Wprowadzenie

Osoby transpłciowe to osoby, których tożsamość płciowa różni się od płci przypisanej im przy urodzeniu. Na przykład, transpłciowy mężczyzna to osoba, która została przypisana do płci żeńskiej przy urodzeniu, ale identyfikuje się jako mężczyzna. W ostatnich latach udział transpłciowych sportowców w sporcie wyczynowym wywołał ważne dyskusje, szczególnie wokół poziomu testosteronu, który tradycyjnie wiąże się z wynikami sportowymi. Podczas gdy włączenie transpłciowych mężczyzn do sportu jest ogólnie mniej kwestionowane, udział transpłciowych kobiet nadal jest przedmiotem debaty, zwłaszcza w odniesieniu do postrzeganych korzyści fizjologicznych.

Jako fizjoterapeuci - eksperci w dziedzinie ruchu, rehabilitacji i sprawności fizycznej - mamy do odegrania rolę w kształtowaniu integracyjnych praktyk w zakresie zdrowia, przyczyniając się do rozwoju polityki sportowej i zapewniając równy dostęp do treningów i zawodów. Co więcej, biorąc pod uwagę, że osoby transpłciowe często spotykają się z dyskryminacją i barierami w opiece zdrowotnej, klinicyści muszą pogłębić swoje zrozumienie wyjątkowych wyzwań, przed którymi stoi ta populacja.

Niniejszy przegląd artykułów zawiera wstępne dowody dotyczące wskaźników wydajności sportowców transpłciowych, a także implikacji dla ich udziału w sporcie.

Metody

Projekt badania

To przekrojowe badanie odbyło się w laboratorium University of Brighton's School of Applied Sciences w Wielkiej Brytanii. Uczestnicy ukończyli testy laboratoryjne podczas jednej wizyty.

Rekrutacja

W badaniu zrekrutowano 75 uczestników, w tym 19 mężczyzn cispłciowych (mężczyzn identyfikujących się z przypisaną im płcią przy urodzeniu), 12 mężczyzn transpłciowych, 23 kobiety transpłciowe i 21 kobiet cispłciowych. Rekrutację przeprowadzono za pośrednictwem reklam w mediach społecznościowych.

Uczestnicy i kryteria kwalifikacji

Pełne kryteria włączenia/wykluczenia zostały wyszczególnione w tabeli 1. Trzech uczestników (dwie cispłciowe kobiety i jeden transpłciowy mężczyzna) zostało wykluczonych z powodu braku próbek krwi. Dodatkowo, dwie transpłciowe kobiety i jedna cispłciowa kobieta zostały wykluczone z powodu poziomu testosteronu przekraczającego próg referencyjny dla kobiet (2,7 nmol/L).

Ocena laboratoryjna

W badaniu wykorzystano dwie metody pobierania próbek krwi:

1. Badanie krwi przez nakłucie palca - Szybka próbka krwi kapilarnej mierzy poziom hemoglobiny (Hb).
2. Pobranie krwi żylnej - pobrano pojedynczą próbkę krwi o objętości 10 ml z ramienia do analizy stężenia testosteronu i estradiolu.

Skład ciała

W badaniu zmierzono masę ciała uczestników za pomocą pierwszego urządzenia do bioimpedancji, gdy byli oni lekko ubrani, reprezentując ubraną masę ciała. Skład ciała i masa kostna zostały ocenione za pomocą skanowania DXA. Pojedynczy badacz wykonał wszystkie pozycjonowanie i skanowanie uczestników, aby zapewnić spójność. Następnie obliczono wskaźnik masy ciała (BMI), wskaźnik masy tłuszczu (FMI) i wskaźnik masy beztłuszczowej (FFMI).

Funkcja płuc

W badaniu oceniano czynność płuc w ramach oceny wskaźników wydajności sportowców transgenderowych, przy użyciu standardowych protokołów spirometrycznych. Uczestnicy wykonali spirometrię z pętlą przepływ-objętość, aby zmierzyć wymuszoną pojemność życiową (FVC), wymuszoną objętość wydechową w ciągu 1 sekundy (FEV1) i szczytowy przepływ wydechowy. Stosunek FEV1/FVC został obliczony w celu oceny potencjalnych obturacyjnych wzorców płuc.

