Wprowadzenie

Z pewnością słyszałeś o rytmie lędźwiowo-miednicznym i jego związku z bólem pleców. Nie obwiniając go jako jedynej przyczyny bólu pleców, czasami może to być czynnik przyczyniający się do wielopłaszczyznowej przyczyny przewlekłego bólu pleców. Rytm lędźwiowo-miedniczny opisuje relację między dolną częścią pleców a miednicą podczas pochylania się do przodu i powrotu do pozycji wyprostowanej. Większość osób najpierw wygina się w odcinku lędźwiowym kręgosłupa, a później w ruchu biodra przyczyniają się do ruchu wraz z pochyleniem miednicy do przodu. Podczas powrotu do pozycji pionowej, pierwszy wyprost bioder i tylne przechylenie miednicy zwykle występują przed wyprostem kręgosłupa lędźwiowego. Czasami ludzie używają większego zakresu zgięcia w odcinku lędźwiowym, aby pochylić się do przodu, a mniej w innych stawach, takich jak biodra i kolana. Ten zmieniony wzorzec ruchu jest często obserwowany u osób z bólem krzyża i okazał się być związany z trudnościami funkcjonalnymi. Autorzy tego artykułu stwierdzają, że biorąc pod uwagę zmianę wzorca ruchu i związek z ograniczeniami funkcjonalnymi, istotne może być ukierunkowanie zmienionego wzorca podczas wykonywania czynności funkcjonalnych. Dlatego przeprowadzili badanie, w którym porównali trening umiejętności motorycznych w celu zmiany tego wzorca ruchu z grupą otrzymującą trening siłowy i ćwiczenia elastyczności.

Metody

Wykorzystując dane kinematyczne z randomizowanego badania kontrolowanego, badanie to objęło 154 osoby z przewlekłym bólem krzyża w wieku 18-60 lat. Uczestnicy cierpieli na ból pleców przez co najmniej 1 rok, ale nie mieli ostrego zaostrzenia i byli zdrowi.

Zostali oni losowo przydzieleni do grupy otrzymującej trening umiejętności motorycznych lub do grupy wykonującej ćwiczenia wzmacniające i uelastyczniające. Szkolenie trwało sześć tygodni i obejmowało 6 jednogodzinnych sesji raz w tygodniu. Uczestnicy programu treningu umiejętności motorycznych zostali nauczeni modyfikowania określonych ruchów wywołujących ból i zastępowania ich alternatywną strategią.

"Głównymi celami leczenia było przeszkolenie uczestnika w zakresie (1) zmniejszenia ilości wczesnych ruchów kręgosłupa lędźwiowego związanych z klasyfikacją LBP uczestnika (np. zgięcie), (2) zwiększenia ruchu innych stawów (np. kolan i bioder) oraz (3) unikania przedłużonych ustawień końcowego zakresu kręgosłupa lędźwiowego w określonym kierunku związanym z klasyfikacją LBP uczestnika".

Na przykład (patrz ilustracja poniżej): gdy ból pleców pacjenta zostanie "sklasyfikowany" jako problem ze zgięciem, próbuje on zmodyfikować codzienne czynności obejmujące te ruchy zgięcia. Zasadniczo starają się unikać tego ruchu. To samo dotyczy wszystkich innych kierunków.

Osoby z grupy trenującej siłę i gibkość otrzymały specjalne ćwiczenia mające na celu wzmocnienie wszystkich mięśni tułowia (zgodnie z wytycznymi American College of Sports Medicine) oraz poprawę gibkości tułowia i kończyn dolnych we wszystkich kierunkach.

Dane zostały zebrane na początku badania, po 6 tygodniach i po 6 miesiącach i obejmowały trójwymiarowe współrzędne do analizy kinematyki podczas zadania funkcjonalnego, które polegało na podnoszeniu lekkiego przedmiotu.

Wyniki

Nic dziwnego, że osoby z grupy trenującej umiejętności motoryczne wykazywały zwiększone kąty zgięcia kolan i bioder oraz zmniejszone zgięcie kręgosłupa lędźwiowego podczas podnoszenia przedmiotu, podczas gdy osoby z grupy trenującej siłę i elastyczność nie wykazywały takich tendencji. Osoby z grupy trenującej umiejętności motoryczne zostały specjalnie nauczone, aby unikać zginania kręgosłupa lędźwiowego do przodu i wykorzystywać większy zakres w biodrach i kolanach. Grupa wykonująca ćwiczenia siłowe i gibkościowe, w których nie skupiano się na zmianie strategii ruchu, nie otrzymała takich instrukcji. Wynik ten wydaje się więc bardzo logiczny.

