Wprowadzenie

Duża część osób zgłaszających się na oddział ratunkowy jest wypisywana do domu ze skierowaniem na fizjoterapię ambulatoryjną. Zrozumienie, w jaki sposób opieka po wypisaniu z oddziału ratunkowego wpływa na osoby starsze, ma kluczowe znaczenie, zwłaszcza biorąc pod uwagę ich wyższe ryzyko pogorszenia funkcjonowania i ponownych wizyt. Podczas gdy rola fizjoterapii w poprawie wyników leczenia osób starszych w różnych środowiskach jest uznawana, badania dotyczące jej wpływu na osoby wypisywane bezpośrednio z oddziału ratunkowego są ograniczone. Niniejsze badanie miało na celu wypełnienie tej luki.

Metody

To retrospektywne badanie kohortowe zostało przeprowadzone w celu zbadania charakterystyki pacjentów skierowanych na fizjoterapię po wypisaniu z oddziału ratunkowego. Przeanalizowano frekwencję na skierowanej fizjoterapii i porównano ją z 30-dniowymi ponownymi wizytami na oddziale ratunkowym.

Do badania włączono osoby starsze w wieku 65 lat i starsze, które otrzymały skierowanie na fizjoterapię ambulatoryjną po wypisaniu z oddziału ratunkowego. Interesującym wynikiem była obecność tych pacjentów na fizjoterapii i 30-dniowe ponowne wizyty na oddziale ratunkowym. Porównano charakterystykę uczestników i osób nieuczestniczących.

Predyktory udziału w fizjoterapii zostały zaczerpnięte z wcześniejszych dowodów i klinicznie zdobytej wiedzy autorów. Odnotowano stopień ciężkości problemu związanego ze zdrowiem, z powodu którego pacjenci zgłosili się na oddział ratunkowy (Emergency Severity Index), wraz z chorobami współistniejącymi (przy użyciu Charlson Comorbidity Index).

• Emergency Severity Index jest używany do celów triażu i grupuje pacjenta w jednej z pięciu kategorii: poziom 1 jest najpilniejszy, a poziom 5 jest najmniej pilny. Poziom 3 lub niższy oznacza pilne potrzeby.
• Wskaźnik współchorobowości Charlsona przypisuje wyniki do 22 schorzeń, a następnie sumuje je, aby uzyskać wynik nasilenia podzielony na 3 stopnie.

Inne zebrane zmienne obejmowały medianę dochodu gospodarstwa domowego w sąsiedztwie, który został pogrupowany w pięć kwintyli (od najmniejszego do największego dochodu) jako parametr statusu społeczno-ekonomicznego, wraz z danymi demograficznymi pacjenta. Poniżej wymieniono główne diagnozy, a w każdej kategorii wyświetlono 5 najlepszych.

Osoby, które uczęszczały na fizjoterapię po wypisaniu z oddziału ratunkowego, w porównaniu z osobami, które nie uczęszczały na fizjoterapię, zostały dopasowane do siebie. Przeprowadzono wieloczynnikową analizę regresji w celu określenia szans na udział w fizjoterapii ambulatoryjnej po wypisaniu z oddziału ratunkowego oraz szans na ponowną wizytę na oddziale ratunkowym w ciągu 30 dni od wypisania.

Wyniki

Przeanalizowano dużą próbę 1395 starszych osób dorosłych, z których 1086 można było dopasować. Nie było różnicy między osobami, które uczęszczały lub nie uczęszczały na fizjoterapię po wypisaniu z oddziału ratunkowego pod względem ciężkości ich nagłego wypadku, ani pod względem ciężkości ich chorób współistniejących.

• Wskaźnik chorób współistniejących: 3,91 dla osób nieuczestniczących w porównaniu do 3,61
• Stopień zagrożenia: 3,01 dla osób nieuczestniczących w porównaniu do 3,05

Prawie jedna na cztery osoby udała się na oddział ratunkowy z powodu zawrotów głowy i bólu pleców. Około jedna na pięć osób przewróciła się lub trafiła na oddział ratunkowy z powodu problemów z poruszaniem się. Piętnaście procent miało problemy z kończynami dolnymi, a dwanaście procent z kończynami górnymi, z powodu których konsultowali się na oddziale ratunkowym. Sześć procent pacjentów miało urazy lub problemy ze zdrowiem, które zostały sklasyfikowane jako "inne", w tym na przykład zakażenie COVID-19 lub zakażenie dróg moczowych.

Ponad sześćdziesiąt procent osób starszych, które zostały skierowane na fizjoterapię po wypisaniu z oddziału ratunkowego, nie zgłosiło się na wizytę fizjoterapeutyczną w ciągu 30 dni od wypisania. Tylko 548 (39,3%) zgłosiło się do fizjoterapeuty po zaleceniu przez oddział ratunkowy.

U osób, które nie uczęszczały na fizjoterapię po wypisaniu z oddziału ratunkowego, najczęściej diagnozowano ból pleców lub urazy pleców (23,7%) oraz upadki lub problemy z poruszaniem się (22,5%).

Osoby, które uczęszczały na fizjoterapię po wypisaniu z oddziału ratunkowego, robiły to najczęściej z powodu zawrotów głowy/problemów z równowagą (53%), a najrzadziej z powodu upadków i problemów z poruszaniem się (25%).

Wieloczynnikowa analiza regresji wykazała, że czynnikami predykcyjnymi faktycznego uczęszczania na fizjoterapię ambulatoryjną po wypisaniu z oddziału ratunkowego były wiek, dochód z sąsiedztwa i podstawowa diagnoza.

