Perły kliniczne i porady od młodego PT dla jeszcze młodszych PT

Jako świeżo upieczony absolwent musiałem przeczytać wiele różnych wpisów na blogu, ale z pewnością jednym z najlepszych był wpis Jaroda Halla "Perły kliniczne i porady od młodego PT dla jeszcze młodszych PT".

Nie mogę się wystarczająco zgodzić z większością punktów! Moja rada numer jeden brzmi: dowiedz się jak najwięcej i jak najszybciej o bólu!

Oto Jarod w 2015 roku(!):

Mając za sobą niecałe 2 lata szkoły, może być trudno uwierzyć, że mam ego, aby napisać post, w którym udzielam komukolwiek porad lub edukuję na temat klinicznych perełek. Może to moja naiwność lub po prostu ucieleśnienie wspaniałej ilustracji, która przedstawia związek między tym, ile myślisz, że wiesz, a tym, ile faktycznie wiesz.

Jednak naprawdę czuję, że miałem szczęście być podłączonym i uczyć się od niezwykle inteligentnych klinicystów (niezależnie od tego, czy zdają sobie sprawę, że uczę się od nich, czy nie). Jeden z moich profesorów w szkole PT zawsze powtarzał, że podczas pierwszego roku praktyki klinicznej musisz się wiele nauczyć. Musiałbym powiedzieć, że było to nieopisane niedopowiedzenie mojego osobistego rozwoju jako pracownika służby zdrowia. Poniżej znajduje się krótka lista informacji, które chciałbym wiedzieć/zrozumieć, gdy zaczynałem ćwiczyć, a których musiałem się nauczyć w trudny sposób.

