Z drugiej strony złamania przeciążeniowe są bardziej skoncentrowane na jednym punkcie kości i wymagają bardziej intensywnego leczenia.
Przyczyny i patofizjologia MTSS
Główną przyczyną MTSS jest powtarzający się stres i przeciążenie kości piszczelowej i otaczających ją tkanek, szczególnie gdy kość nie jest w stanie poradzić sobie ze skumulowanymi siłami. To ciągłe obciążenie może prowadzić do zapalenia okostnej (tkanki łącznej otaczającej kość) i może ostatecznie prowadzić do obrzęku szpiku kostnego, a nawet złamania naprężeniowego.
Patofizjologia:
Zmęczenie mięśni: Kiedy mięśnie biodra i nogi ulegają zmęczeniu, są mniej zdolne do pochłaniania wstrząsów i stabilizacji dolnej części nogi. Zwiększa to obciążenie kości, przyczyniając się do rozwoju MTSS.
Nadużywanie i mikrourazy: Powtarzające się uderzenia podczas aktywności takich jak bieganie powodują niewielkie, powtarzające się mikrouszkodzenia. Z biegiem czasu te mikrouszkodzenia tkanki kostnej nie goją się odpowiednio i kumulują się, prowadząc do stanu zapalnego i bólu.
Przebudowa kości: Kość piszczelowa przechodzi naturalny proces przebudowy, aby poradzić sobie z tymi siłami obciążającymi. Jeśli jednak objętość i intensywność treningu przekraczają zdolność organizmu do adaptacji, może to skutkować stanem zapalnym, podrażnieniem okostnej i potencjalnie obrzękiem szpiku kostnego lub złamaniem przeciążeniowym.
Czynniki ryzyka dla MTSS
Kilka czynników zwiększa prawdopodobieństwo opracowania MTSS. Obejmują one zarówno czynniki wewnętrzne, jak i zewnętrzne. Kluczowe czynniki, które okazały się być istotnie związane z MTSS to: płeć żeńska, wcześniejsza historia MTSS, mniej lat doświadczenia w bieganiu, niedawne stosowanie wkładek ortopedycznych, zwiększony wskaźnik masy ciała, zwiększone opadanie kości łokciowej i zwiększony zakres ruchu biodra w rotacji zewnętrznej u mężczyzn (Newman et al., 2013).
Dodatkowe czynniki, które zostały powiązane z wystąpieniem MTSS na podstawie doświadczenia klinicznego to:
1. Obciążenie treningowe:
Ważnym czynnikiem ryzyka MTSS jest wzrost obciążenia treningowego, szczególnie nagłe skoki intensywności lub przebiegu. Szybkie zwiększanie objętości biegu lub intensywności treningu bez zapewnienia organizmowi odpowiedniego czasu na dostosowanie się może nadmiernie obciążać piszczel i prowadzić do rozwoju MTSS.
2. Obuwie:
Nagła zmiana obuwia na takie, które zapewnia mniejsze wsparcie lub niewłaściwe obuwie może znacząco przyczynić się do rozwoju MTSS.
3. Brak równowagi i osłabienie mięśni:
Słabość lub brak równowagi w mięśniach podudzia i rdzenia, zwłaszcza łydek, może skutkować słabą absorpcją wstrząsów, zwiększając obciążenie kości piszczelowej. Jeśli mięśnie wokół kości piszczelowej nie są wystarczająco silne, aby wytrzymać obciążenie, kość może przyjąć na siebie ciężar uderzenia.
Ćwiczenia wzmacniające, szczególnie te ukierunkowane na mięśnie łydek, odgrywają kluczową rolę w zapobieganiu i zarządzaniu MTSS. Budowanie siły w łydkach, ścięgnach podkolanowych, mięśniach czworogłowych i pośladkach pomaga wspierać piszczel i zmniejsza prawdopodobieństwo kontuzji.
REHABILITACJA MTSS U POCZĄTKUJĄCYCH BIEGACZY
Obejrzyj bezpłatne szkolenie Masterclass z ekspertem w dziedzinie rehabilitacji biegowej Benoyem Mathew wyłącznie w aplikacji Physiotutors.
Leczenie MTSS
1. Odpoczynek i zarządzanie obciążeniem:
Pierwszym krokiem w leczeniu MTSS jest zmniejszenie lub modyfikacja intensywności treningu. Może to oznaczać zmniejszenie kilometrażu lub przejście na aktywność o niskim wpływie na organizm, taką jak jazda na rowerze lub pływanie, aby utrzymać sprawność sercowo-naczyniową bez nasilania bólu goleni. Całkowity odpoczynek często nie jest konieczny, ale ograniczenie intensywnej aktywności jest niezbędne.