Ocena wytrzymałości

W badaniu oceniano siłę chwytu za pomocą skalibrowanego dynamometru ręcznego. Przed testami zmierzono rozmiar dłoni w stawach śródręczno-paliczkowych, aby uwzględnić potencjalne wpływy antropometryczne. Uczestnicy wykonywali trzy kolejne próby dla każdej ręki w naprzemiennej sekwencji lewa-prawa, aby umożliwić odpowiedni powrót do zdrowia między wysiłkami. Średnia z tych trzech prób dla każdej ręki została wykorzystana jako ostateczna miara siły.

Siła dolnej części ciała

Siła dolnej części ciała, kluczowy składnik wskaźników wydajności sportowców transgenderowych, została oceniona poprzez skoki kontrruchowe przy użyciu zatwierdzonego systemu mat do skoków. Uczestnicy ukończyli test z rękami trzymanymi na biodrach i kontrolowanym ruchem przeciwnym, nieprzekraczającym 45 stopni zgięcia kolan, aby zapewnić standaryzację ruchu. Zarejestrowano trzy ważne próby, a do analizy wykorzystano średni wynik.

Testy wysiłkowe krążeniowo-oddechowe

W badaniu oceniano maksymalną wydolność tlenową (VO2max) przy użyciu standardowego protokołu bieżni z analizą gazów metabolicznych. Uczestnicy wykonali przyrostowy test wysiłkowy na zmotoryzowanej bieżni przy użyciu zatwierdzonego protokołu rampy. Aby zapewnić poprawność testu, tylko uczestnicy osiągający współczynnik wymiany oddechowej ≥1,1 (wskazujący na maksymalny wysiłek) zostali uwzględnieni w końcowej analizie. Wynikiem tego było wykluczenie trzech uczestników (jednego mężczyzny cispłciowego i dwóch kobiet cispłciowych) ze zbioru danych.

Analiza statystyczna

Zastosowane metody statystyczne są zgodne ze standardowymi wytycznymi i zostaną szerzej omówione w sekcji Talk Nerdy to Me.

Wyniki

Badanie objęło różnych sportowców z różnych specjalności sportowych, sport wytrzymałościowy stanowił 36% sport drużynowy 26%, a sporty siłowe stanowiły 38% całej kohorty. Żaden z uczestników nie rywalizował na poziomie krajowym lub międzynarodowym. Jak pokazano w tabeli 1, nie stwierdzono istotnych różnic w wieku uczestników, czasie trwania terapii hormonalnej potwierdzającej płeć lub wynikach intensywności treningu.

Charakterystyka uczestników

Jeśli chodzi o wzrost, stwierdzono znaczącą różnicę, mężczyźni cispłciowi są zwykle wyżsi niż mężczyźni transpłciowi, kobiety transpłciowe były również wyższe niż kobiety cispłciowe. Stwierdzono również znaczące różnice w masie ciała, kobiety transpłciowe były cięższe niż kobiety. Wreszcie, BMI było również znacząco różne między kobietą transpłciową a kobietą cispłciową, przy czym kobieta transpłciowa miała znacznie wyższe BMI.

Pomiary krwi

• Testosteron:
  • Mężczyźni cispłciowi mieli znacznie wyższe poziomy niż kobiety transpłciowe.
  • Transpłciowi mężczyźni przewyższali zarówno transpłciowe kobiety, jak i cispłciowe kobiety.
• Estradiol:
  • Kobiety transpłciowe wykazywały wyższe poziomy niż wszystkie inne grupy.

Cele kliniczne

U kobiet transpłciowych poziom testosteronu (0,7 nmol/l) mieścił się w zalecanych wytycznych GAHT (≤1,8 nmol/l), choć ich stężenie estradiolu przekraczało typowe wartości docelowe (400-600 pmol/l). Tymczasem mężczyźni transpłciowi wykazywali poziomy testosteronu (24,8 nmol / l), które przekraczały progi kliniczne NHS (15-20 nmol / l), ale pozostawały w szerszym zakresie terapeutycznym (11-34,7 nmol / l) ustalonym przez Endocrine Society.

Hemoglobina

Testy post hoc nie wykazały znaczących różnic między grupami.