1. Dowiedz się JAK NAJWIĘCEJ o nauce o bólu i modelu biopsychospołecznym JAK NAJSZYBCIEJ!
2. Słuchaj uważnie i uważnie swojego pacjenta, a być może powie ci dokładnie, co jest nie tak, a nawet jak to naprawić. Przestań myśleć o każdym badaniu, które powinieneś wykonać i każdym ruchu, który powinieneś ocenić, podczas gdy pacjent opowiada Ci swoją historię. Szczerze ich wysłuchaj, ponieważ często jesteś pierwszą osobą, która ma taką możliwość. 80-90% Twojej diagnozy pochodzi z zebranego wywiadu.
3. ZATRZYMAJ się od razu po operacji całkowitej wymiany stawu kolanowego. Z pewnością nie są one ograniczone w zakresie ROM z powodu ogromnych ilości tkanki bliznowatej kilka tygodni po operacji. Odczuwają ból i mają osłonę mięśni, a także płyn w kolanie ograniczający ruch. W tym przypadku miód złapie muchę. Wypróbuj delikatny ROM, rozluźnienie kontraktowe, ruchy 1-2 stawów (nie 3-4) i lekki IASTM na czworogłowych. Jeśli ich kolano naprawdę jest obciążone tkanką bliznowatą, czy nie ma większego sensu, aby i tak ćwiczyli i poruszali się? Najprawdopodobniej są w stanie włożyć znacznie więcej siły w kolano, aby uzyskać nowy zakres ruchu, niż ty możesz to zrobić rękami.
4. Przestań opierać wszystko, co robisz i jak myślisz, na zdjęciu rentgenowskim lub rezonansie magnetycznym pacjenta. Obecnie wiemy i mamy mnóstwo dowodów na to, że uszkodzenie tkanki często nie koreluje z objawami bólu. Obrazowanie jest ważne, ale musimy odciągnąć pacjentów od klifu "mam DDD/DJD" i skupić się na tym, że nie musisz cierpieć z powodu obrazowania.
5. Stosuj terapię manualną i modalności, jeśli musisz, jako sposób na skłonienie pacjenta do WIĘKSZEJ aktywnej terapii, a nie do bierności i fałszywego polegania na magicznej różdżce dźwiękowej lub masażu.
6. Nie bój się zadawać pytań swoim instruktorom. W szkole lub na oddziałach klinicznych. Mogą się mylić, a ty możesz mieć coś do nauczenia, bez względu na to, jak wysokie stanowisko zajmują.
7. Zapoznaj się z modelem homeostazy tkankowej i myśl o nim podczas zabiegów. Ogromna liczba pacjentów, których leczymy w warunkach ambulatoryjnych, ma urazy związane z nadużywaniem, które doprowadziły do zwyrodnieniowej patologii tkanek. Aby naprawdę "wyleczyć" tych pacjentów, musimy wiedzieć, jak odpowiednio obciążać ich tkanki, aby stymulować gojenie. Poznaj "optymalną strefę obciążenia"
8. Ten punkt łączy się z numerem 6. Naucz się korzystać z izometrii! Mogą być bardzo skuteczne w łagodzeniu bólu, poprawie rekrutacji jednostek motorycznych i obciążaniu ścięgien w celu stymulowania syntezy kolagenu.
9. Przestań nadmiernie komplikować ocenę i leczenie. Mając wykształcenie doktoranckie, wiem, że może istnieć presja, aby "znaleźć" wszelkiego rodzaju asymetrie, które wymagają korekty i dać pacjentom wymyślne ćwiczenia z łopatkami Bosu, aby zademonstrować pewnego rodzaju ważność twarzy, inteligencję i wartość. Jednak zdecydowana większość tych asymetrii, rozbieżności w długości nóg (jeśli w ogóle jesteś w stanie zbliżyć się do ich dokładnego zdiagnozowania), zaokrąglonych barków, zwiększonej lordozy lędźwiowej itp. rzadko ma cokolwiek wspólnego z bólem pacjenta. Bardzo często Twoi pacjenci siedzą w długotrwałych pozycjach i nie ruszają się/nie ćwiczą zbyt wiele w ciągu dnia. Samo wprowadzenie ich w ruch w bezpieczny i progresywny sposób może być niezwykle potężne.
10. Nie, nie każdy ma zrotowaną miednicę i proszę, przestań poprawiać wszystkie teoretyczne skręcenia miednicy. Koniec.
11. Naucz się i zdobądź umiejętności w zakresie podstawowych technik manipulacji. Wiem, że wiele osób może się z tym nie zgodzić i tak, bardzo dobrze znam badania dotyczące technik manipulacji i ich wątpliwych korzyści w porównaniu z innymi metodami terapii manualnej. Jednak faktem pozostaje, że wielu pacjentów, którzy przechodzą przez Twoje drzwi, miało już wcześniej wykonywane manipulacje. Prawdopodobnie doświadczyli nawet ustąpienia bolesnych dolegliwości. Nie ma znaczenia, czy technika ich naprawiła, czy nie, jeśli MYŚLĄ, że ich naprawiła. Istnieje siła w stosowaniu techniki, w którą pacjent mocno wierzy, że pomoże. Nie wspominając o zwiększonym teatralnym placebo ze słyszalnymi trzaskami stawów. Upewnij się tylko, że wyjaśnisz pacjentowi, że NIE wkładasz niczego z powrotem na miejsce i że korzyści z leczenia są prawdopodobnie spowodowane globalnymi lub prawdopodobnie lokalnymi efektami neurofizjologicznymi.
12. Zapewnij pacjentom małe, łatwe do opanowania programy ćwiczeń w domu, które wymagają bardzo mało sprzętu, jeśli w ogóle. Wykwalifikowany terapeuta może sprawić, że ćwiczenia będą łatwe i wygodne dla pacjenta, ponieważ wszyscy wiemy, że nie ma możliwości, aby wykonali je, jeśli mają 10 ćwiczeń, zajmują godzinę i potrzebują hantli, piłek szwajcarskich, taśm terapeutycznych i wałków piankowych. Nie wspominając już o tym, że jeśli robią tak dużo w domu z dobrą formą i niezależnie, dlaczego na świecie potrzebują cię widzieć?
13. Naucz się wykorzystywać powtarzające się ruchy jako sposób na zmniejszenie wrażliwości układu nerwowego / percepcji zagrożenia, zmniejszenie bólu i poprawę ROM dla dodatkowych ćwiczeń.
14. Przestań gonić za modą! Przychodzą i odchodzą w odpowiednim czasie. Dowiedz się, jak krytycznie myśleć i wykorzystywać dowody do podejmowania decyzji klinicznych.
15. Pamiętaj, że istnieją 3 filary praktyki opartej na dowodach. Oczekiwania pacjentów, badania/dowody i doświadczenie kliniczne. Wszystkie są ważne, ale musisz pamiętać, że dowody powinny dyktować zmiany w twojej praktyce, nawet jeśli jest to sprzeczne z twoim osobistym doświadczeniem, ponieważ bardzo łatwo jest mieć uprzedzenia poznawcze i przeoczyć wady poprzednich metod.
16. WEJDŹ NA MEDIA SPOŁECZNOŚCIOWE!!!! I nie mam na myśli publikowania śmiesznych zdjęć kotów czy śledzenia Lady Gagi. Wejdź na media społecznościowe i podążaj za mnóstwem inteligentnych ludzi, którzy regularnie publikują blogi oparte na dowodach, publikują badania przed drukiem i angażują się w dyskusje kliniczne, które mogą przekazać lata wiedzy i doświadczenia......, a także możesz publikować zdjęcia kotów, o ile są zabawne.

Wiem, że ty i kot prawdopodobnie myślicie w ten sam sposób, ale dziękuję, że poświęciliście czas na przeczytanie tego tekstu. Jest to krótka lista, która z pewnością zostanie jeszcze wielokrotnie rozszerzona. Pamiętaj tylko, aby pozostać głodnym samodoskonalenia. Pomaga to Tobie, Twoim pacjentom i naszej profesji.

Jarod Hall, PT, DPT, CSCS