Badania
Kostka/stopa
13 marca 2023 r.
Progresywne obciążenia ścięgna Achillesa podczas rehabilitacji
Wprowadzenie
Tendinopatia ścięgna Achillesa jest częstym urazem związanym z bieganiem i może być uporczywa w odpowiedzi na leczenie. Głównym czynnikiem powodującym niewystarczający postęp jest niedociążenie podczas rehabilitacji. Stopniowe obciążanie wraz z dokładnym monitorowaniem bólu są podstawowymi elementami leczenia tendinopatii Achillesa. Jednak wpływ danego ćwiczenia na obciążenie nie zawsze jest jasny. Może to utrudniać optymalny postęp i związaną z nim poprawę tego stanu. Dlatego w niniejszym badaniu zbadano obciążenia ścięgna Achillesa u biegaczy płci męskiej z objawową tendinopatią Achillesa. Poniżej przedstawiamy różne ćwiczenia mające na celu zwiększenie obciążenia ścięgna Achillesa podczas rehabilitacji.
Metody
Przeprowadzono przekrojowe badanie obserwacyjne obejmujące 24 mężczyzn biegających rekreacyjnie z objawową tendinopatią środkowej części ścięgna Achillesa. Zdiagnozowano ból zlokalizowany 2-6 centymetrów powyżej kości piętowej i poranny dyskomfort ścięgna Achillesa. Ból musiał być obecny w tym regionie podczas wykonywania 10 powtarzalnych submaksymalnych podskoków jedną nogą, a objawy musiały występować w ciągu ostatnich 6 tygodni.
Uczestnicy ci przeszli baterię testów składającą się z kilku ćwiczeń:
- Unoszenie pięty na dwóch nogach: normalne i powolne
- Unoszenie pięty na jednej nodze: normalne, powolne i z obciążeniem
- Podskoki na podwójnych nogach
- Wyskoki jednonóż do przodu, wyskoki jednonóż do zmęczenia, wyskoki jednonóż z minimalnym czasem kontaktu
- Przeskakiwanie
- Chodzenie i bieganie
Ćwiczenia wykonywane są zgodnie z poniższą tabelą.
Zebrano dane kinematyczne i kinetyczne w celu oszacowania sił działających na ścięgno Achillesa podczas tych 12 powszechnie zalecanych ćwiczeń. Po każdym ćwiczeniu odczuwany ból był oceniany w skali numerycznej (NRS) od 0 do 10.
Wyniki
Do badania włączono 24 biegaczy rekreacyjnych z objawową tendinopatią Achillesa. Ich średni wiek wynosił 45,9 lat. Wykonywali ćwiczenia losowo, jednak pierwszym i ostatnim ćwiczeniem było zawsze odpowiednio chodzenie i podskakiwanie do zmęczenia.
Ćwiczenia skutkowały następującymi szczytowymi siłami ścięgna Achillesa, wyrażonymi w masie ciała. Ćwiczenia, w których masa ciała wynosiła około 1x, to powolne unoszenie pięty na dwóch nogach i normalne unoszenie pięty na dwóch nogach. Chodzenie oraz normalne, obciążone i powolne unoszenie pięty jedną nogą powodowały około 2-krotne obciążenie ścięgna Achillesa w stosunku do masy ciała.
Podskoki do zmęczenia, bieganie i skoki na podwójnych nogach obciążały ścięgno Achillesa około 5-krotnością masy ciała. Największe obciążenia ścięgna Achillesa stwierdzono podczas przeskakiwania, podskakiwania z minimalnym czasem kontaktu i przeskakiwania do przodu na odległość, co skutkowało około 6-krotnością siły ciężaru ciała.
Ból był najmniej odczuwalny podczas następujących ćwiczeń: chodzenie (NRS około 1,5/10), unoszenie pięty jedną nogą i skakanie na skakance (NRS około 2,5/10), podskoki na dwóch nogach, unoszenie pięty jedną nogą powoli i z ciężarkami (NRS około 3/10).