Ocena DXA

Znaczące różnice między płciami pojawiły się w składzie ciała: cispłciowi mężczyźni wykazywali niższą procentową masę tłuszczu niż transpłciowe kobiety, podczas gdy transpłciowe kobiety wykazywały wyższą bezwzględną masę tłuszczu niż zarówno cispłciowi mężczyźni, jak i kobiety. Wskaźnik masy tłuszczowej (FMI) był podobny, przy czym kobiety transpłciowe przewyższały cispłciowych mężczyzn i kobiety. Analiza stosunku tkanki tłuszczowej z Androida do tkanki tłuszczowej na gnyku wykazała, że kobiety cispłciowe miały niższy stosunek niż transpłciowi mężczyźni i kobiety.

Masa beztłuszczowa

Wskaźnik ten reprezentuje sumę wszystkich beztłuszczowych składników ciała, w tym mięśni, kości i tkanek łącznych). Masa beztłuszczowa wykazała znaczące różnice między grupami w wartościach bezwzględnych. Mężczyźni cispłciowi wykazywali wyższe wartości bezwzględne niż mężczyźni transpłciowi, podczas gdy kobiety cispłciowe miały niższe wartości niż zarówno mężczyźni, jak i kobiety transpłciowe. Jednak biorąc pod uwagę rozmiar ciała za pomocą znormalizowanych miar (wskaźnik masy beztłuszczowej, procent masy beztłuszczowej i FFMI wyrostka robaczkowego), nie pojawiły się znaczące różnice między sportowcami transpłciowymi i cispłciowymi tej samej płci.

Gęstość mineralna kości

Gęstość mineralna kości (BMD) nie różniła się znacząco między sportowcami transpłciowymi i cispłciowymi w żadnym mierzonym miejscu (całe ciało, szyja kości udowej, bliższa część kości udowej lub kręgosłup lędźwiowy).

Funkcja płuc

Różnice FEV1:

• Mężczyźni cispłciowi mieli wyższe wartości niż mężczyźni transpłciowi
• Transpłciowe kobiety osiągały lepsze wyniki niż cispłciowe kobiety i transpłciowi mężczyźni

Wzorce FVC:

• Mężczyźni cispłciowi wykazywali większe wartości niż mężczyźni transpłciowi
• Transpłciowe kobiety przewyższyły cispłciowe kobiety i transpłciowych mężczyzn

Wyniki współczynnika:

• Kobiety transpłciowe miały nieznacznie niższe wskaźniki FEV1/FVC niż kobiety cispłciowe

Przepływ szczytowy:

• Kobiety transpłciowe wykazywały wyższe wartości niż kobiety cispłciowe

Siła chwytu

Absolute Right Handgrip:

Analiza siły chwytu dłoni wykazała, że mężczyźni cispłciowi wykazywali znacznie większą siłę niż mężczyźni transpłciowi, podczas gdy kobiety transpłciowe wykazywały większą siłę chwytu w porównaniu z kobietami cispłciowymi.

Absolute Left Handgrip:

Chociaż pojawiły się znaczące różnice międzygrupowe, analiza wskaźników wydajności sportowców transpłciowych nie wykazała systematycznych różnic między sportowcami transpłciowymi i cispłciowymi po kontrolowaniu czynników fizjologicznych.

Znormalizowana siła (masa beztłuszczowa i rozmiar dłoni)

Po uwzględnieniu czynników zakłócających, takich jak masa beztłuszczowa i rozmiar dłoni, wszystkie wcześniej zaobserwowane znaczące różnice w sile chwytu między grupami całkowicie zniknęły. Wyniki te pokazują, że różnice w wynikach sportowców transpłciowych w zakresie siły chwytu dłoni można przypisać przede wszystkim składowi ciała i czynnikom antropometrycznym (np. rozmiarowi dłoni), a nie samej tożsamości płciowej.

Siła beztlenowa dolnej części ciała

Bezwzględna wysokość skoku w dal z miejsca

Analiza wykazała, że cispłciowi mężczyźni osiągnęli znacznie większą wysokość skoku niż transpłciowe kobiety. Dodatkowo, po znormalizowaniu dla masy beztłuszczowej, kobiety transpłciowe wykazały niższą wysokość skoku w porównaniu zarówno z kobietami cispłciowymi, jak i mężczyznami transpłciowymi.