• Osoby w wieku 90 lat i starsze były o 59% mniej skłonne do korzystania z opieki fizjoterapeutycznej w następnym miesiącu po wypisaniu ze szpitala w porównaniu z osobami w wieku od 65 do 74 lat.
• Osoby znajdujące się w drugim kwintylu dochodu w swojej okolicy miały o 51% mniejsze prawdopodobieństwo uczęszczania na fizjoterapię w następnym miesiącu po wypisaniu z oddziału ratunkowego.
• W porównaniu do osób z bólem pleców (które służyły jako punkt odniesienia), osoby, które upadły, były o 43% mniej skłonne do uczęszczania na fizjoterapię, podczas gdy osoby cierpiące na zawroty głowy były o 67% bardziej skłonne do uczęszczania na fizjoterapię po wypisaniu z oddziału ratunkowego.

17,6% ponownie odwiedziło oddział ratunkowy w ciągu 30 dni, co stanowi prawie 1 na 5 badanej próby. Co ciekawe, osoby, które faktycznie udały się na wizytę fizjoterapeutyczną po pierwszym wypisaniu z oddziału ratunkowego, miały 11,8% wskaźnik ponownych wizyt, w porównaniu z 20% w przypadku osób, które nie uczestniczyły w fizjoterapii po wypisaniu z oddziału ratunkowego. W przypadku osób, które nie stawiły się na wizytę fizjoterapeutyczną, prawdopodobieństwo powrotu na oddział ratunkowy w ciągu 30 dni było 88 razy wyższe.

Status dochodu miał również wpływ na 30-dniowy wskaźnik ponownych wizyt. Osoby z pierwszego i drugiego kwintyla wykazywały o 66% wyższe prawdopodobieństwo ponownej wizyty na oddziale ratunkowym w ciągu 30 dni od pierwszego wypisu.

Pytania i przemyślenia

Szanse na powrót na oddział ratunkowy w ciągu 30 dni od wypisu były 88 razy wyższe, co oznacza, że fizjoterapia odgrywa ważną rolę w takich przypadkach. Musimy być świadomi, że liczby te nie mówią nam wszystkiego. Czy niektórzy pacjenci powrócili z powodu znacznego pogorszenia objawów lub dlatego, że są bardzo zaniepokojeni i nie rozumieją, co się dzieje? Możliwe, że w momencie powrotu na oddział ratunkowy mieli do czynienia z zupełnie inną patologią.

Niemniej jednak wskaźnik ponownych wizyt na poziomie 20% w porównaniu do 11,8% mówi nam coś ważnego. Zwłaszcza osoby o niskich dochodach częściej wracają na oddział ratunkowy. Może to wynikać z faktu, że niski status dochodowy jest często powiązany ze słabymi wynikami w zakresie zdrowia i umiejętności czytania i pisania na temat zdrowia. Osoby te mogą potrzebować wielu informacji i edukacji, aby zrozumieć, co dzieje się w ich ciałach i dlaczego są wypisywane z oddziału ratunkowego z wizytą fizjoterapeutyczną. Jako fizjoterapeuci możemy w istotny sposób przyczynić się do zwiększenia świadomości ciała i zdrowia w tej populacji.

Osoby starsze, które udały się na oddział ratunkowy po upadku, rzadziej uczęszczały na fizjoterapię, w porównaniu do osób starszych z bólem pleców (kategoria referencyjna). Ponieważ osoby starsze są bardziej narażone na upadki, a zwłaszcza w przypadku osteoporozy, należy wziąć to pod uwagę. Są to osoby, które idealnie powinny być obserwowane przez fizjoterapeutę, aby pracować nad problemami z równowagą, ograniczeniami mobilności i siłą.

Porozmawiaj ze mną

Ważnym ograniczeniem tego badania jest to, że dane zostały zebrane tylko z jednej instytucji opieki zdrowotnej, a osoby, które otrzymały opiekę poza systemem opieki zdrowotnej, nie zostały uwzględnione w tej bazie danych. Możliwe, że osoby te były objęte opieką prywatną, ponieważ system opieki zdrowotnej w Stanach Zjednoczonych jest systemem mieszanym, obejmującym zarówno elementy publiczne, jak i prywatne.

Badanie obejmowało głównie białych ludzi ze środkowo-zachodniej Ameryki, co ogranicza możliwość uogólnienia na bardziej mieszane populacje. Uwzględniając 5 różnych klas dochodów, badanie objęło jednak osoby ze wszystkich profili społeczno-ekonomicznych. Istnieją jednak duże różnice w stawkach ubezpieczeniowych i dostępie do opieki zdrowotnej

Przesłania na przyszłość

Badanie to pokazuje, że fizjoterapia może odgrywać kluczową rolę w zapobieganiu powrotom osób starszych na oddział ratunkowy po wizycie. Jednak jako fizjoterapeuci musimy być świadomi czynników, które mogą uniemożliwić pacjentom dostęp do opieki, której potrzebują. Osoby cierpiące na zawroty głowy częściej uczęszczały na fizjoterapię po wypisaniu z oddziału ratunkowego, w porównaniu z osobami, które upadły, i mogą być znacznie bardziej narażoną populacją. Tylko 39,3% osób starszych ze skierowaniem faktycznie uczęszczało na fizjoterapię ambulatoryjną. Osoby, które wzięły udział w badaniu, miały znacznie mniejsze szanse (88%) na powrót na oddział ratunkowy w ciągu 30 dni.

Odniesienie

Ryer SV, Simpson M, Singh M. Uczęszczanie na ambulatoryjną Fizjoterapię przez osoby starsze po wypisaniu z oddziału ratunkowego było czynnikiem predykcyjnym dla niższych 30-dniowych wizyt, ale czynniki demograficzne wpływały na frekwencję. Phys Ther. 2025 Mar 3;105(3):pzae172. doi: 10.1093/ptj/pzae172. PMID: 39588937