Wprowadzenie

Osteosarkopenia to jednoczesne występowanie osteopenii i sarkopenii. Jak wykazały badania, terapia ruchowa może być skuteczna w zwiększaniu gęstości mineralnej kości (BMD) u kobiet. Niewiele badań dotyczyło mężczyzn. Badanie to ma na celu sprawdzenie, czy dynamiczny trening oporowy o wysokiej intensywności (DRT) może być skutecznym sposobem na zwiększenie BMD w porównaniu z grupą kontrolną.

Metody

Skontaktowano się z osobami z poprzedniego badania. Osoby z najniższym kwartylem wskaźnika masy mięśni szkieletowych (SMI). Łącznie 180 mężczyzn wyraziło chęć udziału.

Kryteria włączenia były następujące:

• Mężczyźni mieszkający w społeczności
• ≥ 72 lata
• Wskaźnik masy mięśni szkieletowych ≤ 7,26 określony za pomocą absorpcjometrii promieniowania rentgenowskiego o podwójnej energii (DXA) (= sarkopenia)
• BMD w odcinku lędźwiowym kręgosłupa lub biodrowym poniżej -1 SD T-score (= osteopenia)

Kryteria wykluczenia były następujące:

• Wtórna osteoporoza
• Hx złamania biodra
• Farmakoterapia (osteo)anaboliczna i antyresorpcyjna
• Leczenie glikokortykosteroidami > 7,5 mg/d w ciągu ostatnich 2 lat
• Choroby uniemożliwiające dynamiczny trening oporowy
• Udział w treningu oporowym

Czterdziestu trzech mężczyzn zostało ostatecznie włączonych do badania i przydzielonych losowo do grupy kontrolnej lub ćwiczącej.

Wszystkim uczestnikom podawano witaminę D, białko i suplementy wapnia. Jednak grupa ćwicząca otrzymywała wyższą dawkę białka, 1,5-1,6 w porównaniu z CG 1,2-1,3 g/kg m.c./d, i była zaślepiona. Dawkowanie suplementów wapnia było zgodne z krajowymi (niemieckimi) wytycznymi.

Grupa ćwicząca - oczywiście - otrzymała program ćwiczeń. Program trwał około 45-50 minut na sesję, dwa razy w tygodniu i obejmował trening oporowy o wysokiej intensywności. Autorzy opisują różne fazy:

Faza 1: cztery tygodnie zapoznawania się z ćwiczeniami, a następnie osiem tygodni kondycjonowania z naciskiem na edukację i odpowiedni dobór obciążenia.

Wśród ćwiczeń znalazły się: wyciskanie nogami, prostowanie, skłony, przywodzenie, odwodzenie, krążki na mięśnie najszersze grzbietu, wiosłowanie, prostowanie grzbietu, odwrotna mucha, wyciskanie na ławce, wyciskanie wojskowe, unoszenia boczne, motylki z wyprostowanymi ramionami, brzuszki.

Zastosowano dwanaście ćwiczeń na sesję. Osiem z nich wykonano dla jednego zestawu, cztery dla dwóch zestawów. Zestawy składały się z 8-15 powtórzeń po 5 sekund z odpowiednią intensywnością (jeszcze nie do porażki). Zalecono od 90 do 120 sekund odpoczynku.

Faza 2: rozpoczęto stosowanie metody pojedynczego zestawu. Dwa bloki po cztery tygodnie z jednym tygodniem odpoczynku na koniec obu.

Cztery nowe ćwiczenia: unoszenie łydek, wyprost bioder, podciąganie i boczne brzuszki.

Zastosowano 14 ćwiczeń na sesję z 90 sekundami odpoczynku pomiędzy nimi. Uczestnicy zostali poinstruowani, aby wybrać obciążenie, które zapewni 5-10 powtórzeń z jednym powtórzeniem w rezerwie (RIR) lub 10-18 powtórzeń z dwoma RIR. Prędkość ruchu wahała się między sesjami od bardzo wolnej (łącznie 9 sekund) do szybkiej (łącznie 4 sekundy).

Faza 3: jedna trzecia serii była wykonywana z ruchem eksplozywnym w fazie koncentrycznej (nie w przypadku wyprostów pleców). Dodatkowo, zestawy były wykonywane do zerowego RIR. Zestawy wybuchowe zostały zakończone, gdy wybuchowość nie była już możliwa. Zostało to wykorzystane dla zestawów ≤ 10 powtórzeń.

