Różne rodzaje urazów wymagają różnego podejścia. W tym artykule omówiono klasyfikację i rehabilitację urazów ścięgna podkolanowego.
Wprowadzenie
British Athletics Muscle Injury Classification opisuje system klasyfikacji MRI z jasno zdefiniowanymi anatomicznie skoncentrowanymi klasami opartymi na miejscu i zakresie urazu. Macdonald i wsp. powiązali konkretną diagnozę urazu mięśni z ukierunkowanym programem rehabilitacji. Chcesz dowiedzieć się więcej o klasyfikacji urazów ścięgna podkolanowego i rehabilitacji? Czytaj dalej!
Lokalizacja urazu i rehabilitacja
1. Urazy mięśniowo-powięziowe
Prezentacja kliniczna
Urazy mięśniowo-powięziowe zwykle występują z nagłym lub stopniowym pojawieniem się bólu tylnej części uda podczas lub po aktywności sportowej. W testach manualnych mięśni może występować ból, ale siła i zakres ruchu są często zachowane.
Proces leczenia
Gojenie odbywa się poprzez początkową reakcję zapalną, po której następuje etap zwłóknienia. Po około 3 tygodniach gojąca się tkanka bliznowata osiąga maksymalną wytrzymałość.
Progresja biegu
Bieganie może przebiegać stosunkowo szybko i może być wspomagane doustną terapią przeciwbólową lub terapią manualną. Ćwiczenia biegowe poprzedzają bieganie z dużą prędkością i mogą być kontynuowane przy umiarkowanym poziomie bólu (4-5/10 w skali VAS).
Progresja treningu siłowego
Ponieważ element kurczliwy jest nienaruszony, specyficzne obciążenie ścięgna podkolanowego nie jest priorytetem, ale należy położyć nacisk na powrót do normalnego programu treningu siłowego sportowca.
2. Urazy mięśniowo-ścięgniste
Prezentacja kliniczna
Urazy mięśniowo-ścięgniste zwykle pojawiają się nagle podczas sprintu lub skoku z dużą prędkością. Zdolność mięśni do generowania siły jest upośledzona, a zatem deficyty siły mogą być zauważalne podczas ręcznego testowania mięśni, wraz z bólem i zmniejszonym zakresem ruchu.
Proces leczenia
Gojenie tkanek trwa od 4 do 8 tygodni, ponieważ kolagen typu 1 jest syntetyzowany, aby umożliwić regenerację włókien mięśniowych.
Progresja biegu
Gdy chodzenie staje się wolne od bólu, można rozpocząć ćwiczenia biegowe. Postępy są nieco bardziej konserwatywne w porównaniu do postępów w urazach mięśniowo-powięziowych. Ból powinien być utrzymywany poniżej 3 na 10 w skali VAS), a w miarę poprawy siły i zakresu ruchu można rozpocząć bardziej dynamiczne ćwiczenia.
Progresja treningu siłowego
Trening siłowy powinien obejmować izometryczne i ekscentryczne ćwiczenia dominujące bioder i kolan. Początkowo zalecane są ćwiczenia o większej objętości i mniejszym obciążeniu, ze stopniowym zwiększaniem obciążenia poprzez rehabilitację w miarę poprawy tolerancji tkanek. Zwiększonemu obciążeniu towarzyszy zmniejszenie objętości treningu siłowego wraz ze wzrostem intensywności/objętości biegu, aby osiągnąć cele bardziej oparte na wydajności. Szybkie bieganie nie jest zalecane bezpośrednio lub dzień po ciężkim treningu siłowym ścięgien podkolanowych.
3. Urazy śródścięgniste
WIELKA TRÓJKA - ZAAWANSOWANA REHABILITACJA URAZÓW ŚCIĘGNA PODKOLANOWEGO, MIĘŚNIA CZWOROGŁOWEGO I ŁYDKI
Ekspert w dziedzinie rehabilitacji i wydajności Enda King ujawnia swoje sekrety rehabilitacji 3 najczęstszych urazów mięśni i ścięgien.
Prezentacja kliniczna
Urazy ścięgien, podobnie jak urazy mięśniowo-ścięgniste, występują z nagłym początkiem i mechanizmem o dużej sile. U pacjenta może występować chód antalgiczny oraz znaczna utrata siły i zakresu ruchu.
Proces leczenia
Gojenie ścięgna odbywa się w wolniejszym tempie, ponieważ wymaga syntezy kolagenu i przebudowy.
Progresja biegu
Ze względu na wolniejszą adaptację ścięgien, postępy w bieganiu wymagają dłuższego czasu. Wymagane jest stopniowe zwiększanie objętości i intensywności treningu z wystarczającą ilością czasu na każdym etapie.
Progresja treningu siłowego
Obciążenie ekscentryczne powinno być opóźnione, aby uniknąć nadmiernego obciążenia gojącego się ścięgna. Zaleca się utrzymywanie sesji treningowych w odstępie 36-72 godzin, aby zapewnić syntezę tkanek, a nie ich degenerację. W przypadku urazu proksymalnego, ćwiczenia z dominacją kolana powinny być rozpoczęte przed ćwiczeniami z dominacją biodra, aby uniknąć nadmiernego obciążenia proksymalnego miejsca urazu, a później można przejść do ćwiczeń z dominacją biodra.
W przypadku proksymalnego urazu śródścięgnistego, ćwiczenia dominujące w kolanie powinny być rozpoczęte przed ćwiczeniami dominującymi w biodrze, aby uniknąć nadmiernego obciążenia proksymalnego miejsca urazu, a później można przejść do ćwiczeń dominujących w biodrze.
Powrót do pełnego treningu
Złożoność testów wzrasta wraz ze złożonością obrażeń. RTFT w urazach mięśniowo-powięziowych może nastąpić stosunkowo szybko i opiera się na badaniu klinicznym ROM, siły, bólu palpacyjnego i teście Asklinga H, wraz z pomyślnym postępem biegania bez zaostrzeń. Urazy mięśniowo-ścięgniste wymagają takiego samego badania RTFT jak urazy mięśniowo-powięziowe, ale powinny być uzupełnione dokładną oceną ekscentrycznego treningu siłowego. W przypadku urazów ścięgien należy uwzględnić analizę biomechaniczną w celu porównania czasu kontaktu z podłożem i długości kroku z wartościami sprzed urazu. Powtórne badanie MRI może być przydatne w celu uzyskania dodatkowych informacji na temat procesu gojenia. We wszystkich przypadkach decyzja o RTFT powinna zostać podjęta wspólnie z trenerem i zawodnikiem.
Mamy nadzieję, że podobała Ci się ta lektura na temat klasyfikacji kontuzji ścięgna podkolanowego i rehabilitacji!
Ellen
Odniesienie
Macdonald i in. (2019): https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/31300391/
