Wprowadzenie

Zdolność do stabilizacji i regulacji miednicy i dolnej części pleców podczas poruszania innymi częściami ciała jest znana jako kontrola ruchu lędźwiowo-miednicznego. Uważa się, że jest to ważne dla zapobiegania urazom i bólom dolnej części pleców. W populacji ogólnej stwierdzono związek między zaburzoną kontrolą ruchów lędźwiowo-miednicznych u osób z bólem pleców w porównaniu z osobami bez bólu. Jako taki jest powszechnie uważany za czynnik ryzyka wystąpienia lub rozwoju bólu krzyża i uważa się, że ma negatywny wpływ na leczenie, gdy brak jest kontroli w tym obszarze. Trójboiści siłowi często zgłaszają kontuzje w obszarze miednicy i dolnej części pleców, w związku z czym kontrola ruchów lędźwiowo-miednicznych u trójboistów siłowych jest uważana za niezbędną do ochrony kręgosłupa przed dużymi siłami ściskającymi. Jednak pomimo tego, że często obwinia się słabą kontrolę, ta teoria kontroli ruchów lędźwiowo-miednicznych u trójboistów siłowych nigdy nie została zbadana, więc pozostaje niejasne, czy należy ją postrzegać jako czynnik ryzyka. Dlatego też w tym badaniu oceniono kontrolę ruchów lędźwiowo-miednicznych u trójboistów siłowych z bólem pleców i bez niego.

Metody

Powerlifterzy z bólem pleców o minimalnej intensywności 1/10 w skali VAS i minimalnym czasie trwania 4 tygodni, którzy zgłaszali ograniczenia aktywności w przysiadzie, wyciskaniu na ławce i / lub martwym ciągu z powodu bólu pleców, byli potencjalnymi kandydatami do włączenia. Ograniczenia aktywności mierzono za pomocą zmodyfikowanej wersji Skali Funkcjonalnej Specyficznej dla Pacjenta (PSFS). Ograniczenie aktywności zdefiniowano jako wynik niższy niż 10 w dowolnym z trzech elementów podnoszenia ciężarów.

Aby ocenić kontrolę ruchów lędźwiowo-miednicznych u trójboistów siłowych, autorzy wykorzystali zestaw testów opisany przez Luomajoki i in. (2007 i 2008) w badaniu przekrojowym. Krótko mówiąc, ta bateria testów składała się z 7 testów:

• Łuk kelnerski (kontrola zgięcia)
• Tylne pochylenie miednicy w pozycji stojącej (kontrola zgięcia)
• Postawa na jednej nodze (kontrola przesunięcia bocznego)
• Wyprost kolana w pozycji siedzącej (kontrola zgięcia/rotacji)
• Czworonożne kołysanie do przodu (kontrola wyprostu)
• Bujanie czworonoga do tyłu (kontrola zgięcia)
• Zgięcie kolana na brzuchu (kontrola wyprostu/rotacji)

Wszystkie testy były nagrywane wideo podczas ich przeprowadzania 3 razy w każdej pozycji testowej. Następnie filmy zostały ocenione wizualnie przez zaślepionego fizjoterapeutę pod kątem poprawności. Test został wykonany nieprawidłowo, gdy zawodnik nie odzyskał prawidłowej pozycji startowej w żadnym z trzech powtórzeń. Obliczono łączny wynik, który wahał się od 0 do 13.

Ponadto wypełnili oni kwestionariusz dotyczący ich obecnych treningów i zawodów oraz aktualnych kontuzji. Kwestionariusz niepełnosprawności Rolanda-Morrisa i NPRS również zostały zarejestrowane.

Wyniki

W badaniu wzięło udział 40 trójboistów siłowych. Dwunastu uczestników cierpiało na ból pleców, a 28 nie. Były one porównywalne we wszystkich grupach na początku badania.

Mieli podobną charakterystykę treningu i rywalizacji.

Zestaw testów oceniających kontrolę ruchów lędźwiowo-miednicznych u trójboistów siłowych nie wykazał znaczących różnic w łącznych wynikach między trójboistami siłowymi z bólem pleców i bez niego.

Gdy porównano różne testy oceniające kontrolę ruchów lędźwiowo-miednicznych między trójboistami siłowymi z bólem pleców i bez niego, nie stwierdzono znaczących różnic.

W związku z tym nie było znaczących różnic w odsetku uczestników uzyskujących pozytywne wyniki w testach kontroli ruchów lędźwiowo-miednicznych.

Pytania i przemyślenia

Co to oznacza? Albo trójboiści siłowi z bólem pleców nie różnią się pod względem kontroli ruchu w odcinku lędźwiowo-miednicznym od trójboistów bez bólu, albo testy te nie są w stanie wykryć wadliwej kontroli ruchu, albo jedno i drugie.