Absolute Peak Power

Kobiety cispłciowe wykazywały zmniejszoną moc szczytową w porównaniu zarówno z transpłciowymi mężczyznami, jak i transpłciowymi kobietami. Różnice te zniknęły jednak po uwzględnieniu masy beztłuszczowej.

Średnia moc bezwzględna

Kobiety cispłciowe wykazywały zmniejszoną średnią moc w porównaniu z mężczyznami transpłciowymi, chociaż po normalizacji masy beztłuszczowej nie pozostały żadne różnice.

Znormalizowana moc (skorygowana o masę beztłuszczową)

Po uwzględnieniu masy beztłuszczowej wszystkie znaczące różnice w mocy szczytowej i średniej między grupami zniknęły. Wyjątkiem była wysokość skoku w stosunku do masy ciała, gdzie transpłciowe kobiety osiągały gorsze wyniki zarówno od cispłciowych kobiet, jak i transpłciowych mężczyzn.

Testy wysiłkowe krążeniowo-oddechowe

Bezwzględne VO2max

Mężczyźni cispłciowi wykazywali znacznie wyższy bezwzględny VO2max niż zarówno mężczyźni transpłciowi, jak i kobiety transpłciowe.

Masa ciała - względna wartość VO2max

Po dostosowaniu do masy ciała, kobiety transpłciowe wykazywały niższe wartości niż zarówno cispłciowi mężczyźni, jak i cispłciowe kobiety. Warto zauważyć, że analizując wskaźniki wydajności sportowców transpłciowych dla VO2max znormalizowanego do masy beztłuszczowej, nie uporczywie utrzymywały się znaczące różnice ze względu na płeć.

Wyniki badań progu beztlenowego

• Bezwzględne progi były wyższe u mężczyzn cispłciowych w porównaniu do obu grup transpłciowych.
• Nie było różnic, gdy próg beztlenowy był wyrażony jako %VO2max.
• Względne progi masy ciała były niższe u kobiet transpłciowych w porównaniu z obiema grupami cispłciowymi oraz u mężczyzn transpłciowych w porównaniu z mężczyznami cispłciowymi.
• Korekta masy beztłuszczowej zmniejszyła, ale nie wyeliminowała różnic, z niewielką, ale znaczącą różnicą między mężczyznami cispłciowymi a kobietami transpłciowymi.

Tabela 2 zawiera ilościowe podsumowanie wyników badania.

Pytania i przemyślenia

To kompleksowe badanie pokazuje, że podczas gdy wskaźniki wydajności sportowców transpłciowych wykazywały pewne różnice w bezwzględnej sile, mocy i wydolności tlenowej w porównaniu do sportowców cispłciowych, różnice te w dużej mierze zniknęły po dostosowaniu do składu ciała i zmiennych antropometrycznych. Na przykład różnice w sile chwytu stały się nieistotne po uwzględnieniu masy beztłuszczowej i wielkości dłoni, a większość różnic w wydolności krążeniowo-oddechowej została podobnie wyjaśniona przez normalizację do masy beztłuszczowej. Godnymi uwagi wyjątkami były wysokość skoku w stosunku do masy ciała, gdzie kobiety transpłciowe osiągały gorsze wyniki w porównaniu zarówno z kobietami cispłciowymi, jak i mężczyznami transpłciowymi, oraz niewielka różnica w progu beztlenowym (skorygowana o masę beztłuszczową) między mężczyznami cispłciowymi a kobietami transpłciowymi. Ponadto badanie podkreśla różnice w składzie ciała i rozkładzie masy tłuszczowej, na które może wpływać terapia hormonalna potwierdzająca płeć.

Badanie to dostarcza pionierskich dowodów empirycznych na temat wskaźników wydajności sportowców transpłciowych, oferując kluczowe fizjologiczne spostrzeżenia dla polityki uczestnictwa w sporcie. Odkrycia te są szczególnie ważne w świetle najnowszej literatury pokazującej, że osoby z mniejszości seksualnych i płciowych często doświadczają dyskryminacji w placówkach medycznych, potencjalnie przyczyniając się do różnic w opiece i wynikach.

