Wprowadzenie

Dane dotyczące osób, które doznały wstrząśnienia mózgu, wskazują na zwiększone ryzyko późniejszych urazów układu mięśniowo-szkieletowego w okresie po powrocie do gry. Nie jest do końca jasne, dlaczego tak się dzieje, ale wydaje się, że nieefektywna integracja sieci mózgowych może być związana z tym zwiększonym ryzykiem. Dobra kontrola nerwowo-mięśniowa jest podstawą ćwiczeń, a dysfunkcja - która może wynikać z problemów z uwagą, orientacją, świadomością itp. - jest uważana za jeden z najważniejszych czynników przyczyniających się do zwiększonego ryzyka urazów często obserwowanych w okresie powrotu do gry po wstrząśnieniu mózgu. Większość badań dotyczących rehabilitacji po wstrząśnieniu mózgu koncentruje się na ćwiczeniach aerobowych - co jest dobre, ponieważ jest korzystne - pozostawiając rehabilitację nerwowo-mięśniową na lodzie. Ponieważ rehabilitacja nerwowo-mięśniowa wykazała obiecujące wyniki u nastolatków bez wstrząśnienia mózgu, celem tego badania była ocena skuteczności treningu nerwowo-mięśniowego po wstrząśnieniu mózgu u młodych sportowców.

Jeśli jesteś zainteresowany zalecaną diagnozą i leczeniem wstrząsu mózgu związanego ze sportem, odsyłamy Cię do poniższego filmu.

Metody

Przeprowadzono prospektywne, randomizowane, kontrolowane badanie pilotażowe w celu zbadania skuteczności integracji treningu nerwowo-mięśniowego po wstrząśnieniu mózgu u nastolatków. Uczestnicy zostali losowo przydzieleni do grupy interwencyjnej wykonującej trening nerwowo-mięśniowy lub do grupy standardowej opieki, otrzymując jedynie instrukcje dotyczące przestrzegania zaleceń dotyczących powrotu do gry wydanych przez lekarza.

Trening nerwowo-mięśniowy po wstrząśnieniu mózgu obejmował trening plyometryczny, siłowy, techniki i równowagi, a także koncentrował się na wykonywaniu podwójnych zadań. Te podwójne zadania rozwijały się w trakcie rehabilitacji, a zarówno poznawcze, jak i motoryczne postępy były dokonywane co tydzień w oparciu o zrozumienie przez badanych i ich zdolność do pomyślnego wykonania każdego ćwiczenia przy minimalnej korekcie. Sesje odbywały się dwa razy w tygodniu przez 8 tygodni i były nadzorowane.

Głównym wynikiem zainteresowania było wystąpienie urazu związanego ze sportem podczas rocznego okresu monitorowania badania. Jako cel drugorzędny zbadano skuteczność programu rehabilitacji nerwowo-mięśniowej w celu zmniejszenia ryzyka urazów u sportowców powracających do sportu.

Wyniki

Po powrocie do gry zaobserwowano mniej urazów mięśniowo-szkieletowych kończyn dolnych w grupie rehabilitacji nerwowo-mięśniowej (36% w porównaniu z 75%). Gracze, którzy przestrzegali standardowych instrukcji opieki, byli 3,56 razy bardziej narażeni na kontuzje niż gracze, którzy uczestniczyli w programie rehabilitacji nerwowo-mięśniowej (95% CI, 1,11-11,49; P = .03). Skręcenia kostki były najczęściej obserwowanymi urazami.

W ciągu pierwszych 90 dni po wstrząśnieniu mózgu żadna z osób z grupy rehabilitacji nerwowo-mięśniowej nie doznała urazu, podczas gdy połowa osób z grupy standardowej opieki doznała urazu. Nie zaobserwowano różnic w liczbie treningów, rozegranych meczów, średniej liczbie godzin spędzonych na uprawianiu sportu i ekspozycji. Po dostosowaniu do wieku i płci, częstość występowania urazów była wyższa w grupie standardowej opieki w porównaniu do grupy treningu nerwowo-mięśniowego, ale nie osiągnęło to istotności statystycznej (współczynnik częstości, 2,96 [95% CI, 0,89-9,85]; P = .0762). To samo zaobserwowano w przypadku urazów spowodowanych stratą czasu.