Przegląd systematyczny przeprowadzony przez Aasa i in. (2020) nie stwierdzili różnicy w częstości występowania lub nasileniu zmian patoanatomicznych w odcinku lędźwiowym kręgosłupa, gdy porównali trójboistów siłowych z bólem krzyża i bez niego. Oznaczałoby to, że kontrola ruchów lędźwiowo-miednicznych u trójboistów siłowych nie jest związana z kontuzjami. Wiele badań przeprowadzonych przez tę samą grupę badawczą wykazało, że doświadczeni trójboiści siłowi i ciężarowcy dostosowują swoje pozycje lędźwiowo-miedniczne podczas przysiadów i martwego ciągu i nie utrzymują "stabilnej neutralnej pozycji" kręgosłupa. Może to oznaczać, że obszar lędźwiowo-miedniczy powinien dostosować się do skutecznego podnoszenia tych ciężkich ładunków, co również przeanalizowaliśmy w naszym przeglądzie badań Mawston i in. (2021). Może zamiast upośledzenia ruchu moglibyśmy nazwać to optymalizacją ruchu. W końcu kręgosłup jest zbudowany tak, aby się dostosowywać, więc dlaczego miałby tego nie robić?

Ale co z różnicami w kontroli ruchów lędźwiowo-miednicznych u osób z bólem pleców i bez bólu pleców w populacji ogólnej? Nawet jeśli istnieje różnica między osobami z bólem pleców i bez niego, nie oznacza to, że osoby z zaburzoną kontrolą ruchu w okolicy lędźwiowo-miednicznej rozwinęły ból pleców z powodu tych adaptacji. Może znaleźli sposób, aby się poruszać. Mogą kompensować lub mieć mniejszą lub zmienioną zmienność ruchów.

Należy wziąć pod uwagę obecność innych urazów układu mięśniowo-szkieletowego w innych częściach ciała. Uszkodzone części ciała inne niż dolna część pleców to biodro/broda/udo, klatka piersiowa, kolano, stopa, bark, łokieć i nadgarstek. Mogło to również wpłynąć na ruchy, ale nie zaobserwowano żadnych różnic między trójboistami siłowymi z bólem krzyża i bez niego.

Porozmawiaj ze mną

W naszym przeglądzie badań przeprowadzonym przez Areeudomwong i in. (2020), omówiliśmy już kwestię braku idealnego złotego standardu, co miało miejsce również w tym badaniu. Bateria testowa opisana przez Luomajoki i in. (2007, 2008) jest wizualną obserwacją ruchów kręgosłupa. Autorzy stwierdzili, że ma on umiarkowaną wiarygodność między- i wewnątrzbadawczą. Ponieważ jednak nie ma złotego standardu, z którym można by je porównać, nie można zakładać ważności tych testów. Autorzy wskazali, że bateria testów "potencjalnie ma" pewien stopień trafności dyskryminacyjnej, co jest dość niejasne.

Ponadto ruchy zostały ocenione wizualnie i sfilmowane, aby ślepy badacz mógł ocenić ruchy. Był w stanie obejrzeć nagranie tylko 1 raz. Wiemy jednak, że wizualna inspekcja ruchów ma ogólnie niską wiarygodność, a przy braku prawdziwego złotego standardu lub bardziej obiektywnej analizy 3D, powinniśmy być bardzo ostrożni w interpretowaniu "wad i dysfunkcji ruchu".

Grupa trójboistów siłowych z bólem pleców była znacznie mniejsza niż grupa bez bólu. Autorzy podkreślają, że zwiększa to ryzyko znalezienia wyników fałszywie ujemnych.

Grupy nie były dopasowane, ale biorąc pod uwagę ich porównywalność na początku badania, nie powinno to stanowić problemu.

Wiadomości do domu

W tym badaniu zbadano kontrolę ruchów lędźwiowo-miednicznych u trójboistów siłowych z bólem krzyża i bez niego, stosując zestaw testów oparty na badaniach Luomajoki i wsp. (2007). Nie było różnic w kontroli ruchu w obszarze lędźwiowo-miednicznym między trójboistami siłowymi doświadczającymi bólu krzyża i tymi, którzy go nie doświadczali. Ponieważ testy nie wykazały różnic między trójboistami siłowymi z bólem pleców i bez niego, możemy założyć, że obecność zmienności ruchu w obszarze lędźwiowo-miednicznym nie jest czynnikiem przyczyniającym się do bólu pleców lub czynnikiem ryzyka. Zamiast tego możliwe jest, że odzwierciedla to jedynie funkcjonalną optymalizację ruchu.

Odniesienie

Larsson H, Strömbäck E, Schau M, Johansson S, Berglund L. Kontrola ruchu lędźwiowo-miednicznego u trójboistów siłowych z bólem pleców i bez niego. Phys Ther Sport. 2023 Dec 4;65:74-82. doi: 10.1016/j.ptsp.2023.11.006. Epub przed publikacją. PMID: 38070289.