Jeśli Ty lub Twoi pacjenci odczuwacie ból głęboko w pośladku, istnieje duża szansa, że zostanie u nich zdiagnozowany zespół mięśnia gruszkowatego. W tym wpisie na blogu wyjaśnimy, dlaczego w 99% przypadków NIE jest to zespół mięśnia gruszkowatego, jakie mogą być jego rzeczywiste przyczyny, a przede wszystkim, co możesz z tym zrobić!
Wolisz oglądać wideo niż czytać? Obejrzyj nasz materiał wideo na ten temat:
Kontekst
Mięsień gruszkowaty biegnie od kości krzyżowej do stawu biodrowego. Ze względu na fakt, że nerw kulszowy przebiega pod nim, zasugerowano, że napięty mięsień gruszkowaty może uciskać nerw kulszowy i powodować ból w pośladku i tylnej części nogi. Naukowcy odkryli nawet warianty anatomiczne, w których nerw kulszowy przebiega bezpośrednio przez mięsień, co teoretycznie czyni go jeszcze bardziej podatnym na uszkodzenia.
Istnieje więcej struktur anatomicznych niż mięsień gruszkowaty, które mogą potencjalnie uciskać nerw kulszowy. Dlatego obecnie preferowany jest termin "zespół głębokiego pośladka".
Istnieje jednak więcej struktur anatomicznych, które mogą potencjalnie uciskać nerw kulszowy, takich jak kompleks Gemelli-obturator internus, mięśnie ścięgna podkolanowego, włókniste pasma zawierające naczynia krwionośne, nieprawidłowości naczyniowe i zmiany zajmujące przestrzeń. Z tego powodu eksperci preferują obecnie termin "zespół głębokiego pośladka".
Niezależnie od tego, jak chcemy to nazwać, dlaczego mówimy, że nie jest to zespół mięśnia gruszkowatego? Oto 3 mocne argumenty:
1. Badanie przeprowadzone przez Barret et al. (2018) zbadali 1039 dorosłych bioder w badaniu MRI, z których około 20% miało warianty nerwu kulszowego, które mogły sprawić, że nerw kulszowy był bardziej podatny na ucisk przez mięsień gruszkowaty.
Nie stwierdzono związku między wariantami nerwu kulszowego a zespołem mięśnia gruszkowatego.
2. Zespół mięśnia gruszkowatego to z definicji ucisk nerwu kulszowego przez mięsień gruszkowaty. W przypadku ucisku i podrażnienia nerwu pacjenci zgłaszają objawy, takie jak mrowienie lub utrata czucia i siły w obrębie tego nerwu. Ból nerwowy zwykle ma charakter piekący, elektryczny lub strzelający - większość osób, które widzimy w praktyce, ma tylko głęboki, bolący ból pośladka i nie ma żadnych objawów dystalnych do pośladka, a ból skierowany jest co najwyżej do tylnej części uda.
Jeśli więc ból pozostaje w okolicy pośladka i ma inną jakość niż ból nerwu, w jaki sposób może to wpływać na nerw kulszowy?
3. U pacjentów, którzy faktycznie cierpią na prawdziwą rwę kulszową, tylko 6-8% uważa się za cierpiących na zespół mięśnia gruszkowatego. Oznacza to, że w zdecydowanej większości przypadków istnieją różne przyczyny rwy kulszowej, głównie ucisk korzeni nerwowych spowodowany przepukliną dysku lędźwiowego lub zwężeniem kanału kręgowego.
Uważa się, że tylko 6-8% pacjentów cierpiących na prawdziwą rwę kulszową ma zespół mięśnia gruszkowatego.
Pod wieloma względami rozpoznanie zespołu mięśnia gruszkowatego w kończynie dolnej jest porównywalne z zespołem ujścia klatki piersiowej w kończynie górnej. Diagnoza ma sens z anatomicznego punktu widzenia, ale obie są diagnozami wykluczającymi i są bardzo dyskutowane przez ekspertów w tej dziedzinie. U pacjentów, którzy zostali poddani obrazowaniu medycznemu lub operacji, większość przypadków okazuje się być spowodowana uciskiem korzenia nerwu.
Diagnoza
Jak więc możemy przeprowadzić ustrukturyzowaną diagnozę zespołu mięśnia gruszkowatego?
Po pierwsze, upewnij się, że pacjent cierpi również na objawy ucisku korzenia nerwu, więc opisuje mrowienie, pieczenie, możliwą utratę czucia i siły lub przeszywający ból w rozmieszczeniu nerwu kulszowego, który biegnie z tyłu nogi do stopy.
W takim przypadku musisz najpierw wykluczyć zespół korzeniowy odcinka lędźwiowo-krzyżowego kręgosłupa. Sprawdź naszą listę odtwarzania z filmami, które mogą Ci w tym pomóc, klikając przycisk informacji w prawym górnym rogu.
Po wykluczeniu zespołu korzeniowego kontynuujemy testy prowokacyjne, które rozciągają lub kurczą głębokie mięśnie pośladkowe, próbując wywołać ból nerwu kulszowego.
Oczywiście na naszym kanale znajdziesz również obszerną listę testów prowokacyjnych na zespół mięśnia gruszkowatego.