Chmiel z minimalnym czasem kontaktu i bieganiem skutkował nieco wyższymi ocenami bólu (NRS około 4/10). Skok w przód na odległość skutkował oceną bólu na poziomie około 4,5/10 w skali numerycznej. Najbardziej bolesnym ćwiczeniem w tej próbie było podskakiwanie do zmęczenia (NRS około 5,5/10).
Pytania i przemyślenia
Podskakiwanie ze zmęczenia było najbardziej bolesnym ćwiczeniem, co stwierdzono podczas testu pilotażowego badania. Dlatego też zawsze wykonywano ją jako ostatnią, co mogło mieć wpływ na ocenę bólu. Badacze starali się uniknąć skumulowanego zmęczenia, pozwalając uczestnikom wykonać jedną próbę 10 powtórzeń każdego ćwiczenia, z których pierwsze i ostatnie powtórzenia zostały wykluczone z analiz.
Obecne badanie wykazało dwie kategorie obciążeń ścięgna Achillesa. Pierwsza kategoria obejmowała powolne unoszenie pięty na dwóch nogach i normalne unoszenie pięty na dwóch nogach, chodzenie oraz normalne, obciążone i powolne unoszenie pięty na jednej nodze. Z drugiej strony, skoki do zmęczenia, bieganie i skoki na podwójnych nogach, skakanie, skakanie z minimalnym czasem kontaktu i skoki do przodu na odległość składały się z kategorii 2 ćwiczeń.
Pomiędzy obiema kategoriami, szczytowe siły ścięgna Achillesa wykonują ogromny skok. Wzrasta od około 2-krotności masy ciała do około 5-krotności masy ciała. Należy o tym pamiętać podczas zwiększania obciążenia ścięgna Achillesa w trakcie rehabilitacji. Szczególnie interesujący był brak korelacji między obciążeniem ścięgna Achillesa a bólem.
Porozmawiaj ze mną
Chociaż skakanie na skakance i skoki obunóż wywoływały wysokie obciążenia ścięgna Achillesa, były one tylko w dolnym spektrum bólu. Ćwiczenia te mogą być potencjalnie wykorzystywane do zwiększania obciążenia ścięgna Achillesa podczas rehabilitacji, bez obawy o wysoki poziom bólu. Jednak obecne badania nie wykazały korelacji między poziomem bólu a obciążeniami, co sugeruje, że różnica w bólu nie jest związana z większymi obciążeniami. Dlatego już na wczesnym etapie rehabilitacji możesz dodać ćwiczenia o większej sile, które mogą być bardziej funkcjonalne.
Wiele protokołów dostosowuje progresję ćwiczeń do poziomu objawów. Badania te potwierdzają, że w przypadku tendinopatii Achillesa nie zawsze jest to konieczne.
Wiadomości do domu
Istnieją dwie odrębne kategorie obciążenia sił ścięgna Achillesa, które zostały tutaj przedstawione. Obciążenia były najmniejsze podczas chodzenia, dwunożnego i jednonożnego unoszenia pięty. Wyniki obecnego badania mogą być wykorzystane do wyboru ćwiczeń do progresji obciążeń ścięgna Achillesa podczas rehabilitacji biegaczy rekreacyjnych z objawową tendinopatią Achillesa. Ból nie był skorelowany z obciążeniami, a zatem zaleca się, aby nie być zbyt ostrożnym przy przepisywaniu bardziej funkcjonalnych ćwiczeń.
Odniesienie
Dowiedz się więcej
Przeczytaj:
Oglądaj:
NA CO ZWRÓCIĆ UWAGĘ, ABY UNIKNĄĆ KONTUZJI ŚCIĘGNA PODKOLANOWEGO, ŁYDKI I MIĘŚNIA CZWOROGŁOWEGO UDA?
Niezależnie od tego, czy pracujesz ze sportowcami na wysokim poziomie, czy amatorami, nie chcesz przegapić tych czynników ryzyka, które mogą narazić ich na większe ryzyko kontuzji. To webinarium pozwoli Ci dostrzec te czynniki ryzyka i pracować nad nimi podczas rehabilitacji!