Pytania i przemyślenia

Warto zauważyć, że osoby z grupy objętej standardową opieką musiały przestrzegać zaleceń lekarza dotyczących powrotu do sportu. Chociaż nie mamy danych, może być możliwe, że osoby te były dłużej powstrzymywane od uprawiania sportu, co mogło spowodować pogorszenie kondycji i uczynić je bardziej podatnymi na kontuzje po powrocie. Uczestnicy z grupy nerwowo-mięśniowej angażowali się w ustrukturyzowaną rehabilitację przed powrotem do sportu i możliwe jest, że ten efekt dekondycji nie był mniej obecny w tej grupie.

Niemniej jednak badanie to daje interesujący wgląd w możliwą wartość dodaną specyficznego treningu nerwowo-mięśniowego po wstrząśnieniu mózgu. Dobre aspekty tego badania, na które zwracamy uwagę, obejmują to, że wstrząsy mózgu zostały zdiagnozowane przez lekarzy medycyny sportowej z certyfikatem zarządu w oparciu o najnowsze międzynarodowe oświadczenie konsensusu w sprawie wstrząsu mózgu (które w tym czasie było 5. międzynarodową konferencją na temat wstrząsu mózgu w sporcie, która odbyła się w Berlinie w październiku 2016 r.). Ponadto, poprzez włączenie pacjentów z wynikiem 9 lub więcej w skali objawów po wstrząśnieniu mózgu, zapewniono, że wszyscy uczestnicy mieli objawy w momencie rejestracji w badaniu. W ten sposób starano się stworzyć jednorodną próbkę. Ponadto badanie zostało zarejestrowane, a wielkość próby została obliczona wcześniej. Aby zapewnić zebranie wszystkich istotnych danych, uczestnicy musieli co miesiąc wypełniać kwestionariusz online. W ten sposób autorzy starali się zminimalizować błąd przypominania, co jest dobre, biorąc pod uwagę stosunkowo długą roczną obserwację.

Ograniczeniem tego badania jest to, że nie zarejestrowano, czy urazy były kontaktowe czy niekontaktowe. Badane osoby były również rekrutowane z ośrodka medycyny sportowej trzeciego stopnia, co może ograniczać możliwość uogólnienia na inne środowiska.

Porozmawiaj ze mną

Wielkość próby została obliczona przy użyciu wysokości skoku pionowego jako surogatu przyszłego ryzyka urazu, ponieważ nie było dostępnych wcześniejszych danych. Autorzy przewidywali, że poprawa tej zmiennej doprowadzi do zmniejszenia ryzyka obrażeń po wstrząśnieniu mózgu.

Wyniki tego badania zostały oparte na analizie per-protocol, aby zilustrować potencjał programu nerwowo-mięśniowego poprzez ocenę tylko tych uczestników, którzy faktycznie ukończyli interwencję. Ogólnie rzecz biorąc, wnioski wyciągnięte z analizy intention-to-treat (analizującej wszystkich uczestników, również tych, którzy odpadli) były spójne z wynikami pochodzącymi z analizy per-protocol, więc wydaje się, że nie miało to wpływu na wnioski.
Obliczenie wielkości próby wymagało 32 uczestników w ostatecznej analizie, ale niestety przeanalizowano tylko 27. Mogło to spowodować, że wyższa częstość występowania urazów mięśniowo-szkieletowych kończyn dolnych w grupie objętej standardową opieką nie osiągnęła istotności w tym badaniu.

Wiadomości do domu

Zaangażowanie się w trening nerwowo-mięśniowy po wstrząśnieniu mózgu wydaje się wykonalne i rozsądne, ponieważ może prowadzić do znacznego zmniejszenia ryzyka obrażeń. Wyniki tego pilotażowego badania muszą teraz zostać poddane bardziej rygorystycznym testom, ale niezależnie od wstępnego charakteru wyników, mogą one być bardzo przydatne w leczeniu sportowców z wstrząsami mózgu, gdzie rehabilitacja może wykraczać poza obecnie praktykowany klasyczny trening aerobowy. Ukończenie programu treningu nerwowo-mięśniowego dwa razy w tygodniu przez 8 tygodni, inwestując około 40 minut tygodniowo, jest obiecującą strategią zmniejszania ryzyka odniesienia urazu mięśniowo-szkieletowego kończyn dolnych po wstrząśnieniu mózgu.

Odniesienie

Howell, D. R., Seehusen, C. N., Carry, P. M., Walker, G. A., Reinking, S. E., & Wilson, J. C. (2022). 8-tygodniowy program treningu nerwowo-mięśniowego po wstrząśnieniu mózgu zmniejsza roczne ryzyko kolejnych urazów: randomizowane badanie kliniczne. The American Journal of Sports Medicine, 50(4), 1120-1129.