Test Roosa | Ocena zespołu ujścia klatki piersiowej | Diagnoza TOS

Zespół ujścia klatki piersiowej definiuje się jako zespół objawów nerwowo-naczyniowych związanych z uciskiem pęczka ramiennego, który obejmuje splot ramienny i/lub naczynia podobojczykowe. Kompresja ta może być spowodowana przez kilka struktur anatomicznych w jednym lub więcej z następujących trzech przedziałów: trójkąt między łopatkowy, przestrzeń obojczykowo-żebrowa lub przestrzeń retropectoralis minor.

Uważa się, że test Roosa obciąża wszystkie trzy przedziały, ponieważ pozycja ta powoduje napięcie układu tętniczego, żylnego i nerwowego. Według Gillard i in. (2001), test Roosa miał czułość 84% i swoistość 30%. Biorąc pod uwagę raczej niskie wartości dokładności oraz fakt, że w badaniu nie wykorzystano MRI jako złotego standardu, wartość kliniczna tego testu jest raczej słaba.

Aby wykonać test, pacjent siedzi z głową w pozycji neutralnej, ramiona uprowadzone i zewnętrznie obrócone do 90 stopni, a łokcie zgięte do 90 stopni. Następnie pacjent jest proszony o zginanie i prostowanie palców przez maksymalnie trzy minuty. Egzaminator obserwuje, czy w tym czasie nie dochodzi do opadania kończyny, co może wskazywać na zmęczenie lub upośledzenie tętnic. Terapeuta powinien również obserwować kolor dystalnej kończyny, porównując lewą z prawą i monitorować początek objawów.

Wynik testu jest pozytywny, gdy pacjent nie jest w stanie utrzymać uniesienia przez okres 3 minut lub gdy wystąpią objawy.

Inne typowe testy do oceny TOS to:

• Test Adsona
• Test szelek Eden/wojskowych
• Test Wrighta
• Znak Tinela
• Test Morleya / ucisku splotu ramiennego
• Test uwalniania Cyriax
• Manewr obojczykowo-barkowy / test Halsteada

21 NAJBARDZIEJ PRZYDATNYCH TESTÓW ORTOPEDYCZNYCH W PRAKTYCE KLINICZNEJ

• • Nazwa*
• • Email*

Gillard, J., Pérez-Cousin, M., Hachulla, É., Remy, J., Hurtevent, J.F., Vinckier, L., Thévenon, A. i Duquesnoy, B., 2001. Diagnozowanie zespołu ujścia klatki piersiowej: udział testów prowokacyjnych, ultrasonografii, elektrofizjologii i spiralnej tomografii komputerowej u 48 pacjentów. Joint Bone Spine, 68(5), pp.416-424.