Chociaż badanie to dostarcza cennych spostrzeżeń, pewne ograniczenia metodologiczne wpływają na możliwość uogólnienia jego wyników. Po pierwsze, wielkość próby była stosunkowo niewielka (*n* = 75) i podzielona na cztery grupy (mężczyźni cispłciowi, kobiety cispłciowe, mężczyźni transpłciowi i kobiety transpłciowe), co zmniejszyło moc statystyczną dla porównań między grupami. Co więcej, metoda rekrutacji - za pośrednictwem mediów społecznościowych - mogła wprowadzić stronniczość selekcji i stronniczość przywoływania, ponieważ uczestnicy samodzielnie zgłaszali swoją historię medyczną i poziomy treningu. Co najważniejsze, rodzaje uprawianych sportów i doświadczenie sportowe mogły nie być wystarczająco kontrolowane - czynniki, o których wiadomo, że znacząco wpływają na wskaźniki wydajności, takie jak siła chwytu i VO2max.

Biorąc pod uwagę, że debaty wokół włączenia transpłciowych sportowców do sportu wyczynowego często koncentrują się na różnicach fizjologicznych, niniejsze badanie zachęca nas do refleksji nad wieloczynnikową naturą wyników sportowych. Chociaż podkreśla to rolę składu ciała i rozkładu masy tłuszczowej, rodzi również pytanie, jakie inne czynniki mogą wpływać na wyniki wydajności. Z perspektywy nauk społecznych istnieje coraz więcej badań sugerujących, że dyskryminacja, stres mniejszości i ograniczony dostęp do środowisk treningowych mogą negatywnie wpływać na udział i rozwój sportowców transpłciowych. Na przykład niedawny przegląd dotyczący dyskryminacji społecznej i zdrowia psychicznego wśród sportowców transpłciowych wykazał, że wykluczenie i stygmatyzacja mogą prowadzić do zmniejszenia częstotliwości treningów, niższej samooceny i gorszego zdrowia psychicznego - czynników, które prawdopodobnie wpływają na wyniki sprawności fizycznej.

Kontynuując tę refleksję, można argumentować, że nasze obecne rozumienie wyników sportowych pozostaje niekompletne, szczególnie pod względem interakcji czynników społecznych, psychologicznych i fizjologicznych. Mapowanie pełnego zakresu wpływów na wyniki może pomóc wyjaśnić - i być może przewidzieć - wyniki sportowe w bardziej kompleksowy sposób. Ale rodzi to również głębsze pytanie etyczne: czy naprawdę chcemy w pełni "wyjaśnić" i określić ilościowo wydajność w ten sposób? Może to prowadzić do wąskiego skupienia się na mierzalnych cechach i może skomplikować wysiłki zmierzające do sprawiedliwego włączenia lub wykluczenia sportowców z rywalizacji. Na przykład bezpieczeństwo może być również ważnym aspektem do rozważenia; w sportach takich jak boks ważne jest, aby przeciwnicy byli średnio tak samo dopasowani pod względem siły, zapewniając, że nikt nie przekroczy limitów dozwolonych w danej kategorii. Podkreśla to, w jaki sposób zarówno sprawiedliwość, jak i bezpieczeństwo muszą wpływać na nasze definicje równości konkurencyjnej. Zamiast polegać wyłącznie na klasyfikacji płci, ta perspektywa sugeruje, że kluczowe wskaźniki bezpośrednio związane z wydajnością - takie jak siła, szybkość lub wytrzymałość - mogą potencjalnie służyć jako bardziej odpowiednie i sprawiedliwe kryteria klasyfikacji. Ostatecznie, uznanie złożonej interakcji czynników stojących za wynikami sportowymi może przenieść rozmowę poza proste porównania binarne, w kierunku bardziej zniuansowanych i integracyjnych decyzji politycznych.

Porozmawiaj ze mną

Naukowcy wykorzystali różne metody statystyczne w zależności od tego, czy dane spełniały określone założenia, a mianowicie normalność (dane mają rozkład normalny) i jednorodność wariancji (podobny rozkład danych w grupach). W przypadku danych, które spełniały te założenia, zastosowano jednokierunkową analizę wariancji (ANOVA). Test ten jest powszechnie stosowany do określenia, czy istnieją statystycznie istotne różnice między średnimi trzech lub więcej niezależnych grup. W tym przypadku pozwoliło to autorom na porównanie miar takich jak siła i wydolność aerobowa w czterech różnych grupach: cispłciowych mężczyznach, cispłciowych kobietach, transpłciowych mężczyznach i transpłciowych kobietach.