Na przykład, stopniowy powrót do biegania powinien być stosowany po krótkim okresie odciążenia, z naciskiem na rozpoczęcie od powolnych, krótkich biegów i stopniowe zwiększanie dystansu i intensywności w oparciu o indywidualną tolerancję bólu.
2. Ćwiczenia wzmacniające:
Wzmocnienie mięśni wokół goleni i podudzia jest niezbędne do powrotu do zdrowia i zapobiegania nawrotom. Konkretne ćwiczenia powinny być ukierunkowane na łydki, mięśnie czworogłowe, ścięgna podkolanowe, pośladki i rdzeń. Wzmocnienie tych grup mięśni zwiększa ich zdolność do pochłaniania wstrząsów i poprawia stabilność podczas aktywności o dużym obciążeniu, a jednocześnie wzmacnia je, wywołując korzystne adaptacje kości.
3. Plyometria i trening specyficzny dla sportu:
W miarę postępów w rekonwalescencji, kondycjonowanie specyficzne dla danego sportu i ćwiczenia plyometryczne można włączyć, aby symulować wymagania ich sportu. Na przykład siatkarz może potrzebować ćwiczeń, które odwzorowują eksplozywne ruchy skoków, podczas gdy biegacz skorzystałby z ćwiczeń, które koncentrują się na poprawie mechaniki biegu. Na tym etapie konieczne jest ścisłe monitorowanie bólu i objawów, aby uniknąć zaostrzenia urazu.
4. Stopniowy powrót do aktywności:
Jednym z najważniejszych aspektów rekonwalescencji jest stopniowy powrót do biegania lub aktywności sportowej. Ustrukturyzowany plan powrotu do gry ma kluczowe znaczenie dla zminimalizowania ryzyka ponownego urazu.
Powrót do sportu może na przykład rozpocząć się od bezbolesnego chodzenia, a następnie joggingu w wolnym tempie. Ważne jest, aby monitorować objawy i zmniejszyć objętość lub intensywność, jeśli wystąpi zaostrzenie. Powrót do pełnego treningu powinien nastąpić tylko wtedy, gdy sportowiec może wykonywać ćwiczenia bez bólu.
5. Zabiegi wspomagające dla MTSS
Podczas gdy metody leczenia zachowawczego, takie jak odpoczynek, wzmocnienie i zarządzanie obciążeniem, są często wystarczające, czasami stosuje się leczenie wspomagające, takie jak lód, terapia falami uderzeniowymi i leki przeciwzapalne. Należy je jednak traktować jako dodatkowe, a nie podstawowe opcje leczenia.
- Lód i NLPZ: Chociaż lód i leki przeciwzapalne (NLPZ) mogą pomóc w zmniejszeniu bólu i stanu zapalnego, nie są one w stanie wyeliminować pierwotnej przyczyny MTSS, którą jest nadużywanie. Ponadto niektóre dowody sugerują, że NLPZ mogą hamować gojenie się kości, co czyni je mniej idealnymi do stosowania w przypadku urazów związanych z obciążeniem kości.
- Terapia falami uderzeniowymi: Chociaż niektóre dowody potwierdzają stosowanie terapii falą uderzeniową w leczeniu urazów stresowych kości, nie jest to leczenie pierwszego rzutu w przypadku MTSS. Można ją rozważyć w uporczywych przypadkach, w których środki zachowawcze nie przyniosły rezultatów.
Zapobieganie MTSS
Gdy sportowiec powróci do zdrowia po MTSS, konieczne jest wdrożenie strategii zapobiegających nawrotom. Obejmują one:
- Stopniowa progresja treningu: Unikaj nagłego zwiększania intensywności lub przebiegu. Stopniowe zmiany pozwalają organizmowi dostosować się i zmniejszyć ryzyko ponownego urazu.
- Trening siłowy: Kontynuuj ćwiczenia wzmacniające podudzia, mięśnie czworogłowe, ścięgna podkolanowe, pośladki i mięśnie rdzenia, aby utrzymać odpowiednie ułożenie nóg, stabilność i stymulować adaptację kości do biegania.
- Odpowiednie obuwie: Upewnij się, że buty są odpowiednio dopasowane i zapewniają wystarczające wsparcie.
- Trening przekrojowy: Rozważ włączenie aktywności o niskim wpływie, aby zmniejszyć ogólne obciążenie kości piszczelowej, szczególnie we wczesnych fazach powrotu do sportu.
Referencje
