Badania
Kolano
20 czerwca 2022 r.
Modyfikacja aktywności i zarządzanie obciążeniem u nastolatków z bólem rzepkowo-udowym
Wprowadzenie
Ból rzepkowo-udowy to schorzenie, na które często cierpią młodzi, aktywni sportowcy. Wiadomo, że terapia ruchowa stanowi podstawę leczenia, ale często obserwuje się słabe długoterminowe wyniki, z wieloma nawrotami. Jednym z powodów może być zatem fakt, że modyfikacja aktywności i odpowiednie zarządzanie obciążeniem są często pomijane. Wysokie powtarzające się obciążenie kolana w okresie dojrzewania z niewystarczającą regeneracją jest uważane za jeden z głównych czynników rozwoju bólu rzepkowo-udowego. Ćwiczenia są dobre, ponieważ pomagają budować wydolność, ale same ćwiczenia pomijają wpływ częstych powtarzających się obciążeń na kolano. Aby temu zaradzić, niniejsze badanie miało na celu zbadanie efektów strategii leczenia nastolatków, która koncentruje się na modyfikacji aktywności i zarządzaniu obciążeniem w przypadku bólu rzepkowo-udowego.
Metody
Prospektywne badanie kohortowe obejmowało młodzież z bólem rzepkowo-udowym w wieku od 10 do 14 lat. Diagnoza została postawiona przez przeszkolonego fizjoterapeutę zgodnie z następującymi kryteriami:
- Podstępny początek bólu przedniej lub tylnej części kolana przez >6 tygodni i
- Ból wywołany przez co najmniej 2 z następujących pozycji lub funkcji
- długotrwałe siedzenie lub klęczenie, kucanie, bieganie, podskakiwanie lub chodzenie po schodach; tkliwość przy badaniu palpacyjnym rzepki lub ból przy schodzeniu lub kucaniu na dwóch nogach;
- Najsilniejszy ból odczuwany w poprzednim tygodniu zgłaszany jako >30 mm w 100-mm wizualnej skali analogowej.
Poddano ich 12-tygodniowej interwencji koncentrującej się na modyfikacji aktywności i stopniowym ponownym narażeniu na rosnące obciążenia stawu kolanowego. Program ten polegał na ograniczeniu uczestnictwa w sporcie i unikaniu aktywności nasilających ból w ciągu pierwszych 4 tygodni oraz wzmacnianiu mostków na plecach i statycznych wyprostów kolan przy ścianie. Następnie wykonano odwodzenie bioder w pozycji bocznej, wyprost kolan w pozycji siedzącej, przysiady i półprzysiady, a faza ta obejmowała również stopniowy powrót do aktywności przy użyciu drabinki aktywności. Procedury zostały wyjaśnione uczestnikom i ich rodzicom, a oboje musieli wziąć udział w 4 nadzorowanych wizytach w ciągu 12-tygodniowego kursu.
Drabina aktywności polegała na stopniowym powrocie do określonej aktywności, rozpoczynając od rozgrzewki, po której następowało 15 minut jej wykonywania. Co tydzień można było dodać 5 minut, jeśli ból nie przekraczał "strefy OK".
Postępy mogły być dokonywane, gdy określona aktywność drabiny mogła być wykonywana w "strefie OK", bez zaostrzenia bólu. Strefa OK została zdefiniowana jako liczbowa skala oceny od 0 - oznaczająca brak bólu do 10 - odpowiadająca najgorszemu bólowi, jaki można sobie wyobrazić. Gdy ból podczas aktywności mieścił się w przedziale od 0 do 2, uznawano to za OK
W fazie przed powrotem do sportu (tygodnie od 9 do 12) wykonywano ćwiczenia takie jak odwodzenie bioder na stojąco, wypady, przysiady i wyprosty bioder na stojąco. Powrót do treningu był dozwolony po osiągnięciu poziomu 6 na drabinie aktywności bez zaostrzenia bólu i bez bólu przekraczającego "strefę OK". Gdy zawodnik był w stanie uczestniczyć w pełnym treningu przez 2 tygodnie bez bólu, możliwy był pełny powrót do sportu. Wraz z monitorowaniem bólu i drabiną aktywności wykorzystano materiały edukacyjne, aby zwiększyć zrozumienie przez uczestników, dlaczego i jak.
Pierwszorzędową miarą wyniku była samoocena powrotu do zdrowia w 7-punktowej skali globalnej oceny zmiany (GROC) w zakresie od "znacznej poprawy" do "znacznego pogorszenia" po 12 tygodniach. Oprócz niektórych pomiarów wyników zgłaszanych przez pacjentów, zmierzono izometryczny wyprost kolana, odwodzenie biodra i moment obrotowy wyprostu biodra.
Wyniki
151 nastolatków zostało włączonych do badania tego programu koncentrującego się na zarządzaniu obciążeniem w przypadku bólu rzepkowo-udowego. Osoby te odczuwały ból przez około 18 miesięcy, a prawie jedna trzecia z nich już wcześniej szukała pomocy medycznej.