Gdy wykryto znaczącą różnicę za pomocą ANOVA, naukowcy przeprowadzili testy post hoc Bonferroniego, aby przeprowadzić porównania parami między grupami. Korekta Bonferroniego jest metodą stosowaną do kontrolowania błędu typu I (wyniki fałszywie dodatnie), który może wystąpić podczas dokonywania wielokrotnych porównań. Odbywa się to poprzez dostosowanie progu wartości p w oparciu o liczbę porównań, dzięki czemu test jest bardziej konserwatywny, ale bardziej wiarygodny w identyfikowaniu prawdziwych różnic.

W przypadku danych, które nie spełniały założeń normalności lub równych wariancji, badacze wykorzystali ANOVA Kruskala-Wallisa, nieparametryczną alternatywę dla jednokierunkowej ANOVA. Test ten porównuje mediany między grupami, a nie średnie i nie wymaga, aby dane miały rozkład normalny. Po znalezieniu znaczących różnic przy użyciu tej metody, zastosowano test post hoc Dwass-Steel-Critchlow-Fligner (DSCF). Ten test jest specjalnie zaprojektowany do wielokrotnych porównań nieparametrycznych i zachowuje odpowiednią kontrolę nad błędem typu I w porównaniach wielu grup, podobnie jak metoda Bonferroniego, ale dostosowana do danych innych niż normalne.

Poziom alfa 0,05 został użyty w całej analizie do określenia istotności statystycznej, co oznacza, że wyniki z wartością p mniejszą niż 0,05 zostały uznane za istotne statystycznie. Wreszcie, badanie było zgodne z Listą kontrolną do oceny statystycznej artykułów medycznych, znormalizowaną wytyczną, która zapewnia rygorystyczne i przejrzyste przeprowadzanie i raportowanie analiz statystycznych. Takie postępowanie wzmacnia wiarygodność i powtarzalność wyników.

Wiadomości do domu

• Różnice w sile i wydolności aerobowej między sportowcami transpłciowymi i cispłciowymi są w dużej mierze wyjaśnione składem ciała (np. masą beztłuszczową) i pomiarami antropometrycznymi, a nie samą tożsamością płciową.
• Terapia hormonalna potwierdzająca płeć może znacząco wpływać na masę mięśniową, dystrybucję tkanki tłuszczowej i markery sprawności fizycznej. Fizjoterapeuci powinni wziąć pod uwagę te czynniki podczas opracowywania planów rehabilitacji lub treningu, szczególnie w populacjach sportowców.
• Chociaż niniejsze badanie dostarcza ważnych informacji na temat fizjologii, jego ograniczenia - w tym mała liczebność próby, samodzielnie zgłaszane poziomy treningu i brak specyfiki sportu - podkreślają potrzebę ostrożnej interpretacji i dalszych badań.
• Czynniki psychospołeczne, takie jak dyskryminacja, dostęp do opieki zdrowotnej i obawy związane ze zdrowiem psychicznym, mogą wpływać na spójność treningu, powrót do zdrowia i ogólne funkcjonowanie fizyczne osób transpłciowych. Powinny one zostać uwzględnione w ocenach biopsychospołecznych i opiece skoncentrowanej na pacjencie.
• W środowisku klinicznym i sportowym fizjoterapeuci mają do odegrania rolę w promowaniu środowisk integracyjnych i opowiadaniu się za sprawiedliwym dostępem do opieki i uczestnictwa w sporcie, uznając, że na wyniki mają wpływ zarówno uwarunkowania biologiczne, jak i społeczne.

Ponieważ populacje mniejszości seksualnych często spotykają się z dyskryminacją w systemach opieki zdrowotnej, opieka skoncentrowana na pacjencie staje się kluczowym podejściem. Te dwa artykuły na blogu Physiotutors na temat opieki skoncentrowanej na pacjencie i wspólnego podejmowania decyzji dostarczają gotowych do wykorzystania informacji, które pomogą Ci poprawić umiejętności kliniczne.

Odniesienie

Hamilton B, Brown A, Montagner-Moraes S, et al Siła, moc i wydolność tlenowa sportowców transpłciowych: badanie przekrojoweBritish Journal of Sport Medicine 2024;58:586-597.