Faza 4: wprowadzono superserie dla agonistycznych i antagonistycznych grup mięśniowych. Sekwencja składała się z 2-3 serii z przerwami na odpoczynek trwającymi 30-45 sekund.

Faza 5: wprowadzono zestawy zrzutowe z jednym zmniejszeniem obciążenia o 10-20% bezpośrednio po maksymalnym zestawie lub zestawie z jednym RIR. Drop sety odnosiły się do siedmiu ćwiczeń zawartych w superseriach. Przerwy na odpoczynek wynosiły 1 minutę w superseriach i 2 minuty pomiędzy nimi.

Podstawową miarą wyniku badania było całkowite BMD w odcinku lędźwiowym kręgosłupa po 54 tygodniach.

Wyniki

Osiągnięto doskonałą zgodność ze średnią 102 sesji na 108. Średni czas sesji wynosił około 45 minut. Zgodność z suplementami również była wysoka. Jednak zgodność z intensywnością (bliską awarii) była niższa. Autorzy szacują, że około jedna czwarta do jednej trzeciej zestawów miała nieodpowiednią intensywność.

Głównym kryterium oceny była gęstość kości kręgosłupa lędźwiowego (LS-BMD) po roku. Ta miara zmniejszyła się znacząco w grupie kontrolnej i wzrosła nieistotnie w grupie ćwiczącej. Jednak zmiany między grupami były znaczące.

Drugorzędowe miary wyników nie zostaną omówione, ponieważ badanie nie miało mocy statystycznej w tym zakresie.

Mów do mnie kujonie

Wyrazy uznania dla autorów, to świetne badanie. Zmierzono moc statystyczną, aby dowiedzieć się, ilu uczestników było potrzebnych. Zrekrutowano wystarczającą liczbę uczestników, aby zmierzyć LS-BMD po roku z 90% mocą.  Autorzy nie skorygowali jednak problemu wielokrotnego porównania. Oznacza to, że pomiary wyników drugorzędowych i wielu punktów czasowych należy interpretować z ostrożnością.

Grupa badana składała się z mężczyzn w średnim wieku 78 lat z normalną lub niewielką nadwagą, zgodnie z ich BMI. Około połowa uczestników miała trzy lub więcej chorób współistniejących, a tylko jeden uczestnik (5%) na grupę miał cukrzycę typu 2. To ostatnie może oznaczać niedostateczną reprezentację tej populacji.

Program był wysoce ustrukturyzowany, szczegółowy i progresywny. Autorzy zauważają w swojej dyskusji, że był to program o niskim wolumenie. Zgodnie z zasadami treningu siłowego u młodszych osób może tak być. Można również stwierdzić, że objętość na mięsień jest niska. Jednak patrząc na całkowitą objętość mięśni i fakt, że patrzymy na 78-letnich mężczyzn, można powiedzieć, że nie jest to mała objętość.

Rzeczą wartą zbadania może być to, co zrobiłby cykl treningu uderzeniowego. Kości reagują na stres i aktywność z impetem, stymulując w ten sposób wzrost.

Wszyscy wiemy, że istotność statystyczna nie jest równoznaczna z istotnością kliniczną. Wyniki sugerują, że trening siłowy może złagodzić skutki osteoporozy obserwowane w grupie kontrolnej. To świetnie, ale czy jest to przydatne? Czy zmniejszy to ryzyko złamań przy upadkach? Czy długoterminowy program zmniejszy liczbę złamań spowodowanych upadkami? Czy zwiększenie masy mięśniowej i gęstości kości dzięki takim programom zmniejszy ogólną liczbę urazów? Jak będą wyglądać efekty u kobiet, ponieważ kobiety częściej cierpią na osteoporozę? To są interesujące pytania.

Wiadomości na wynos

• Trening siłowy o wysokiej intensywności jest wykonalny w populacji starszych mężczyzn
• Możliwe, że trening siłowy może przeciwdziałać efektom osteoporozy

Odniesienie

Kemmler, W., Kohl, M., Fröhlich, M., Jakob, F., Engelke, K., von Stengel, S., & Schoene, D. (2020). Wpływ treningu oporowego o wysokiej intensywności na parametry osteopenii i sarkopenii u starszych mężczyzn z osteosarkopenią - jednoroczne wyniki randomizowanego, kontrolowanego badania Franconian Osteopenia and Sarcopenia Trial (FrOST). Journal of Bone and Mineral Research, 35(9), 1634-1644.