Po 12 tygodniach 86% zgłosiło pomyślny subiektywny wynik, zdefiniowany jako "poprawa" lub "znaczna poprawa". Liczba ta była nieco niższa po 6 i 12 miesiącach, kiedy to odpowiednio 77% i 81% zgłosiło pomyślne wyniki. Jest to jednak ważne osiągnięcie, wiedząc, że we wcześniejszych badaniach często pomyślne wyniki obserwowano tylko u mniejszości nastolatków, podczas gdy znacznie większe korzyści obserwowano u dorosłych. Zadowolenie po 12 tygodniach było wysokie; 74% uczestników zgłosiło, że są bardzo zadowoleni z wyników leczenia.
Młodzież zgłaszała znaczną poprawę w zakresie bólu i funkcji kolan oraz 20% do 33% wzrost momentu obrotowego biodra i kolana.
Przestrzeganie zaleceń nie było spektakularne; w bloku 1 51%-59% nastolatków z dostępnymi danymi z obserwacji zostało sklasyfikowanych jako przestrzegający zaleceń (wykonali >80% izometrycznej aktywacji mięśnia czworogłowego i mostków na dwóch kończynach). W bloku 2 57% wykonało >80% ćwiczeń, a 44% wykonało >80% ćwiczeń w bloku 3.
Pytania i przemyślenia
W tym badaniu przestrzeganie zaleceń było dość niskie, a mimo to zaobserwowano dobre wyniki. Zwłaszcza porównując te wyniki z innymi badaniami, które w ten sam sposób definiowały pomyślny wynik. Dlatego modyfikacja sportu i aktywności wraz ze stopniowym przywracaniem aktywności obciążających wydaje się kluczowym krokiem. "Pozwoliłoby to uniknąć podejścia "wszystko albo nic", które niektórzy pacjenci przyjmują, jeśli nie są kierowani". Autorzy wskazują również na młodą próbę, w przeciwieństwie do starszych prób w innych badaniach. Możliwe, że młodsze osobniki mają lepszą historię naturalną lub są bardziej nadzorowane przez rodziców.
Poprawa mierzona w skali KOOS (wynik drugorzędny) uległa stagnacji po 12 tygodniach, a po 12 miesiącach średnia KOOS - Sport/Rekreacja wyniosła 83 punkty, co jest nadal niższe niż średnia 100 punktów dla osób kontrolnych w podobnym wieku. Pomimo odnotowanej poprawy w GROC, utrzymujące się upośledzenie funkcji sportowych i uczestnictwa wskazuje, że jest to stan długotrwały, który wymaga ciągłego leczenia.
Cotygodniowe uczestnictwo w zajęciach sportowych wzrosło od momentu włączenia do 12 miesięcy. Sugeruje to, że spora część osób była w stanie powrócić, a nawet zwiększyć swój poziom aktywności po interwencji.
Porozmawiaj ze mną
W badaniu tym nie uwzględniono żadnej grupy kontrolnej, więc wyniki te należy interpretować ostrożnie. Biorąc jednak pod uwagę, że niniejsze badanie przewyższa poprzednie próby pod względem pomyślnych wyników, można stwierdzić, że to podejście do monitorowania bólu i modyfikacji aktywności ma dużą wartość kliniczną i może od razu kierować tymi interwencjami. Również w świetle długotrwałych dolegliwości (na początku badania stało się jasne, że pacjenci ci cierpieli z powodu bólu rzepkowo-udowego przez długi czas, a większość z nich przez ponad rok), wyniki te są zachęcające. A także zaskakujące! Ponieważ odbyły się tylko 4 nadzorowane sesje...
Dużym plusem tego badania jest fakt, że wykorzystano w nim obiektywną miarę do ilościowego określenia zakresu modyfikacji aktywności. Zamiast "łatwej metody" polegającej na pytaniu pacjentów, czy ograniczyli swoją aktywność (co może być nieobiektywne), w tym badaniu stosowano aktygrafy przez co najmniej 1 tydzień. Dlatego możemy założyć, że zgłoszone przestrzeganie powstrzymywania się od uprawiania sportu w bloku 1 było przestrzegane przez większość (prawie 80%).
Wiadomości do domu
To prospektywne badanie wykazało, że istotną poprawę w zakresie dolegliwości rzepkowo-udowych można uzyskać dzięki 12-tygodniowemu programowi skupiającemu się na modyfikacji aktywności. W ciągu 12 tygodni, oprócz wzmacniania mięśni stawu biodrowego i kolanowego, sportowcy byli stopniowo przywracani do swoich aktywności za pomocą drabiny aktywności i modelu monitorowania bólu. Po 12 miesiącach 81% sportowców osiągnęło pomyślny wynik, co pokazuje siłę stopniowego zwiększania obciążeń przy użyciu protokołu stopniowego obciążania wraz z modelem monitorowania bólu. W ten sposób można uniknąć nawrotów bólu i stopniowo zwiększać wydolność kolana.
Odniesienie
Dodatkowe referencje
W tym filmie przyjrzałem się szybkiemu testowi prowokacyjnemu na ból rzepkowo-udowy, który możesz od razu wykorzystać w praktyce:
W poniższym filmie omówiliśmy 6-tygodniowy program interwencyjny Greavesa i wsp.
Wreszcie, w tym filmie Max omawia oświadczenie dotyczące konsensusu w sprawie bólu rzepkowo-udowego:
ROLA VMO I QUADÓW W PFP
Obejrzyj ten BEZPŁATNY 2-CZĘŚCIOWY WYKŁAD WIDEO eksperta ds. bólu kolana Claire Robertson, który analizuje literaturę na ten temat i jej wpływ na praktykę kliniczną.