Pytania i przemyślenia

Czytając ten artykuł, z pewnością zrozumiałem, dlaczego skupiają się na treningu umiejętności motorycznych, aby ukierunkować zmieniony wzorzec ruchu, który obserwują u osób z bólem krzyża wykonujących czynności funkcjonalne. Chociaż każdy może mieć różne strategie ruchu i moim zdaniem nie ma "złej" strategii, rozumiem, że w niektórych przypadkach konieczne może być nauczenie, jak poruszać się "bardziej optymalnie", aby na przykład tymczasowo odciążyć prowokujące struktury. Problem, który osobiście mam z tym artykułem, patrząc na dane uzupełniające, polega na tym, że dostarczają one tak wielu informacji nocebo (na przykład: "nie zginaj, nie skręcaj ani nie przesuwaj dolnej części pleców") i dzielą złożone ruchy na różne kroki, co może sprawiać, że wydają się nieco zrobotyzowane (patrz zdjęcia poniżej).

Czy fakt, że ten wzorzec zmniejszonego zgięcia kręgosłupa lędźwiowego utrzymał się przez 6 miesięcy jest dobrym wynikiem? Osobiście nie sądzę. Nasz kręgosłup składa się z mocnych stawów i jest w stanie zginać się do przodu. Dlaczego nie miałbyś poruszać się w danym kierunku za pomocą przegubu, który został do tego zaprojektowany? Możesz zginać kolana i używać ich również wtedy, gdy tego potrzebujesz. Z pewnością zgadzam się z tym, że możesz użyć innego wzorca ruchu, aby tymczasowo odciążyć określony obszar. Jednak unikanie określonego ruchu w życiu codziennym i utrzymywanie tego unikania może wywoływać unikanie strachu lub kinezjofobię, co jest również bardzo często obserwowane u osób z przewlekłym bólem pleców. Dlatego sugerowałbym, aby nie skupiać się na unikaniu pewnych ruchów, ale raczej starać się zoptymalizować siłę podczas tego ruchu i kontrolę nad tym ruchem. 

Porozmawiaj ze mną

Badanie to było zaplanowaną wtórną analizą danych kinematycznych od uczestników większego kontrolowanego badania. Analiza mocy opierała się na głównym wyniku większego badania, a nie na wyniku badanym tutaj. Wielkość próby obliczono dla wykrycia minimalnej klinicznie istotnej różnicy wynoszącej 6 punktów w zmodyfikowanym kwestionariuszu niepełnosprawności Oswestry. Nie obliczono wielkości próby dla danych kinematycznych. Tak więc w badaniu tym wykorzystano podgrupę pacjentów z ich większego RCT w zaplanowanej wcześniej analizie wtórnej, ale badanie kinematyki nie było głównym celem i dlatego powinno być interpretowane z ostrożnością.

Wiadomości do domu

Ludzie często wykazują różne strategie ruchowe, aby wykonać funkcjonalne zadanie i to jest w porządku! Jednak w przypadku bólu dolnej części pleców zmieniony wzorzec ruchu, który wykorzystuje tylko zgięcie lędźwiowe, może być prowokujący, ponieważ często prostowniki kręgosłupa lędźwiowego mogą być zbyt słabe, aby ekscentrycznie kontrolować ruch tułowia. Pomocne może być tymczasowe rozładowanie za pomocą niektórych strategii zastosowanych w tym artykule. Kwestionuję jednak znaczenie unikania tych ruchów i utrzymywania tego zmienionego wzorca unikania ruchów w czasie. Chociaż jest to interesująca lektura, zalecałbym raczej wzmacnianie i wzmacnianie osób z przewlekłym bólem pleców niż uczenie ich, jak unikać zgięcia kręgosłupa lędźwiowego.

Odniesienie

Hooker, Q. L., Lanier, V. M., Roles, K., & van Dillen, L. R. (2022). Trening umiejętności motorycznych a ćwiczenia siłowe i gibkościowe u osób z przewlekłym bólem krzyża: Wstępnie zaplanowana analiza wpływu na kinematykę podczas aktywności funkcjonalnej. Biomechanika kliniczna, 92, 105570.