W przypadku, gdy Twój pacjent zgłasza jedynie ból pośladka, może istnieć ogromna różnorodność podstawowych patologii, co sprawia, że diagnoza jest bardzo trudna. Oto przegląd autorstwa Gomez-Hoyos i in. (2018) o możliwych przyczynach bólu tylnej części biodra/pośladka:
Naszym priorytetem byłoby zbadanie kręgosłupa lędźwiowego, który często powoduje ból w okolicy pośladków. Staw krzyżowo-biodrowy może być również czynnikiem wywołującym nocycepcję. Zespół Lasletta może być pomocny w postawieniu tej diagnozy jako mniej lub bardziej prawdopodobnej. W przypadku innych diagnoz możesz znaleźć filmy na naszym kanale.
Przejdźmy teraz do tego, co najczęściej spotykamy w praktyce, czyli bólu mięśni w głębokim obszarze pośladkowym, zwanego również bólem mięśniowo-powięziowym.
Sposobem na potwierdzenie tej diagnozy jest rozciągnięcie i skurczenie przez pacjenta głębokich zewnętrznych rotatorów biodra, co powinno wywołać objawy głęboko w pośladku.
Ponadto ręczna palpacja głębokiego obszaru pośladkowego powinna wywoływać rozpoznawalny ból u pacjenta. Upewnij się, że porównujesz obie strony, ponieważ w zasadzie każdy zgłosi ból, jeśli tylko wystarczająco mocno szturchniesz.
Z jakiego powodu mięśnie stają się bolesne?
Jak wspomniano we wcześniejszych filmach, w większości przypadków mięśnie stają się napięte, ponieważ są słabe, a zapotrzebowanie na nie jest wyższe niż ich możliwości. Pamiętaj, że czynniki psychospołeczne i środowiskowe również mogą mieć wpływ na odczuwanie bólu przez pacjenta. Tak więc próg bólu pacjenta może być obniżony przez stres, brak snu lub obniżoną jakość snu, lęk, depresję itp.
Fizjoterapia ortopedyczna kończyn górnych i dolnych
Zwiększ swoją wiedzę na temat 23 najczęstszych patologii ortopedycznych w zaledwie 40 godzin bez wydawania fortuny na kursy CPD
Leczenie
Istnieje wiele różnych opcji mających na celu krótkotrwałe złagodzenie bólu, takich jak ręczny ucisk i masaż bolącego obszaru, suche igłowanie, ogrzewanie i rolowanie za pomocą wałka piankowego lub piłki tenisowej.
Inną krótkoterminową opcją jest rozciąganie głębokich mięśni pośladkowych. Oto 2 ćwiczenia rozciągające, które możesz wypróbować w domu:
- Standardowe rozciąganie mięśnia gruszkowatego w pozycji siedzącej lub leżącej
- Pozycja jogi
Chociaż wszystkie te czynności są "opcjonalne", naszym zaleceniem w celu krótkotrwałego złagodzenia bólu jest ograniczenie czynności, które nasilają ból pośladków.
Unikaj długotrwałego siedzenia lub stania i staraj się zmieniać pozycje tak często, jak to możliwe, ponieważ nasze mięśnie nie lubią statycznych pozycji. Siedzenie na dobrze wyściełanej poduszce może sprawić, że siedzenie będzie nieco bardziej znośne, a trzymanie poduszki między nogami, gdy leżysz w łóżku, może zmniejszyć długotrwałe rozciąganie mięśni pośladkowych.
Jeśli bieganie lub chodzenie jest bolesne, tymczasowo zmniejsz głośność biegania lub chodzenia do znośnego poziomu.
Jak wspomniano w innych filmach, jedynym prawdziwym długoterminowym rozwiązaniem bólu mięśni jest progresywny program ćwiczeń ukierunkowany na bolesny obszar. W przypadku wszystkich ćwiczeń upewnij się, że poziom bólu jest tolerowany podczas programu. Jeśli po tym czasie ból się nasili, upewnij się, że ustąpi on w ciągu 24 godzin. Jeśli tak nie jest, spróbuj łatwiejszych ćwiczeń lub zmniejsz liczbę serii i powtórzeń.
Oto przykład progresywnego programu ćwiczeń, zaczynającego się od łatwych do bardziej zaawansowanych ćwiczeń:
- Clam Shells 🡪 Dodaj taśmy oporowe 🡪 side plank clamshell
- Hydranty przeciwpożarowe w pozycji siedzącej 🡪 czworonożnej🡪 stojącej z taśmą oporową
- Mostki pośladkowe 🡪 1 noga
- Kopnięcia konia
Jeśli te ćwiczenia są tolerowane, możesz przejść do cięższych, bardziej globalnych ćwiczeń, takich jak
- Odwodzenie w leżeniu bokiem z piłką przy ścianie (patrz wyżej)
- Wyciskanie nogami
- Przysiady
- Wypchnięcia bioder
Ok, to był nasz film na temat "bólu w tyłku" i dlaczego w 99% przypadków nie jest to zespół mięśnia gruszkowatego. Większość przypadków można skutecznie leczyć za pomocą progresywnego programu wzmacniającego. Wypróbuj to ze swoimi pacjentami i daj nam znać, czy działa to równie dobrze jak w naszym przypadku!
Jak zawsze, wielkie dzięki za przeczytanie!
Kai
Referencje
